Η Αριστερά στη Φινλανδία
* Πού βρίσκεται η Αριστερά στη Φινλανδία;
Σε καμία περίπτωση δεν πλησιάζει σε γείωση την Ελλάδα, ωστόσο πρέπει να ληφθεί υπόψη πως πρόκειται για εντελώς διαφορετικές συγκυρίες. Όμως σαφώς για εμάς η Ελλάδα αποτελεί έμπνευση. Στη Φινλανδία ο αριστερός συνασπισμός συμμετέχει στην κυβέρνηση συνεργασίας που έχει συγκροτηθεί από 6 συνολικά κόμματα, μεταξύ των οποίων οι Συντηρητικοί και οι Πράσινοι, γεγονός που σημαίνει πως έχουμε καταφέρει σε έναν βαθμό να προωθήσουμε τις θέσεις μας στην κυβέρνηση.
Παρά την παρουσία μας σε μια κυβέρνηση συνεργασίας, έχουμε καταφέρει να διατηρήσουμε το πολιτικό μας προφίλ. Στις εκλογές του 2011 όλα τα κόμματα έχασαν, εκτός από τους "Αληθινούς Φινλανδούς", το ακροδεξιό κόμμα που αύξησε τα ποσοστά του από 5 έδρες στις 39. Απέρριψαν το ενδεχόμενο να κυβερνήσουν ώστε να κάνουν πραγματικότητα τις δεσμεύσεις τους, προτίμησαν να γίνουν αντιπολίτευση, ωστόσο η χώρα δεν μπορούσε να παραμείνει ακυβέρνητη.
Μετά από μήνες διαβουλεύσεων καταλήξαμε σε αυτήν την κυβέρνηση συνεργασίας, που έως ένα βαθμό στόχευε να απομονώσει την ακροδεξιά. Πρέπει να πούμε πως δεν πρόκειται για κυβέρνηση που συγκλίνει ιδεολογικά, αλλά βασίζεται στον πραγματισμό και στην αναγκαιότητα να λυθούν προβλήματα.
* Πώς κρίνετε τη σταθερότητα του ποσοστού της Χρυσής Αυγής; Απειλείται η Ευρώπη από την Ακροδεξιά;
Ολόκληρη η Ευρώπη απειλείται από την Ακροδεξιά. Η Ελλάδα δεν είναι μόνη της σε αυτό. Είδαμε αντίστοιχα φαινόμενα στις γαλλικές εκλογές. Εμείς στη Φινλανδία αντιμετωπίζουμε τα ίδια προβλήματα και δεν είμαστε οι μόνοι, μαζί μας είναι και η Σουηδία, η Δανία, η Αυστρία, η Νορβηγία, το Βέλγιο, η Ιταλία... Η οικονομική κρίση οδηγεί σε φαινόμενα που επιτρέπουν σε κάποιες περιθωριακές πολιτικές δυνάμεις, έτοιμες να εκμεταλλευτούν την κατάσταση, να κερδίσουν έδαφος κατηγορώντας ανθρώπους διαφορετικού χρώματος ή θρησκείας για τα δεινά που αντιμετωπίζουν. Δεν είναι στόχος τους να λύσουν το πρόβλημα, αλλά να δημιουργήσουν αποδιοπομπαίους τράγους.
Νομίζω, πως αυτή είναι η κατάσταση που ως Αριστερά θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Ο Ζαν Λυκ Μελανσόν είπε πως ο βασικός αντίπαλος της Αριστεράς είναι δυϊκός: από τη μία ο νεοφιλελευθερισμός και από την άλλη η Ακροδεξιά και ο ρατσισμός. Στη Φινλανδία ο επικεφαλής του κόμματός μας έχει πει πως ο ιδεολογικός και ο στρατηγικός αντίπαλός μας στην πολιτική είναι ο ρατσισμός.
* Κατά πολλούς η Γερμανία υπό την ηγεσία της Άνγκελα Μέρκελ αποτελεί το βασικό εμπόδιο για την αλλαγή πολιτικής στην Ευρώπη. Συμφωνείτε με τον ισχυρισμό;
Πρέπει να λάβουμε υπόψιν πως η Γερμανία δεν είναι η μόνη χώρα που τάσσεται υπέρ της λιτότητας, μπορεί να αποτελεί τον πυρήνα, αλλά υποστηρίζεται και από τη Φινλανδία. Η "ανίερη" αυτή συμμαχία της λιτότητας, που υποστηρίζει πως οι όροι δεν μπορούν να αλλάξουν, απαρτίζεται από πολλές χώρες από την Ολλανδία, τη Φιλανδία, το Λουξεμβούργο. Πρέπει όμως να λαμβάνουμε υπόψη την πολιτική πραγματικότητα. Το εκλογικό αποτέλεσμα θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό το μονοπάτι που θα ακολουθηθεί.
Οι χώρες της ανίερης αυτής συμμαχίας δεν είναι προετοιμασμένες να σέβονται τη δημοκρατία, πράγμα που φάνηκε και από το εξώφυλλο των γερμανικών "Φαϊνάνσιαλ Τάιμς". Πράγματι ένα περιοδικό τόλμησε να παρέμβει από το εξωτερικό στη δημοκρατική διαδικασία με απαράδεκτο τρόπο, όμως δεν αποτελεί τη μόνη παρέμβαση. Η σοβαρότερη παρέμβαση δεν συντελέστηκε από τα ΜΜΕ, αλλά από τους πολιτικούς της Ε.Ε., οι οποίοι έστειλαν σαφές μήνυμα υπέρ Σαμαρά.
Ολόκληρη η συνέντευξη στην Αυγή εδώ
