ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ ΑΔΕΔΥ –
ΜΑΝΙΤΑΚΗ
(ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ
ΚΕΜΑΛ, Ο ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ !!!)
-------------------------------------------------------------------
Προχθές φίλος
μου, που κινδυνεύει να βρεθεί εκτός Δημοσίου, βλέποντας στην τηλεόραση τον
Υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης Αντώνη Μανιτάκη, ξεσπάθωσε: «ο Μανιτάκης
τάχει κάνει ….».
Σεβόμενος την
ανησυχία του για τον κίνδυνο να βρεθεί άνεργος και πτωχός με ότι αυτό
συνεπάγεται για τον ίδιο και την οικογένειά του τον ρώτησα: «Δηλαδή αν ήταν
άλλος στη θέση του Μανιτάκη θα ήταν καλύτερα τα πράγματα;»
Στο Έθνος της
Κυριακής διαβάζω πως ο κ. Μανιτάκης απευθυνόμενος στους συνδικαλιστές της ΑΔΕΔΥ
δηλώνει: «Αν δεν έχω την εμπιστοσύνη σας δεν έχω κανένα πλέον ρόλο σε αυτή τη
θέση». Η απάντηση: «Παραιτήσου !»
Όσοι τυγχάνει
να γνωρίζουμε τον άνδρα εδώ και δεκαετίες ως φοιτητές του, ως νομικοί, ως
σύντροφοί τους στις πολιτικές μας αναζητήσεις, πιστεύουμε ότι όχι μόνο θα
αποχωρήσει από το Υπουργείο όπου και πήγε για να προσφέρει, αλλά ότι θα φύγει και με πολύ μεγάλη πικρία από την
αντιμετώπιση που του επιφυλάσσουν ορισμένοι Δημόσιοι Υπάλληλοι και η ηγεσία της
ΑΔΕΔΥ.
Εμείς που τον
γνωρίζαμε, διαπιστώναμε ότι τόσους μήνες μάχεται ειλικρινά να περισώσει ότι
μπορεί. Σε συνεργασία και με στελέχη της Δημοκρατικής Αριστεράς από την πρώτη
στιγμή αγωνίστηκε να αποτραπούν οι απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων. Όχι γιατί οι
υπάλληλοι αυτοί είναι παιδιά ενός ανώτερου Θεού, αλλά γιατί οι μαζικές
οριζόντιες απολύσεις στο Δημόσιο θα διέλυαν εντελώς τις υπηρεσίες, θα έφευγαν
και πολλοί άξιοι και απαραίτητοι, θα αυξάνονταν περαιτέρω αλματωδώς η ανεργία,
θα αύξαινε ραγδαία η ύφεση και θα στερούνταν η αγορά απολύτως αναγκαία
ρευστότητα με ότι αυτό συνεπάγεται για τα καταστήματα, τους εμπόρους, τους
ελεύθερους επαγγελματίες.
Εκπονήθηκε ένα
σχέδιο συνταξιοδοτικής ωρίμανσης, μετατάξεων και κινητικότητας υπαλλήλων σε
υπηρεσίες που έχουν ανάγκες, έτσι ώστε να καταστεί το Δημόσιο ποιο παραγωγικό,
ποιο αποδοτικό και ποιο αποτελεσματικό. Μέσα στο καλοκαίρι έκλεισαν επιτέλους
οι πρώτοι φορείς και οργανισμοί του Δημοσίου, που κρίθηκαν μη αναγκαίοι.
Ολοκληρώνεται για πρώτη φορά στη χώρα μας η αξιολόγηση των δομών της Δημόσιας
Διοίκησης και του κάθε υπαλλήλου ξεχωριστά, ερευνώνται οι προσωπικοί φάκελοι,
οδεύουν προς απόλυση επίορκοι και όσοι έχουν βαριά πειθαρχικά παραπτώματα που
το πελατειακό κράτος τόσα χρόνια δεν τολμούσε να αγγίξει. Εκσυγχρονίζεται
επιτέλους και αλλάζει ριζικά η Δημόσια Διοίκηση.
Μέσα σε αυτό
το πλαίσιο μπορεί ένας υπάλληλος που τρέμει στην ιδέα της πτωχοποίησής του και
της ενδεχόμενης απόλυσής του να δηλώνει ότι ο Μανιτάκης «τάκανε ρόϊδο» και να
μη έχει αίσθηση του κινδύνου για το Δημόσιο και τη Χώρα. Ή τα αγνοεί όλα αυτά βλέποντας μόνο το προσωπικό του συμφέρον, παραγνωρίζοντας
παράλληλα πως η χώρα, έτσι όπως πορεύονταν έως χθες στερεί το μέλλον και από τα
δικά του παιδιά.
Αν όμως το
ίδιο δηλώνουν και οι υποτίθεται υπεύθυνες συνδικαλιστικές ηγεσίες και οι
πολιτικές δυνάμεις και ιδίως εκείνες της λαϊκίστικης αντιπολίτευσης, τότε
έχουμε ανεπίτρεπτη για ηγεσίες άγνοια κινδύνου. Η χώρα θέλει μεταρρυθμίσεις,
αλλαγή πορείας. Όχι γιατί μας το επιβάλλουν, αλλά γιατί είναι πλέον όρος
επιβίωσής μας.
Είναι γνωστό
ότι τα δημοσιονομικά μέτρα είχαν ψηφιστεί από την προηγούμενη Κυβέρνηση. Η
σημερινή Κυβέρνηση είχε τρεις επιλογές: Να εφαρμόσει απαρέγκλιτα τα μέτρα για
τα οποία η χώρα είχε δεσμευτεί. Να μη εφαρμόσει τίποτε και να συγκρουστεί με
τους εταίρους και δανειστές με ότι αυτό συνεπάγεται. Να διαπραγματευτεί σκληρά
επιδιώκοντας αλλαγές στο μνημόνιο.
Να θυμίσουμε
ότι η προηγούμενη Κυβέρνηση είχε δεσμευτεί για 15.000 απολύσεις εντός του 2012
και 150.000 απολύσεις έως το 2015 !!! Σήμερα γίνεται λόγος μόνο για 2.000
διαθεσιμότητες εντός του 2012, με επιδίωξη όσοι τεθούν σε διαθεσιμότητα να
καλύψουν άλλες κενές θέσεις και να αποφευχθεί η απόλυσή τους.
Όσοι
κατακεραυνώνουν γι αυτό τον Μανιτάκη και τη ΔΗΜΑΡ, ας μας απαντήσουν: Αν στη
θέση του ήταν ένας άλλος Υπουργός με νεοφιλελεύθερη αντίληψη και ιδεολογία, θα
είχε πετύχει περισσότερα και θα τα είχε καταφέρει καλύτερα;
Έχω την
αίσθηση ότι ο Υπουργός, καταξιωμένος επί δεκαετίες στην κοινωνία, αποδεκτός από
εχθρούς και φίλους, δεν πρόκειται πράγματι να παραμείνει στην καρέκλα του. Θα
αποχωρήσει πριν ολοκληρώσει το έργο του, έχοντας μια αίσθηση πικρίας για τον
λαϊκισμό που επικρατεί στο δημόσιο βίο και με τη φράση του γνωστού τραγουδιού
στα χείλη του: «ΑΥΤΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΕΜΑΛ ΔΕΝ ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΠΟΤΕ !!!»
Παναγιώτης
Χατζηγεωργίου
Δικηγόρος –
Γραμματέας ΝΕ ΔΗΜΑΡ Δράμας
