Στοίχημα για την Ελλάδα - Πρόκληση για τη ΔΗΜΑΡ !
Γιάννης Μεϊμάρογλου, 11/06/2012
 |  |  |  |  |  |  |  |  |  |  |
Μπορεί οι εκλογικές αναμετρήσεις της 6ης Μαϊου και της 17ης Ιουνίου να απέχουν μόνο 40 μέρες μεταξύ τους, το πολιτικό, ωστόσο, τοπίο, οι συνθήκες και -κυρίως- το διακύβευμά τους, είναι εντελώς διαφορετικό.
Στις 6 Μαϊου, όπως αποδείχτηκε, οι πολίτες ψήφισαν για να τιμωρήσουν όσους θεώρησαν υπεύθυνους της σημερινής κατάστασης της χώρας μας.
Την ερχόμενη Κυριακή ψηφίζουν για την επιβίωση και το μέλλον της!
Κι αν στη προηγούμενη εκλογή πέτυχαν το στόχο να τιμωρήσουν, στην επόμενη πρέπει να αποφύγουν να αυτοτιμωρηθούν με την ψήφο τους...
Ο νέος δικομματισμός που προέκυψε από τις κάλπες, είναι εξίσου, αν όχι πιο επικίνδυνος, από αυτόν που ζήσαμε στη μεταπολίτευση!
Ο «δεξιός» εκπρόσωπός του έχει από καιρό διακόψει κάθε επαφή με τον κεντροδεξιό χώρο, ακολουθεί μια τυχοδιωκτική, εθνικιστική πολιτική και ρητορεία, αγκάλιασε την ακροδεξιά απορροφώντας τα στελέχη και την ατζέντα της, άνοιξε το δρόμο για την παρουσία της φασιστικής ιδεολογίας ακόμα και στο Κοινοβούλιό μας.
Ο «αριστερός» εκπρόσωπός του, προσχώρησε με ευκολία στις τάξεις του πιο αναχρονιστικού λαϊκισμού, χαϊδεύει τα αυτιά απελπισμένων από τη συγκυρία συμπολιτών μας, με μια ακατάσχετη -και αλληλοαναιρούμενη- υποσχεσιολογία, αγκάλιασε όλο το κρατικοδίαιτο πελατειακό κατεστημένο που τα...εύφορα Παπανδρεϊκά χρόνια στεγαζόταν στο ΠΑΣΟΚ... διαγράφοντας χρέη και διεθνείς υποχρεώσεις!
Το ΠΑΣΟΚ, αιφνιδιασμένο από το αναπάντεχο για την ηγεσία του εκλογικό αποτέλεσμα, δεν μπόρεσε -ούτε και προλάβαινε άλλωστε- να ανασυγκροτηθεί και ουσιαστικά έχει ρίξει λευκή πετσέτα. Ακόμα κι όταν ο Βαγγέλης Βενιζέλος λέει -και λέει, έστω και καθυστερημένα- αλήθειες, δύσκολα βρίσκει, τώρα πια, αυτιά πρόθυμα να τον ακούσουν!
Σ’ αυτές τις συνθήκες, το γεγονός ότι, όπως όλα δείχνουν, η ΔΗΜΑΡ αυξάνει την προηγούμενη επίδοσή της, δεν αποτελεί έκπληξη.
Χωρίς ωραιοποίηση της πραγματικότητας και παραπλανητικές διακηρύξεις, χωρίς να επινοεί διλήμματα που τη βολεύουν, η Δημοκρατική Αριστερά λέει μερικά απλά πράγματα:
- Ότι η χώρα πρέπει να αποκτήσει σταθερή και αποτελεσματική κυβέρνηση, στη βάση ενός συγκεκριμένου προγράμματος και να μην ξαναπάει σ’ εκλογές, γιατί δεν τις αντέχει. Απόδειξη ότι το εννοεί, είναι οι ρεαλιστικές προτάσεις για προγραμματική συμφωνία διακυβέρνησης, που κατέθεσε ήδη στην προεκλογική συζήτηση.
- Ότι η χώρα πρέπει να διασφαλίσει την παραμονή της στην Ευρώπη και την Ευρωζώνη, ώστε να μην χαθούν οι κατακτήσεις της ευρωπαϊκής μας πορείας, να μη γυρίσει η Ελλάδα 30 -τουλάχιστον- χρόνια πίσω. Ιδιαίτερα τώρα που ο συσχετισμός στην Ευρώπη αλλάζει σταθερά και που οι απόψεις για Ευρώπη των δύο ταχυτήτων φαίνεται να παραχωρούν τη θέση τους, κάτω από την αποφασιστική παρέμβαση των λαών της, στις προσπάθειες για διέξοδο μέσα από την ανάπτυξη και την πολιτική ενοποίηση.
- Ότι η χώρα πρέπει να αποδεσμευτεί σταδιακά από τους δυσβάστακτους όρους του μνημονίου και ν’ ανασάνει και ότι αυτό μπορεί να γίνει και μέσα από σκληρή διαπραγμάτευση με τους εταίρους μας, αλλά και μέσα από την χωρίς καθυστέρηση προώθηση των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων που καθυστερούν δραματικά και που μπορούν να εξασφαλίσουν ισοδύναμα οφέλη στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, στην αύξηση των εσόδων, κ.λπ.
Στόχοι ρεαλιστικοί, κατανοητοί, υπεύθυνοι!
Στόχοι προοδευτικοί, ικανοί να συσπειρώσουν τους απογοητευμένους ψηφοφόρους που κινούνται στο χώρο της κεντροαριστεράς, στο χώρο των δημοκρατικών και σοσιαλιστικών ιδεών, σαν αφετηρία ενός νέου ξεκινήματος.
Στις 6 Μαϊου, όπως αποδείχτηκε, οι πολίτες ψήφισαν για να τιμωρήσουν όσους θεώρησαν υπεύθυνους της σημερινής κατάστασης της χώρας μας.
Την ερχόμενη Κυριακή ψηφίζουν για την επιβίωση και το μέλλον της!
Κι αν στη προηγούμενη εκλογή πέτυχαν το στόχο να τιμωρήσουν, στην επόμενη πρέπει να αποφύγουν να αυτοτιμωρηθούν με την ψήφο τους...
Ο νέος δικομματισμός που προέκυψε από τις κάλπες, είναι εξίσου, αν όχι πιο επικίνδυνος, από αυτόν που ζήσαμε στη μεταπολίτευση!
Ο «δεξιός» εκπρόσωπός του έχει από καιρό διακόψει κάθε επαφή με τον κεντροδεξιό χώρο, ακολουθεί μια τυχοδιωκτική, εθνικιστική πολιτική και ρητορεία, αγκάλιασε την ακροδεξιά απορροφώντας τα στελέχη και την ατζέντα της, άνοιξε το δρόμο για την παρουσία της φασιστικής ιδεολογίας ακόμα και στο Κοινοβούλιό μας.
Ο «αριστερός» εκπρόσωπός του, προσχώρησε με ευκολία στις τάξεις του πιο αναχρονιστικού λαϊκισμού, χαϊδεύει τα αυτιά απελπισμένων από τη συγκυρία συμπολιτών μας, με μια ακατάσχετη -και αλληλοαναιρούμενη- υποσχεσιολογία, αγκάλιασε όλο το κρατικοδίαιτο πελατειακό κατεστημένο που τα...εύφορα Παπανδρεϊκά χρόνια στεγαζόταν στο ΠΑΣΟΚ... διαγράφοντας χρέη και διεθνείς υποχρεώσεις!
Το ΠΑΣΟΚ, αιφνιδιασμένο από το αναπάντεχο για την ηγεσία του εκλογικό αποτέλεσμα, δεν μπόρεσε -ούτε και προλάβαινε άλλωστε- να ανασυγκροτηθεί και ουσιαστικά έχει ρίξει λευκή πετσέτα. Ακόμα κι όταν ο Βαγγέλης Βενιζέλος λέει -και λέει, έστω και καθυστερημένα- αλήθειες, δύσκολα βρίσκει, τώρα πια, αυτιά πρόθυμα να τον ακούσουν!
Σ’ αυτές τις συνθήκες, το γεγονός ότι, όπως όλα δείχνουν, η ΔΗΜΑΡ αυξάνει την προηγούμενη επίδοσή της, δεν αποτελεί έκπληξη.
Χωρίς ωραιοποίηση της πραγματικότητας και παραπλανητικές διακηρύξεις, χωρίς να επινοεί διλήμματα που τη βολεύουν, η Δημοκρατική Αριστερά λέει μερικά απλά πράγματα:
- Ότι η χώρα πρέπει να αποκτήσει σταθερή και αποτελεσματική κυβέρνηση, στη βάση ενός συγκεκριμένου προγράμματος και να μην ξαναπάει σ’ εκλογές, γιατί δεν τις αντέχει. Απόδειξη ότι το εννοεί, είναι οι ρεαλιστικές προτάσεις για προγραμματική συμφωνία διακυβέρνησης, που κατέθεσε ήδη στην προεκλογική συζήτηση.
- Ότι η χώρα πρέπει να διασφαλίσει την παραμονή της στην Ευρώπη και την Ευρωζώνη, ώστε να μην χαθούν οι κατακτήσεις της ευρωπαϊκής μας πορείας, να μη γυρίσει η Ελλάδα 30 -τουλάχιστον- χρόνια πίσω. Ιδιαίτερα τώρα που ο συσχετισμός στην Ευρώπη αλλάζει σταθερά και που οι απόψεις για Ευρώπη των δύο ταχυτήτων φαίνεται να παραχωρούν τη θέση τους, κάτω από την αποφασιστική παρέμβαση των λαών της, στις προσπάθειες για διέξοδο μέσα από την ανάπτυξη και την πολιτική ενοποίηση.
- Ότι η χώρα πρέπει να αποδεσμευτεί σταδιακά από τους δυσβάστακτους όρους του μνημονίου και ν’ ανασάνει και ότι αυτό μπορεί να γίνει και μέσα από σκληρή διαπραγμάτευση με τους εταίρους μας, αλλά και μέσα από την χωρίς καθυστέρηση προώθηση των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων που καθυστερούν δραματικά και που μπορούν να εξασφαλίσουν ισοδύναμα οφέλη στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, στην αύξηση των εσόδων, κ.λπ.
Στόχοι ρεαλιστικοί, κατανοητοί, υπεύθυνοι!
Στόχοι προοδευτικοί, ικανοί να συσπειρώσουν τους απογοητευμένους ψηφοφόρους που κινούνται στο χώρο της κεντροαριστεράς, στο χώρο των δημοκρατικών και σοσιαλιστικών ιδεών, σαν αφετηρία ενός νέου ξεκινήματος.
