Ελπίζαμε όλοι πως τελικά θα επικρατούσαν στον ΣΥΡΙΖΑ οι υπεύθυνες φωνές του Δραγασάκη και του Σταθάκη που μιλούσαν για πολιτική καταγγελία του μνημονίου και ξήλωμα του μνημονίου σταδιακά.
Δυστυχώς επικράτησαν οι ακραίες αντιλήψεις περί μονομερούς καταγγελίας του μνημονίου με νόμο στη βουλή την επομένη των εκλογών και επαναδιαπραγμάτευση.
Ουσιαστικά αυτή η στάση οδηγεί στην έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη και πιθανώς από την Ε.Ε.
Ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε τη θέση που θα του φέρει τις περισσότερες ψήφους και όχι τη θέση που θα τον οδηγούσε σε μια ταύτιση απόψεων με τη ΔΗΜΑΡ άρα και σε κυβερνητική συνεργασία και θα ανάγκαζε ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ίσως και τους Ανεξάρτητους Έλληνες να συμφωνήσουν και να στηρίξουν ή να δώσουν ανοχή σε μια κυβέρνηση με κορμό την Αριστερά.
Το λόγο που το κάνει αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ τον καταλαβαίνουμε και είναι φανερό ότι υιοθετεί μαξιμαλιστικές θέσεις γιατί θα δρέψει περισσότερους ψήφους αδιαφορώντας ότι μετέπειτα θα αναγκαστεί εκ των πραγμάτων να αλλάξει θέσεις αν θέλει πράγματι η χώρα να παραμείνει στο Ευρώ και την Ευρώπη και να μην οδηγήσει τους Έλληνες στην πλήρη απομόνωση και φτώχεια.
Ίσως θα επικαλεστεί ότι το ποσοστό που έλαβε δεν του δίνει τη δυνατότητα να εφαρμόσει το πρόγραμμά του και να σύρει τη χώρα και σε τρίτες εκλογές.
Υπάρχει όμως και η δυνατότητα της κουτοπονηριάς. Θα επικαλεστεί ότι η ΔΗΜΑΡ που είναι η μόνη συνεργάσιμη δύναμη δεν επιθυμεί την καταγγελία άρα προχωράμε στην σταδιακή απεμπλοκή από το μνημόνιο και για ότι κακό σας συμβεί θα φταίει η ΔΗΜΑΡ που δεν μας άφησε να το ακυρώσουμε με νόμο.
Όταν μια πολιτική δύναμη εγκαταλείπει την πίστη της στην απλή αναλογική και επιδιώκει να εκμεταλλευτεί ένα ληστρικό εκλογικό νόμο, όταν μια πολιτική δύναμη υιοθετεί την τακτική Σαμαρά "ή αυτοδυναμία ή εκλογές" γιατί περί αυτού πρόκειται, όταν μια πολιτική δύναμη βάζει ως πρωταρχικό της στόχο την αύξηση των εκλογικών της ποσοστών και ο κόσμος ας καίγεται, όταν μια πολιτική δύναμη επιλέγει διχαστικό λόγο (ή εμείς ή αυτοί), όταν τέλος μια πολιτική δύναμη τρέφει αυταπάτες στο λαό ότι όλα μπορούν να ξαναγυρίσουν στην εποχή προ κρίσεως, ΤΟΤΕ ο κυρίαρχος ΛΑΟΣ είναι υπεύθυνος για τις επιλογές του και μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.
Η λογική "τους έχω όλους γραμμένους", "να παν να ....." , κλπ μπορεί να είναι κατανοητή σε συζητήσεις καφενείου αλλά όταν η ψήφος μας καθορίζει το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας δεν μπορεί να έχει σχέση με το αν θέλουμε να εκτονωθούμε και να τους στείλουμε όλους στα τσακίδια.
Αυτό που πρέπει να υπερισχύσει στην πρόθεση και στην απόφαση της ψήφου είναι: Ποια πολιτική και ποια τακτική είναι αυτή που μπορεί να δώσει μια ανάσα στους πολίτες χωρίς να διακινδυνεύουμε το μέλλον των Ελλήνων ως πολιτών που ανήκουν σε μια ισχυρή ένωση κρατών, χωρίς να παίζουμε στη ρουλέτα το βιωτικό μας επίπεδο, χωρίς να ρισκάρουμε τα πλεονεκτήματα που μας δίνει το ΕΥΡΩ και η Ε.Ε. (γιατί μάλλον τα έχουμε ξεχάσει).
Όσοι είναι ενημερωμένοι για τις διεθνείς εξελίξεις γνωρίζουν πλέον ότι η έξοδος της χώρας από το ΕΥΡΩ σημαίνει μείωση μισθών έως και 50%, πληθωριστικό νόμισμα χωρίς καμία αξία, ελλείψεις σε αγαθά, απομόνωση της χώρας και των πολιτών της και όλα αυτά δεν είναι κινδυνολογίες αλλά εκθέσεις αναγνωρισμένων διεθνών οργανισμών που αναλύουν επιστημονικά τις μακροπρόθεσμες συνέπειες της εξόδου της χώρας από το Ευρώ.
Αν το όνειρό μας είναι να γίνουμε Βόρεια Κορέα, Βενεζουέλα χωρίς πετρέλαια, Αλβανία του Χότζα όπου θα καυχιούνται οι απανταχού Ελληναράδες ότι τώρα δεν έχουμε την ανάγκη κανενός, ότι είμαστε αυτοδύναμοι, ανεξάρτητοι κλπ και θα τρώμε τις σφαλιάρες τη μία μετά την άλλη, γιατί θα τις φάμε τις σφαλιάρες ως έθνος ανάδελφο...ε τότε ας προχωρήσουμε χωρίς αυτούς (τη διεθνή κοινότητα) και ας πορευτούμε την πορεία ενός έθνους που δημιούργησε τον ευρωπαϊκό πολιτισμό αλλά του γύρισε την πλάτη γιατί πίστεψε πως σε ένα κόσμο παγκοσμιοποίησης αυτό το έθνος θα έκανε την επανάστασή του μόνο του και το γύρισε στο τσάμικο, στον εθνικισμό και στον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό εντός συνόρων αδιαφορώντας για το διεθνές περιβάλλον.
Η Ελλάδα και οι πολίτες της ανήκουν σε μία ένωση ισχυρών κρατών με υψηλό βιοτικό επίπεδο και κατοχυρωμένες ελευθερίες και δικαιώματα και παρά το δημοκρατικό της έλλειμμα και την υπερίσχυση ακραίων νεοφιλελεύθερων πολιτικών και την κυριαρχία του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος παραμένει ως μόνη ελπίδα των Ευρωπαίων πολιτών ο μετασχηματισμός της σε μια Ένωση δημοκρατική όπου οι λαοί της θα διευρύνουν τα δικαιώματα τους και θα ανοίξει ο δρόμος για μια ανάπτυξη που θα σέβεται το περιβάλλον και τις ανάγκες των πολιτών της.
Η χώρα μας όμως και κυρίως οι πολίτες της δέχονται μια απαράδεκτη επίθεση ως η χώρα των τεμπέληδων, των ανίκανων, του ανύπαρκτου κρατικού μηχανισμού. Η Κυριαρχία των δύο κομμάτων τα τελευταία 40 χρόνια οδήγησε σε ένα αμαρτωλό πελατειακό κράτος που στόχο είχε το βόλεμα των ημετέρων, σε έναν συνεχόμενο δανεισμό προς ικανοποίηση των πελατών των δύο κομμάτων και τελικά την κρίση χρέους και την πτώχευση της χώρας και των πολιτών της. Άρα η τρίτη κατηγορία είναι σωστή ενώ οι δύο προηγούμενες καταρρίπτονται εύκολα από τα στοιχεία που δείχνουν ότι οι Έλληνες δουλεύουν κατά μέσο όρο πολύ περισσότερο από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους.
Είτε λοιπόν υπήρχε μνημόνιο είτε δεν υπήρχε, εμείς οι Έλληνες έπρεπε να δώσουμε ένα τέλος σε αυτή την απαράδεκτη κατάσταση. Η ύπαρξη μιας σύγχρονης, μικρής, ευέλικτης, διαφανούς, αξιολογούμενης και δημοκρατικής κρατικής διοίκησης είναι η πιο αριστερή πρόταση που μπορεί να υπάρξει. Γιατί αριστερό δεν είναι ότι είναι κρατικό αλλά ότι ωφελεί το λαό και τη χώρα..
Ξηλώνουμε το μνημόνιο μέρα με τη μέρα, οργανώνουμε μια κρατική μηχανή αξιόπιστη και αποτελεσματική, δημιουργούμε ένα δίχτυ κοινωνικής προστασίας και αλληλεγγύης, δημιουργούμε τις συνθήκες ώστε τα βάρη να κατανεμηθούν δίκαια, δημιουργώντας ένα δίκαιο και σταθερό φορολογικό σύστημα, καταργούμε τις αντεργατικές ρυθμίσεις που στοχεύουν στην εξαθλίωση των εργαζομένων και δίνουμε ελπίδα για μια αλλαγή της ασκούμενης πολιτικής με προστασία των αδύναμων και ενίσχυση μιας αναπτυξιακής προσπάθειας με κέντρο τις ανάγκες της χώρας και των πολιτών της με ταυτόχρονη προστασία του περιβάλλοντος και ενίσχυση της επιχειρηματικότητας.
Σε αυτή τη προσπάθεια όλοι μπορούν να συμβάλλουν με προγραμματικές δεσμεύσεις και φερέγγυα πρόσωπα. Μπροστά στον γκρεμό που μας έχουν οδηγήσει χρειάζεται η μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση όλων των δημιουργικών δυνάμεων σε οποιαδήποτε παράταξη κι αν υπάρχουν.
Η νέα κυβέρνηση που θα προκύψει αν θέλει να έχει αποτελέσματα και διάρκεια δεν μπορεί παρά να βασίζεται σε μια ευρεία λαϊκή πλειοψηφία και τον τόνο ή το νεύρο να το δίνει η αριστερά που φαίνεται να γίνεται η δεξαμενή που υποδέχεται όλους όσους συνεχίζουν να ελπίζουν ότι μπορεί να ανατραπεί η επικρατούσα κατάσταση της διάλυσης των πάντων και της εξαθλίωσης των πολιτών αυτής της χώρας.
Υπάρχει λοιπόν και η υπεύθυνη αριστερά που δεν ρέπει σε μεγαλοστομίες, ανέξοδες καταγγελίες και ακατάσχετη υποσχεσιολογία. Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ που θέλει να είναι χρήσιμη και δεν εγκλωβίζεται ούτε στην απαρέγκλιτη εφαρμογή του μνημονίου (όπως δεσμεύτηκαν Σαμαράς και Βενιζέλος) ούτε στην ρήξη με τους εταίρους μας ( μονομερής καταγγελία του μνημονίου).
Η Δημοκρατική Αριστερά εδώ και καιρό μιλώντας τη γλώσσα της λογικής και της αλήθειας προτείνει τη μόνη ρεαλιστική πρόταση που θα σταθεροποιήσει την παραμονή μας στην Ε.Ε. και το Ευρώ αλλά και θα δώσει διέξοδο από τη μέγκενη του μνημονίου. Σκληρή διαπραγμάτευση με την Τρόικα για την σταδιακή απαγκίστρωση από το μνημόνιο με παραμονή της χώρας στο Ευρώ και την Ε.Ε. Ξήλωμα των δυσβάσταχτων όρων του μνημονίου ένα ένα και αναπτυξιακή πολιτική απέναντι στην λιτότητα και την ύφεση που σφίγγει τη θηλιά στο λαιμό των Ελλήνων. Η μονομερής καταγγελία του μνημονίου θα ήταν το τελευταίο χαρτί μιας διαπραγμάτευσης που δεν θα κατέληγε πουθενά και όχι το πρώτο. Κανείς δεν θέλει μια Ελλάδα ζωσμένη με εκρηκτικά που απειλεί τους εταίρους της ότι θα τους ανατινάξει αν δεν τα βρουν μαζί της. Ο εκβιασμός δεν είναι σωστός διπλωματικά ούτε των δανειστών προς εμάς ούτε από εμάς προς τους δανειστές. Ακόμη κι αν είχε κάποιο πρόσκαιρο αποτέλεσμα δεν θα το ξεχνούσαν ποτέ ότι επιβάλαμε λύση με τρομοκρατικές μεθόδους. Οι πολιτικές αλλαγές που συντελούνται στην Ε.Ε. είναι ταχύτατες και μπορούμε να τις εκμεταλλευτούμε αξιοποιώντας τις αδυναμίες της σημερινής πολιτικής της Ε.Ε. αλλά και δημιουργώντας τη συμμαχία των κρατών που πλήττονται από την νεοφιλελεύθερη πολιτική αναζητώντας συμμαχίες τόσο στο Νότο όσο και στο Βορά.
Αν σύσσωμη η πολιτική ηγεσία της χώρας απαιτήσει μια διέξοδο από την κρίση με την κοινωνία όρθια και την οικονομία ζωντανή τα αποτελέσματα μπορεί να είναι απροσδόκητα καλά και να μπει η χώρα σε πορεία ανόρθωσης και απεγκλωβισμού από αυτή τη νοσηρή και αφόρητη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει.
Σε αυτή τη προσπάθεια όλοι μπορούν να συμβάλλουν με προγραμματικές δεσμεύσεις και φερέγγυα πρόσωπα. Μπροστά στον γκρεμό που μας έχουν οδηγήσει χρειάζεται η μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση όλων των δημιουργικών δυνάμεων σε οποιαδήποτε παράταξη κι αν υπάρχουν.
Η νέα κυβέρνηση που θα προκύψει αν θέλει να έχει αποτελέσματα και διάρκεια δεν μπορεί παρά να βασίζεται σε μια ευρεία λαϊκή πλειοψηφία και τον τόνο ή το νεύρο να το δίνει η αριστερά που φαίνεται να γίνεται η δεξαμενή που υποδέχεται όλους όσους συνεχίζουν να ελπίζουν ότι μπορεί να ανατραπεί η επικρατούσα κατάσταση της διάλυσης των πάντων και της εξαθλίωσης των πολιτών αυτής της χώρας.
Υπάρχει λοιπόν και η υπεύθυνη αριστερά που δεν ρέπει σε μεγαλοστομίες, ανέξοδες καταγγελίες και ακατάσχετη υποσχεσιολογία. Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ που θέλει να είναι χρήσιμη και δεν εγκλωβίζεται ούτε στην απαρέγκλιτη εφαρμογή του μνημονίου (όπως δεσμεύτηκαν Σαμαράς και Βενιζέλος) ούτε στην ρήξη με τους εταίρους μας ( μονομερής καταγγελία του μνημονίου).
Η Δημοκρατική Αριστερά εδώ και καιρό μιλώντας τη γλώσσα της λογικής και της αλήθειας προτείνει τη μόνη ρεαλιστική πρόταση που θα σταθεροποιήσει την παραμονή μας στην Ε.Ε. και το Ευρώ αλλά και θα δώσει διέξοδο από τη μέγκενη του μνημονίου. Σκληρή διαπραγμάτευση με την Τρόικα για την σταδιακή απαγκίστρωση από το μνημόνιο με παραμονή της χώρας στο Ευρώ και την Ε.Ε. Ξήλωμα των δυσβάσταχτων όρων του μνημονίου ένα ένα και αναπτυξιακή πολιτική απέναντι στην λιτότητα και την ύφεση που σφίγγει τη θηλιά στο λαιμό των Ελλήνων. Η μονομερής καταγγελία του μνημονίου θα ήταν το τελευταίο χαρτί μιας διαπραγμάτευσης που δεν θα κατέληγε πουθενά και όχι το πρώτο. Κανείς δεν θέλει μια Ελλάδα ζωσμένη με εκρηκτικά που απειλεί τους εταίρους της ότι θα τους ανατινάξει αν δεν τα βρουν μαζί της. Ο εκβιασμός δεν είναι σωστός διπλωματικά ούτε των δανειστών προς εμάς ούτε από εμάς προς τους δανειστές. Ακόμη κι αν είχε κάποιο πρόσκαιρο αποτέλεσμα δεν θα το ξεχνούσαν ποτέ ότι επιβάλαμε λύση με τρομοκρατικές μεθόδους. Οι πολιτικές αλλαγές που συντελούνται στην Ε.Ε. είναι ταχύτατες και μπορούμε να τις εκμεταλλευτούμε αξιοποιώντας τις αδυναμίες της σημερινής πολιτικής της Ε.Ε. αλλά και δημιουργώντας τη συμμαχία των κρατών που πλήττονται από την νεοφιλελεύθερη πολιτική αναζητώντας συμμαχίες τόσο στο Νότο όσο και στο Βορά.
Αν σύσσωμη η πολιτική ηγεσία της χώρας απαιτήσει μια διέξοδο από την κρίση με την κοινωνία όρθια και την οικονομία ζωντανή τα αποτελέσματα μπορεί να είναι απροσδόκητα καλά και να μπει η χώρα σε πορεία ανόρθωσης και απεγκλωβισμού από αυτή τη νοσηρή και αφόρητη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει.
