Όχι άλλο «βρώμικο ’89»
Του Κώστα Κούρκουλος, Μεταρρύθμιση, 23.6.12
Πολύ φυσιολογικά λοιπόν, το πρωί της ημέρας που μάθαμε για την κυβέρνηση Τζανετάκη, αυτήν που ο αιώνιος αναρχικός Μάνος Χατζηδάκις ονόμασε «κυβέρνηση με ανθρώπινο πρόσωπο», ενθουσιασμένος έλεγα σε φίλο μου: «Νομίζω ότι μετά την αντίσταση, αυτή ήταν η πιο γενναία πράξη της αριστεράς». Και έβγαζα την ψυχή μου, γιατί ως πολίτης αισθανόμουν μετά από μεγάλο διάστημα ευτελισμού, να ανακτώ την αξιοπρέπειά μου. Αυτό όμως κράτησε ελάχιστα. Σαν σύντομο όνειρο. Διότι από την επομένη, η αριστερά άρχισε να απολογείται σε όλον αυτό τον εσμό, για τη λυτρωτική πράξη της να υπερβεί αγκυλώσεις και να συμπεριφερθεί με όρους αξιοπρέπειας. Έτσι, έδωσε το δικαίωμα στους ομόδοξους του Άκη και του Κουτσόγιωργα, να αλλάξουν και το νόημα των λέξεων: Την πιο ΚΑΘΑΡΗ ΠΡΑΞΗ της αριστεράς, να την ονομάσουν «το βρώμικο ’89».
