Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012

Μια σκανδαλώδης Ηλίαση. Του Κώστα Βαξεβάνη


Μια σκανδαλώδης Ηλίαση. Του Κώστα Βαξεβάνη
Font Size
ΔΕΥΤΈΡΑ, 27 ΦΕΒΡΟΥΆΡΙΟΣ 2012 22:13

Και ξαφνικά η Ελλάδα γέμισε με μη κερδοσκοπικές εταιρείες που μαζεύουν σκουπίδια, με κανάλια που δεντροφυτεύουν και σκαλίζουν σχεδόν ευλαβικά κόπρανα σκύλων, και επιχειρηματίες που ανακάλυψαν ξαφνικά πως πρέπει να σώσουν τον πλανήτη.

Στους κεντρικούς δρόμους, ανάμεσα στα κόκκινα «ενοικιάζεται» που κυριαρχούν πια, πινακίδες με παλ πράσινα χρώματα, περιγράφουν το νέο μέλλον της Ελλάδας. «Φτηνή, οικολογική ενέργεια».

Στις ομιλίες του πρώην πρωθυπουργού Γ Παπανδρέου, ο όρος «πράσινη ανάπτυξη», έχει μεγαλύτερη συχνότητα και από τα «θα» που κυριαρχούν στις ομιλίες πολιτικών. Πρόκειται για ένα όραμα κοντά στα άλλα που συνέθεταν τον ζεν χαρακτήρα του; Ο πρώην πρωθυπουργός προσέφερε επίσης το κύρος του στο συνέδριο του Ινστιτούτου για το Κλίμα και την Ενεργειακή Ασφάλεια (i4scence) στο οποίο μετέχει ο αδελφός του Αντρίκος Παπανδρέου. Έναν οργανισμό που προωθεί την ιδέα της πράσινη ανάπτυξης. Την ίδια περίοδο οι Τράπεζες, οι οποίες έχουν σταματήσει να δίνουν οποιοδήποτε επιχειρηματικό δάνειο, δίνουν δάνεια για πράσινη ενέργεια.

Εν ολίγοις τα χρόνια της κρίσης, η Ελλάδα έμελε να ζήσει στον παροξυσμό των πράσινων επενδύσεων. Τι συμβαίνει; Μέσα σε αυτό το νέο πολιτικό κλίμα της οικολογικής αθωότητας αναλαμβάνει το υπουργείο Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Μετά την «πετυχημένη»|του πορεία στο υπουργείο Οικονομίας, ο κύριος Παπακωνσταντίνου έχει στρατηγικό στόχο την υλοποίηση του προγράμματος «Ήλιος» από το υπουργείο του.

Το πρόγραμμα «Ήλιος» έχει παρουσιαστεί ως ένα πρόγραμμα παραγωγής ηλιακής ενέργειας από την Ελλάδα, την οποία θα αγοράζει η Γερμανία και τα έσοδα, γύρω στα 25 δις, θα ξεχρεώνουν τμήμα του χρέους. Μια έκταση όσο η Χίος, θα στρωθεί με κάτοπτρα για να παραχθεί ενέργεια που θα μας σώσει. Πράσινη ανάπτυξη; Όχι, ένα αναπτυξιακό τρυκ που χρεώνει την Ελλάδα με ένα ακόμη δάνειο.

Η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να παραχωρήσει δωρεάν τη γη για αυτήν τη δραστηριότητα για δεκαετίες. Στη συνέχεια να αγοράσει τη γερμανική βεβαίως τεχνολογία ύψους αρκετών δις. Αν υποθέσουμε πως θα μεταφερθεί η ενέργεια στην Γερμανία πρέπει να δημιουργηθούν πανευρωπαϊκά δίκτυα που στοιχίζουν πολύ περισσότερο από το κέρδος της επένδυσης. Επίσης αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει τεχνολογία που να επιτρέπει την μεταφορά της ενέργειας στη Γερμανία, δηλαδή σε τόσο μεγάλη απόσταση και χωρίς απώλειες. Άρα ή Ελλάδα αγοράζει την γερμανική υποδομή, χρεώνεται και δεν μπορεί να δώσει ενέργεια στην Γερμανία. Ένα project που θα ματαιωθεί με ευθύνη των «κακών και τεμπέληδων» ελλήνων, αλλά οι Γερμανοί θα έχουν εισπράξει το καλό χρήμα.

Το επικρατέστερο σενάριο όμως δεν είναι αυτό. Η Ελλάδα θα παράγει ενέργεια για την Γερμανία, αλλά αυτή η ενέργεια θα προωθείται στην Ελλάδα. Θα αγοράζουμε ηλεκτρική ενέργεια, που παράγεται στην Ελλάδα από την Γερμανία. Σε τιμές μάλιστα που δεν θα είναι αυτές της ΔΕΗ, αλλά των επιδοτούμενων φωτοβολταικών. Θα αγοράζει δηλαδή από την Ελλάδα 0,22 ευρώ ανά κιλοβατώρα και θα μεταπουλάει στην ίδια την Ελλάδα 0,35 ευρώ την κιλοβατώρα. Επίσης θα έχει τη δυνατότητα να προσαρμόσει την τιμολογιακή πολιτική μονομερώς. Να καθορίζει δηλαδή πόσο θα αγοράζουμε το ρεύμα το οποίο όμως θα πουλάμε στη σταθερή τιμή των 0,22 ευρώ ανά κιλοβατώρα.

Η Ελλάδα υλοποιεί το πρόγραμμα μετά την άρνηση της Ισπανίας να προχωρήσει σε μια τέτοια επένδυση ασύμφορη και σε καιρό κρίσης.

Όλα αυτά τα σπουδαία και οικολογικά βρίσκονται σε εξέλιξη και θα ψηφιστούν σύντομα στην ελληνική Βουλή. Ο κ. Παπακωνσταντίνου θα φέρει σε πέρας μία ακόμη ευρωπαϊκή πολιτική, για να «σώσει» την χώρα. Η Ελλάδα θα υπογράψει ένα ακόμη ασύμφορο δάνειο, και κάποιοι βεβαίως θα πλουτίσουν. Εγχώριοι κατασκευαστές, αντιπρόσωποι, dealers της πράσινης ανάπτυξης κλπ.

Όλα αυτά σύντομα και ταυτόχρονα με μία μεγάλη επικοινωνιακή καμπάνια για την πράσινη σωτηρία που θα τρέχει καβάλα στα πράσινα άλογα της πολιτικής. Την Ηλίαση βεβαίως θα την πληρώσουμε εμείς.

Κουτί της Πανδώρας

Σε 50 χρόνια η Ελλάδα δεν θα έχει ψάρια


Σε 50 χρόνια η Ελλάδα δεν θα έχει ψάρια

«Σε 50 χρόνια τα αποθέματα ψαριών θα έχουν τελειώσει» δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Δημήτρης Κοτσώργιος. Η έλλειψη αλιευτικής πολιτικής, καθώς και η ασυνειδησία κάποιων ψαράδων που χρησιμοποιούν δυναμίτη ή και άλλα ακόμα πιο επιβλαβή εκρηκτικά, όπως η νιτρική αμμωνία, είναι οι κύριοι λόγοι που απειλούν το ήδη σοβαρά πληγωμένο θαλάσσιο οικοσύστημα, αλλά και την επιβίωση του κλάδου των αλιέων.
Στην Ελλάδα, η χρήση του δυναμίτη στην αλιεία άρχισε μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ο κόσμος πεινούσε, τα καΐκια είχαν καταστραφεί και παντού βρίσκονταν εκρηκτικά, βλήματα και άλλα πυρομαχικά. Επίσης, την εποχή εκείνη υπήρχαν άφθονα ψάρια. Κάπως έτσι ξεκινάει η καταστροφική δραστηριότητα του δυναμίτη που έχει υποθηκεύσει το μέλλον της παράκτιας και νησιωτικής αλιείας.
Ο Θοδωρής Τσιμπίδης, πρόεδρος του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος» αναφέρει στο ΑΜΠΕ πως κάθε μέρα γίνεται χρήση δυναμίτη, ιδιαίτερα στην Πελοπόννησο, στην Εύβοια, στις Κυκλάδες, στην Άνδρο, στη Νάξο, στα Κουφονήσια, στη Δονούσα, στα Δωδεκάνησα και στη νότια Κρήτη, κυρίως μεταξύ Σφακίων και Γαύδου. Συχνοί είναι οι τραυματισμοί δυναμιτιστών και οι καταστροφές αλιευτικών σκαφών. Στο τέλος του 2011, για παράδειγμα, σημειώθηκαν δύο πολύ σοβαρά περιστατικά στην Κάρυστο και στα Κουφονήσια. Χαρακτηριστικά περιγράφει ο κ. Τσιμπίδης, ότι στις 14 Αυγούστου που βρισκόταν στην Κρήτη άκουσε πάνω από 34 δυναμίτες σε μία ημέρα. Οι ντόπιοι γελώντας του είπαν: «Και πού να έρθεις το χειμώνα, θα ακούς 30 το λεπτό».
Ο κ. Κοτσώργιος εξηγεί πως εκτός από το δυναμίτη, που προέρχεται από νταμάρια, ευρέως χρησιμοποιούνται και χημικά σκευάσματα. Πιο συνήθης είναι η νιτρική αμμωνία, το γνωστό λίπασμα, το οποίο εμποτίζεται με πετρέλαιο και είναι χειρότερο και από το δυναμίτη, γιατί τα υπολείμματα κάθονται στον πυθμένα σκεπάζοντας τα πάντα με ένα άσπρο τοξικό πέπλο. Η αμμωνία χρησιμοποιείται και σε μεγάλα βάθη και μετά κατεβαίνουν οι δύτες με μπουκάλες και μαζεύουν τα ψάρια που σκοτώθηκαν από το οστικό κύμα
Έλεγχοι στην αγορά δεν υπάρχουν, συνεχίζει ο κ. Κοστώργιος, οπότε αυτά τα «μπουρλοτιασμένα» ψάρια διακινούνται άνετα, ενώ ένας ειδικός θα μπορούσε εύκολα να τα αναγνωρίσει, για παράδειγμα από την κατεστραμμένη σπονδυλική τους στήλη, που γίνεται σαν κρέμα.
Στοιχεία για τη χρήση του δυναμίτη και των άλλων εκρηκτικών δεν υπάρχουν. Ο κ. Κοτσώργιος και ο κ Τσιμπίδης κάνουν λόγο για «αδικαιολόγητη αδράνεια και αναποτελεσματικότητα του λιμενικού» στην αντιμετώπιση των δυναμιτιστών. Οι καταγγελίες και από τους δύο φορείς είναι συνεχείς τα τελευταία χρόνια, όμως το λιμενικό δεν κάνει τίποτα, αναφέρουν. Πολλές φορές, επισημαίνει ο κ. Τσιμπίδης, πριν φθάσουν οι λιμενικές αρχές, οι ψαράδες ειδοποιούνται και πετούν τα εξαρτήματα από το καΐκι. Μάλιστα, η εισαγγελία Νάξου παρέπεμψε στη διεύθυνση εσωτερικών υποθέσεων το λιμεναρχείο Νάξου για παραβίαση καθήκοντος, παραλήψεις και ηθική αυτουργία στην χρήση δυναμίτιδας μετά την πρόσφατη σύλληψη από την αστυνομία 64χρονου στο χωριό Γλανάδο της Νάξου για κατοχή 272 κιλών δυναμίτιδας και πλήθους βοηθητικών εκρηκτικών υλών (40 κιλά πυρίτιδα, 370 πυροκροτητές, 1.500 μέτρα ακαριαία θρυαλλίδα, 785 μέτρα βραδύκαυστη θρυαλλίδα κα). Είχαν προηγηθεί καταγγελίες στο λιμενικό, το οποίο σύμφωνα με τον κ. Τσιμπίδη έμεινε άπραγο, για αυτό και οι ενέργειές του θα ελεγχθούν.
Οι επιπτώσεις του δυναμίτη και της αμμωνίας δεν αφορούν μόνο το θαλάσσιο περιβάλλον, αλλά και την επιβίωση χιλιάδων ψαράδων και των οικογενειών τους. Ο κ. Τσιμπίδης ενημερώνει πως τα τελευταία χρόνια σημειώνεται αύξηση στις εκρήξεις, επειδή τα ψάρια έχουν μειωθεί δραματικά. Άλλοι παράγοντες, όπως το ψάρεμα γόνων, η ρύπανση, το ψάρεμα με συρόμενα εργαλεία (μηχανότρατες και πεζότρατες) και η υπεραλίευση επιδεινώνουν την ήδη τραγική κατάσταση. Σύμφωνα με εκθέσεις, σε δέκα χρόνια από σήμερα μόνο 8 από τα 136 είδη ψαριών που αλιεύονται στις ευρωπαϊκές θάλασσες θα βρίσκονται σε υγιή επίπεδα. Ειδικότερα στη Μεσόγειο, που είναι κλειστή θάλασσα και χρειάζεται δεκαετίες για την ανανέωση των νερών της, το 82% των ειδών αλιεύονται πάνω από το ανεκτό όριο για τη βιωσιμότητά τους.
Ο κ. Κοτσώργιος σημειώνει ότι «ήδη υπάρχει ποσόστωση στον τόνο και τον ξιφία. Σε άλλες μεσογειακές χώρες η ποσόστωση ισχύει και στον μπακαλιάρο, τη γλώσσα, την κουτσομούρα, τον αστακό. Σε λίγο θα έρθει και εδώ, γιατί η θάλασσα δεν έχει σύνορα και αν ο γείτονάς σου έχει πρόβλημα, θα έχεις κι εσύ». Προσθέτει πως ήδη υπάρχει πρόβλημα με τους ροφούς και τις σφυρίδες, καθώς μειώνονται δραματικά. Οι σαρδέλες και οι κουτσομούρες παρατηρείται ότι όλο και μικραίνει το μήκος τους, μιας και δεν προλαβαίνουν να μεγαλώσουν και σκοτώνονται. Από την άλλη, λόγω του λιπάσματος της αμμωνίας, σημειώνεται ευτροφισμός στα ψάρια, πράγμα εξαιρετικά επικίνδυνο και ανθυγιεινό.
«Κινδυνεύει με κατάρρευση ο κλάδος των αλιέων. Εδώ και 12-13 χρόνια κάνουμε παρεμβάσεις, έχουμε συγκρουστεί, χωρίς καμία ανταπόκριση από την πολιτεία. Η έλλειψη αλιευτικής στρατηγικής και η κακή διαχείριση μας έφεραν στον γκρεμό και να σκεφτείτε, ότι στην Ελλάδα ζουν 35.000 οικογένειες αλιέων και διατηρούνται 15.000 σκάφη, σχεδόν ο μεγαλύτερος αλιευτικός στόλος στην Ευρώπη», τονίζει ο κ. Κοτσώργιος..
Η Μαρίνα Πέτρου, προϊσταμένη της Διεύθυνσης Θαλάσσιας Αλιείας, διαφωνεί στο ότι δεν υπάρχει αλιευτική πολιτική ή ότι χρειάζονται πρόσθετα μέτρα. «Υπάρχουν νόμοι, λέει, αλλά δεν μπορεί να υπάρχει κώδικας λειτουργίας για έμβια όντα, όπως τα ψάρια, ή τα οικοσυστήματα».
Σύγκρουση μεταξύ της διεύθυνσης αλιείας και της Συνομοσπονδίας Αλιέων Ελλάδας προκύπτει, σχετικά με την τύχη του Εθνικού Προγράμματος Συλλογής Αλιευτικών Δεδομένων. Ο κ Κοτσώργιος υποστηρίζει πως ανά τα χρόνια δαπανήθηκαν χρήματα, για μελέτες από επιστημονικά ιδρύματα που δεν παρήγαγαν έργο. «Όσες φορές ζητήσαμε τα αποτελέσματα του Εθνικού Προγράμματος Συλλογής Αλιευτικών Δεδομένων μας έλεγαν πως δεν είναι ακόμα διαθέσιμα», δηλώνει ο κ. Κοτσώργιος.
Η κ. Πέτρου αναφέρει πως το πρόγραμμα λειτούργησε μέχρι το 2008. Από τότε και για διοικητικούς λόγους έπαψε και οι μελέτες έμειναν στάσιμες.
Ο κ Κοτσώργιος υποστηρίζει ότι ούτε τα στοιχεία μέχρι το 2008 είναι διαθέσιμα. Είχε θέσει, υποστηρίζει, το ζήτημα στην κοινοτική επίτροπο Θαλασσίων Υποθέσεων και Αλιείας, Μαρία Δαμανάκη, καθώς και στην προηγούμενη αρμόδια υπουργό, την κ. Μπατζελή, χωρίς καμία απάντηση. Επίσης, λέει ότι αν και ο Σύλλογος συμμετέχει στο Συμβούλιο Αλιείας, ούτε από εκεί πήραν κάποια απόκριση για τα δεδομένα του προγράμματος. «Η έλλειψη προοπτικής και σχεδιασμού της αλιείας στην Ελλάδα, αναδεικνύεται και από την απραγία σχετικά με τη χρηματοδότηση αλιευτικών δραστηριοτήτων από το κοινοτικό πρόγραμμα αλιείας, το οποίο λήγει το 2013 και μέχρι στιγμής δεν έχει προχωρήσει τίποτα.. Αν δεν γίνει κάτι σύντομα, τα εγγόνια μας θα βλέπουν τα ψάρια μόνο στα μουσεία», καταλήγει ο κ. Κοτσώργιος.

για τον εφαρμοστικό νόμο του Υπουργείου Υγείας και Εργασίας


Η Ομιλία του Θανάση Λεβέντη στην Ολομέλεια της Βουλής για τον εφαρμοστικό νόμο του Υπουργείου Υγείας και Εργασίας
29/02/2012

Ο βουλευτής Θανάσης Λεβέντης στην ομιλία του στην ολομέλεια της Βουλής, κατά τη διάρκεια της συζήτησης του εφαρμοστικού νόμου αρμοδιότητας Υπουργείων Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης μεταξύ των άλλων είπε:

Ως Δημοκρατική Αριστερά καταψηφίζουμε επί της αρχής το νομοσχέδιο, ένα νομοσχέδιο με πολλά κεφάλαια και τροπολογίες, που δεν έχουν ενιαίο σύνολο. Και μάλιστα ένα νομοσχέδιο που έρχεται με την μορφή του επείγοντος και περιλαμβάνει διάφορες διατάξεις που δεν καλύπτουν τη δικαιολογία του επείγοντος ακόμα και με τα επιχειρήματα που προβάλλει η κυβέρνηση.

Όσον αφορά την ανασυγκρότηση των υγειονομικών περιφερειών αλλάζει ο χαρακτήρας, αλλάζει το περιεχόμενο, αλλάζει, αν θέλετε, και η εδαφική επικράτεια της κάθε υγειονομικής περιφέρειας., όμως τα πράγματα δεν αλλάζουν και μάλιστα δείχνουν να πηγαίνουν προς το χειρότερο. Υπάρχουν τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό και είναι αδύνατο να καλυφθούν οι ανάγκες. Διαφωνούμε για το κλείσιμο των Ψυχιατρικών Μονάδων και είμαστε κατά της πώλησης – ενοποίησης του ΕΡΡΙΚΟΣ ΝΤΥΝΑΝ με τον τρόπο που πάει να γίνει.

Σχετικά με τη μηνιαία φαρμακευτική δαπάνη, έχουμε πει πολλές φορές ότι στην Ελλάδα ξοδεύονται πολύ περισσότερα για φάρμακα. Έχουμε πολύ μεγαλύτερη κατανάλωση φαρμάκων απ’ ό,τι στις άλλες ευρωπαϊκές και ανεπτυγμένες χώρες. Και αυτό είναι ζήτημα διαπαιδαγώγησης και των Ελλήνων πολιτών και των ασθενών, των συγγενών αλλά και των γιατρών. Μπορούμε να κάνουμε εξοικονόμηση στη φαρμακευτική δαπάνη, όχι γιατί το λέει το μνημόνιο, αλλά γιατί δεν χρειάζεται να χορηγούνται όλα αυτά τα φάρμακα. Σε καμία περίπτωση όμως δεν επιτρέπεται να στερηθούν οι άρρωστοι τα φάρμακα που έχουν ανάγκη, ούτε να περνούν από τα 40 κύματα για να τα προμηθευτούν, όπως συχνά γίνεται σήμερα.

Σε σχέση με τα γενόσημα πιστεύω και ως γιατρός ότι η δραστική ουσία θα πρέπει να είναι το κριτήριο. Όμως, μην ξεχνάμε ότι τα φάρμακα δεν έχουν μόνο δραστική ουσία, έχουν και διάφορα έκδοχα. Και εδώ έχουμε τα παρατράγουδα. Έχουμε και φάρμακα που έρχονται από τρίτες χώρες. Πρέπει να δώσουμε προσοχή στα έκδοχα, στα στοιχεία που πρέπει να εξασφαλίζουν την καλή απόδοση και σε όλες τις προϋποθέσεις για να εξασφαλίζεται υγεία και για να μην υπάρχουν μολύνσεις, μικρόβια.

Ως Δημοκρατική Αριστερά πιστεύουμε ότι πρέπει να απελευθερωθούν όλα τα επαγγέλματα όπως πρέπει να απελευθερωθεί και το ωράριο των φαρμακείων. Δεν πρέπει όμως να παραγνωρίσουμε και ορισμένες πραγματικότητες. Τα περισσότερα φαρμακεία έχουν έναν φαρμακοποιό και αν χρειάζεται να είναι επί εικοσιτετραώρου στο πόστο του για να προσφέρει υπηρεσίες, θα δυσκολευτεί. Πρέπει λοιπόν να υπάρξουν και άλλες εναλλακτικές λύσεις. Πρέπει να φροντίσουμε να υπάρξει ένα νομικό πλαίσιο για τη διευκόλυνση των συνενώσεων μέσω αστικών συνεταιρισμών των φαρμακοποιών, ώστε να υπάρξουν πιο μεγάλες, πιο υγιείς και πιο ευέλικτες μονάδες.

Συμφωνούμε με την ενσωμάτση της Οδηγίας για το δικαίωμα των εργαζομένων στην ενημέρωση και τη διαβούλευση, αν και όπως φέρατε όλες αυτές τις Οδηγίες δεν προλάβαμε να κάνουμε καμία ουσιαστική συζήτηση, ενώ περιλαμβάνουν αρκετά σοβαρά ζητήματα που θίγουν τα δικαιώματα των εργαζομένων,. Διαφωνούμε με όλες τις άλλες Οδηγίες καθώς και με τα Ιδιωτικά Γραφεία Ευρέσεως Εργασίας και την «ενοικίαση» των εργαζόμενων.

Τέλος να αποσυρθούν τα άρθρα σχετικά με την Εθνική Σχολή Δημόσιας Υγείας . Η ΕΣΔΥ έχει τρία σκέλη: τη δημόσια υγεία, τα οικονομικά της υγείας και το διοικητικό κομμάτι. Για το δεύτερο και το τρίτο, ναι. Στο θέμα όμως της δημόσιας υγείας έχουμε σοβαρές ενστάσεις. Τα άρθρα αυτά θα έπρεπε να μελετηθούν καλύτερα, να ζητηθούν και οι γνώμες των ιατρικών σχολών, ώστε να μπορέσει να γίνει το καλύτερο δυνατό. Είναι μία Σχολή η οποία έχει προσφέρει -και προσφέρει- εξαιρετικό έργο. Όχι, όμως, με αυτό τον τρόπο. Γι’ αυτό εμείς διαφωνούμε με αυτό τον τρόπο που τίθεται.

O Γρ. Ψαριανός στο Real.gr


O Γρ. Ψαριανός στο Real.gr
29/2/2012 1:41:00 μμ
  (5) (11)


Ρεπορτάζ: Σκουρής Βασίλης

«Εάν υπάρξει ένα κοινό πρόγραμμα για τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η χώρα, η ΔΗΜΑΡ είναι απαραίτητο να επιδιώξει συνεργασίες στο χώρο της κεντροαριστεράς» δηλώνει για την επόμενη ημέρα των εκλογών ο Γρηγόρης Ψαριανός, ενώ για τον Λουκά Παπαδήμο σχολιάζει: «Εάν είχε πάρει πέντε θετικά μέτρα, αν είχε ισομερώς κατανείμει τα βάρη θα του έλεγα να τα εκατοστήσει».

Ο βουλευτής της Β΄ Αθηνών χαρακτηρίζει την πρόταση Τσίπρα για κοινή κάθοδο της αριστεράς ως «παλαιομοδίτικο επικοινωνιακό τρικ», τονίζοντας ότι την ίδια ώρα ο ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζει την ΔΗΜΑΡ δεκανίκι του ΠΑΣΟΚ, ενώ για το διάδοχο του Γ. Παπανδρέου επισημαίνει: «Δεν μας ενδιαφέρουν οι «αρχηγοί», μας ενδιαφέρουν οι προτάσεις και οι πολιτικές, «το πτώμα να γίνει γεγονός αναστάσιμο, καλό ξημέρωμα» που λέει και ο Σαββόπουλος».

Ακολουθεί η συνέντευξη του Γρηγόρη Ψαριανού στο Real.gr:

Το τελευταίο διάστημα η ΔΗΜΑΡ μοιάζει σα να ζαλίζεται από το ποσοστό της. Τελικά η σωστή γραμμή είναι η πολυσυλλεκτικότητα ή η διακριτή ευρωπαϊκή αριστερή γραμμή, ακόμα και αν τα ποσοστά ανεβούν λιγότερο;
Δεν ζαλίζεται κανείς μόνο με τα ύψη ή τα βάθη. Με την κατάρρευση του άρρωστου πολιτικού- πελατειακού κατεστημένου, το πολιτικό σύστημα κυοφορεί. Οι ζαλάδες είναι και σύμπτωμα κύησης. Να σας θυμίσω ότι η ΔΗ.ΜΑΡ έχει ιστορία μισού αιώνα στο χώρο της ανανέωσης της αριστεράς, της δημοκρατίας, της διακριτής ευρωπαϊκής γραμμής. Σ’αυτή τη γραμμή είναι ελεύθεροι οι πολίτες από όλους τους χώρους να συστρατευθούν μαζί μας. Μας απασχολούν περισσότερο από τα ποσοστά οι προτάσεις και οι λύσεις, όσο για την πολυσυλλεκτικότητα, που λέτε, πολυσυλλεκτική είναι η ζωή και είναι προτιμότερο αυτό από τη σιωπή ή τη μονολιθικότητα, αρκεί βέβαια να οδηγεί σε σύνθεση.

Δεν είδαμε πάντως η ΔΗΜΑΡ να συμφωνεί και με δυσάρεστα πλην κατά πολλούς σωστά μέτρα. Ακόμα και με τους φορτηγατζήδες και τους φαρμακοποιούς ταυτιστήκατε λένε κάποιοι σύντροφοί σας…

Έχουμε μιλήσει πολλές φορές για αναγκαία μέτρα που δεν έχουν παρθεί και που θα μπορούσαν για κάποιους, άμεσα ενδιαφερόμενους, να θεωρούνται δυσάρεστα. Έχουμε μιλήσει και ο Φώτης Κουβέλης και όλοι για ισοδύναμα και έχουμε αναφερθεί πολύ συγκεκριμένα. Κλειστά επαγγέλματα, απελευθέρωση ωραρίου, ιδιωτικοποιήσεις, αντιμετώπιση φοροδιαφυγής, φορολόγηση εκκλησιαστικής περιουσίας, κατάργηση ειδικών προνομίων και ειδικών μισθολογίων και άλλα πολλά. Τι φορτηγατζήδες και φαρμακοποιούς μου λέτε; Δεν υπερασπιστήκαμε και δεν ταυτιστήκαμε με καμία συντεχνία και μάλιστα γίναμε και δυσάρεστοι γιατί για πρώτη φορά μια αριστερά μίλησε για συντεχνίες.

Ο Λουκάς Παπαδήμος ξεπέρασε τις εκατό μέρες στην πρωθυπουργία . Η άποψή σας για αυτόν εξακολουθεί να είναι το ίδιο θετική και γιατί;

Αν είχε πάρει πέντε θετικά μέτρα, αν είχε ισομερώς κατανείμει τα βάρη θα του έλεγα να τα εκατοστήσει! Η άποψή μου γι αυτόν δεν ήταν ποτέ θετική, ούτε αρνητική, ήταν στάση ανοχής, να δούμε τι θα κάνει δηλαδή. Εκτός αν εννοείτε το ότι εκφράστηκα θετικά για τον Παπαδήμο σε σχέση με τα άλλα ονόματα που ακούγονταν τότε, να σας τα θυμίσω; Και εν πάση περιπτώσει θέλετε σήμερα μετά από τρεις μήνες να συγκρίνουμε την 50μελή κυβέρνησή του με την 15μελη γειτόνισσα του Μόντι και το «έργο» τους;

Στις εκλογές δύσκολα θα υπάρξει αυτοδυναμία. Η ΔΗΜΑΡ ,κατά τη γνώμη σας, πρέπει να συμμετάσχει σε κυβερνητική λύση και σε ποια κατεύθυνση;

Ελπίζω και πιστεύω ότι η επόμενη βουλή θα είναι πολυφωνικότερη και δημοκρατικότερη με εφτά ή οχτώ κόμματα, χωρίς στρούγκες και εκβιασμούς αυτοδυναμιών. Εάν υπάρξει ένα κοινό πρόγραμμα για τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις, που χρειάζεται η χώρα, η ΔΗ.ΜΑΡ είναι απαραίτητο να επιδιώξει συνεργασίες στον χώρο της κεντροαριστεράς. Δεν εννοώ βέβαια κανένα «λαϊκό μέτωπο». Καταλαβαίνετε… Βεβαίως ενδιαφέρει την Δημοκρατική Αριστερά η διακυβέρνηση της χώρας και βεβαίως την ενδιαφέρει η συμμετοχή σε μια προοδευτική κυβέρνηση. Και αυτό εξαρτάται και από τα πρόσωπα, την πολιτική και τους συσχετισμούς.

Ο Αλ. Τσίπρας επιμένει για προεκλογική κάθοδο και για αριστερό συνασπισμό εξουσίας…

Ο φίλος μου ο Αλέξης θα πρέπει να επιδιώξει πρώτα την «συστράτευση» του χώρου του ΣΥΡΙΖΑ που φυλλοροεί και που διάφορες συνιστώσες την κάνουν από ‘δώ και από ‘κεί. Αυτά τα επικοινωνιακά τρυκ είναι παλιομοδίτικα. Υπάρχει μάλιστα ορθή-κοφτή και η απάντηση της Αλέκας Παπαρήγα… Δεν έχει άδικο η κοπέλα. Πώς μας καλεί σε συστράτευση αφού μας θεωρεί δεκανίκι κάποιου πασοκ κατά τρόπο που η κυρία Παπαρήγα έτσι θεωρεί και τον ίδιο; Δεν είναι τρομερά αντιφατικά όλα αυτά, δεν είναι ένα παιχνίδι εντυπώσεων;

Το ΠΑΣΟΚ με αρχηγό τον Βενιζέλο ή τον Παπουτσή αποτελεί συμμαχική δύναμη για το κόμμα σας;
Δεν μας ενδιαφέρουν οι «αρχηγοί», μας ενδιαφέρουν οι προτάσεις και οι πολιτικές, «το πτώμα να γίνει γεγονός αναστάσιμο, καλό ξημέρωμα» που λέει και ο Σαββόπουλος.

Ο Σαμαράς, πάντως, δηλώνει ότι δεν συγκυβερνά με το ΠΑΣΟΚ μετά τις εκλογές…

Θα σας απαντούσα μειδιώντας, αλλά επειδή δεν φαίνεται το χαμόγελο στον γραπτό λόγο, να σας θυμίσω πόσα έως τώρα έχει δηλώσει ο κύριος Σαμαράς και τί τα έκανε μετά; Μήπως θέλετε να σας πω και ποιό φθινόπωρο θα γίνουν οι εκλογές;…

Αλήθεια, αν δεν υπάρχει αυτοδυναμία, ποιό πρόσωπο θα είναι κατάλληλο για πρωθυπουργός σε κυβέρνηση συνεργασίας;

Το αν γιατί το βάζετε; Είναι απολύτως απίθανο να έχουμε αυτοδύναμη κυβέρνηση, ίσως ακόμα και αν αθροίσουμε τα ποσοστά των δύο πρώην μεγάλων κομμάτων. Για το πρόσωπο του επόμενου πρωθυπουργού το μόνο κατάλληλο γνωστό όνομα που απαντά ο κόσμος είναι ο Κανένας. Αλλά επειδή ρωτάτε εμένα, θεωρώ καταλληλότερο ένα αξιοπρεπή, δίκαιο και καθαρό πολιτικό που θα μπορεί με την κατάλληλη στήριξη να πραγματοποιήσει τις μεγάλες αλλαγές που χρειάζεται η χώρα. Θα τον βρούμε;

Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και το ξήλωμα του κοινωνικού κράτους

Ξεκίνησε η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και το ξήλωμα του κοινωνικού κράτους από τη συμβιβασμένη κυβέρνηση που δέχτηκε τα πάντα για τη νέα δόση.Από εδώ και πέρα μόνο η οργανωμένη πολιτική δράση των λαών της Ε.Ε. μπορεί να δώσει λύσεις προς μια κατεύθυνση εναλλακτική από αυτή του άκρατου νεοφιλελευθερισμού που θέλει να ισοπεδώσει τα πάντα...

Mην πυροβολείτε την Δημοκρατική Αριστερά


Όπως ήταν αναμενόμενο μόλις ανέβηκαν τα ποσοστά της Δημοκρατικής Αριστεράς στις δημοσκοπήσεις άρχισε το πυρ ομαδόν. Με τέτοιο μένος ώστε να σκέφτομαι ότι αν όλοι αυτοί ήσαν όταν έπρεπε κατά το ήμισυ εξ ίσου αυστηροί με τον Κ. Καραμανλή, τον Γ. Παπανδρέου και τους υπουργούς τους θα είχαν βοηθήσει ώστε να μην κινδυνεύουν να πνιγούν χιλιάδες άνθρωποι μέσα στον ορμητικό ποταμό της κρίσης, σύμφωνα με την παραστατική εικόνα του Κώστα Ρεσβάνη (Protagon 21-02-2012 Κουβέλης: Στην όχθη, για να μην βραχούν τα παπούτσια). Παίρνω αφορμή για την παρέμβαση μου αυτή από το συγκεκριμένο κείμενο του Κώστα αλλά θα επεκταθώ και σε άλλες πλευρές της πολεμικής που εξαπολύθηκε κατά της ΔΗΜΑΡ από όσους τόσα χρόνια βολεύονταν με μια δογματική Αριστερά ακούνητη και περιχαρακωμένη και μια ανανεωτική Αριστερά ανίσχυρη και εσχάτως αριστερίστικα μεταλλαγμένη.
Και μόλις παρουσιάζεται η δυνατότητα για μια άλλη Αριστερά με σταθερό ευρωπαικό προσανατολισμό και επιτέλους υψηλά ποσοστά , άνθρωποι καλής θέλησης όπως ο Ρεσβάνης πέφτουν επάνω της, εξαντλούν την αυστηρότητα τους και σπέρνουν την απογοήτευση τους. Και το χειρότερο από όλα οικοδομούν την κριτική τους σε ανύπαρκτες ( δεν λέω ψευδείς γιατί ξέρω το ήθος του Κώστα) αιτιάσεις. Η στάση πχ. της ΔΗΜΑΡ για την βία και τις καταστροφές στα ΑΕΙ και όχι μόνο, όπως επίσης για την ανάγκη να εφαρμοστεί ο ψηφισμένος νόμος ήταν πεντακάθαρη και σε αντιδιαστολή προς την στάση της υπόλοιπης κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, πράγμα που αναγνώρισε δημόσια η Υπουργός Παιδείας. Επειδή το μισό κείμενο κριτικής του Ρεσβάνη εδράζεται σε αυτήν την ανύπαρκτη βάση, είναι εύλογο να αναμένουμε μια καθαρή επανόρθωση. Αλλά ας πάμε παραπέρα. Προφανώς είναι θεμιτό και χρήσιμο να υπάρχουν διαφορετικές απόψεις για κρίσιμες και δύσκολες αποφάσεις που πήρε η Δημοκρατική Αριστερά.
Προσωπικά ήμουν – και παραμένω – αντίθετος στην αρνητική ψήφο της στον νόμο για την Εκπαίδευση και περιμένω μια θετική ψήφο αυτήν την βδομάδα στο άνοιγμα του επαγγέλματος των φαρμακοποιών και άλλα παρεμφερή θέματα που θα έρθουν στην Βουλή τα οποία θα έπρεπε να προωθήσουμε μόνοι μας ανεξαρτήτως μνημονίου. Όμως δεν μπορώ να καταλάβω με ποια λογική όσοι συμφωνούσαν με την αρνητική ψήφο στο μνημόνιο Ι είχαν την απαίτηση τώρα να ψηφίσει η ΔΗΜΑΡ την δανειακή σύμβαση με όλα τα δραματικά επακόλουθα για τα φτωχά λαϊκά στρώματα και την μεσαία τάξη. Να αυτοκτονήσει δηλαδή πολιτικά παίρνοντας στην πλάτη της – όχι την χώρα όπως βαυκαλίζονται ορισμένοι – αλλά τα αποτελέσματα μιας πολιτικής που ακολουθήθηκε κυρίως από το 2004 και μετά με καταστροφικές συνέπειες από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Και είναι εντυπωσιακό ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος που απέπεμψε την τρόικα για να την παρακαλεί μετά να επιστρέψει και στην συνέχεια υπεστήριξε με πάθος το δημοψήφισμα για να ανακαλέσει εντός διημέρου κουνάει τώρα το δάκτυλο της ευθύνης στην Δημοκρατική Αριστερά και ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι ότι υπάρχει μια μερίδα διανοουμένων που συμφωνεί και επαυξάνει. Φοβάμαι ότι αυτοί οι φίλοι κάνουν ένα διπλό λάθος αντίστροφο από το λάθος που διαπράττουν το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ που περιφρονούν ή υποβαθμίζουν την ανάγκη εσωτερικών μεταρρυθμίσεων .Όπως η παραδοσιακή Αριστερά νομίζει ότι μπορεί να λειτουργεί εν κενώ αγνοώντας πλήρως δανειστές, αγορές και υπαρκτούς πολιτικούς συσχετισμούς έτσι και αυτοί εξοβελίζουν την πολιτική αντιπαράθεση, βλέπουν μόνο δανειστές και δύστροπους Έλληνες και θεωρούν τους πολιτικούς συσχετισμούς στην Ευρώπη περίπου ασάλευτους και αναλλοίωτους .

Όταν ο Κον Μπεντίτ καταγγέλλει τους Ταλιμπάν του νεοφιλελευθερισμού και ο επικεφαλής των σοσιαλιστών στο Ευρωκοινοβούλιο Σβόμποντα τους αποκαλεί ακρίδες, όταν ο Φρασουά Ολάντ καταγγέλλει Μέρκελ και Σαρκοζί ότι ρήμαξαν την Ελλάδα και γονάτισαν την κοινωνία κάνουν ότι δεν ακούνε και επικεντρώνονται μόνο στις υπαρκτές παθογένειες της οικονομίας και του πολιτικού μας συστήματος. Για αυτούς δεν υπάρχει αριστερός ευρωπαϊσμός ή τέλος πάντων και αν υπάρχει για την Ελλάδα είναι άχρηστη πολυτέλεια. Αυτό το πρώτο λάθος τους οδηγεί σε ένα σοβαρότερο. Γίνονται κήρυκες ενός φιλελευθερισμού που στο όνομα της καταπολέμησης του λαϊκισμού και των συντεχνιών ενοχοποιεί και απαξιώνει συνολικά τον συνδικαλισμό ,τους δημόσιους φορείς παροχής υπηρεσιών, κάθε έννοια συλλογικής δράσης. Δεν υπάρχει συσσώρευση πλούτου σε κάποιους, δεν υπάρχουν κοινωνικές αντιθέσεις αλλά μόνο ένα αδηφάγο και αντιπαραγωγικό δημόσιο. Από τον εκσυγχρονισμό και την αναγκαία μεταρρύθμιση του δημόσιου τομέα εκτινάσσονται και προσγειώνονται στην λατρεία του ιδιωτικού που πρέπει να επεκταθεί και να καταλάβει όλο τον χώρο. Αν το δημόσιο συρρικνωθεί – ακόμα καλύτερα αν εξαφανιστεί – τότε νομοτελειακά θα αναδυθεί ένα άσπιλος , παραγωγικός και δίκαιος προς τους εργαζόμενους ιδιωτικός τομέας.

Και μετά ξύπνησαν. Κάθε φορά που τους ακούω μου έρχεται στο νου ο Καζάν που με το «Λιμάνι της αγωνίας» δεν συκοφάντησε μόνο το μαχητικό συνδικάτο φορτοεκφορτωτών αλλά έδωσε ένα ισχυρό – γιατί ήταν μεγάλος τεχνίτης – πολιτιστικό όπλο σε όσους στην συνέχεια γονάτισαν το συνδικαλιστικό κίνημα στις ΗΠΑ. Αναπόφευκτα σε πολιτικό επίπεδο καταλήγουν να μην θέλουν να ακούνε για την κεντροαριστερά , την σοσιαλδημοκρατία, τον δημοκρατικό σοσιαλισμό έννοιες πιθανώς ανεκτές για τους ευρωπαίους αλλά προφανώς ακατάλληλες για τους Έλληνες. Στην θέση της σύγχρονης διαχωριστικής γραμμής κεντροαριστεράς – κεντροδεξιάς βάζουν τον διαχωρισμό λαϊκιστές – ευρωπαϊστές και θέλουν με βάση αυτόν να στοιχηθούν οι πολιτικές δυνάμεις . Πρακτικά αυτό μεταφράζεται σε πρόταση μετεκλογικής συνεργασίας ΠΑΣΟΚ- ΝΔ η σε οριζόντιο κόμμα των «αρίστων» που σε παγκόσμια πρώτη θα ξεκινάει από την δεξιά και θα φτάνει στην αριστερά. Προβάλλοντας αυτό το φιλόδοξο σχήμα στην Γαλλία Ολάντ και Σαρκοζί θα έπρεπε από τον πρώτο γύρο να ενώσουν τις δυνάμεις τους κατά της Λεπέν. Αν όμως για την Γαλλία είναι περίπου παρανοϊκό το σχήμα στην Ελλάδα φαίνεται βολικό για να «στριμώξουν» τον Κουβέλη, τον μόνο αστάθμητο παράγοντα που επιμένει να μην μπαίνει στο μανιχαιστικό δίλημμα.. Ακούστε τι ωραία το λέει ο κ. Δημήτρης Καρύδης, αναπληρωτής καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, σε άρθρο του στην Καθημερινή (24- 02- 2012) με τον χαρακτηριστικό τίτλο « Σειρά τώρα έχει ο ….. Κουβέλης» (Οι τελίτσες δικές του.) : «Οι δανειστές μας αφού απέλυσαν τον Παπανδρέου στις Κάννες και ευθυγράμμισαν τον Σαμαρά , δεν θα επιτρέψουν στην ΔΗΜΑΡ να συνεχίσει να ψαρεύει στα θολά νερά του θυμικού…Ο Σόιμπλε και η παρέα των δανειστών με τα τρία Α καραδοκεί και αναγκάζει όσους ζητούν την ψήφο του ελληνικού λαού να γίνουν επιτέλους συγκεκριμένοι».
Ο κ. καθηγητής είναι ειλικρινής και ωμός και είναι καλό να μας πουν όσοι δυσφορούν με την ΔΗΜΑΡ αν έτσι αντιλαμβάνονται την συγκεκριμενοποίηση των θέσεων της. Γιατί προφανώς η ΔΗΜΑΡ έχει προγραμματικά κενά και αδυναμίες που οφείλει τάχιστα να καλύψει αλλά δεν είναι αυτή η σκορδοκαΐλα των δανειστών με τα τρία Α. Αυτό που της ζητούν είναι να ευθυγραμμιστεί με τις θέσεις της Ευρωπαϊκής δεξιάς την ώρα που αναζωπυρώνεται η σύγκρουση κεντροαριστεράς – κεντροδεξιάς σε όλη την Ευρώπη. Να εγκαταλείψει τα λαϊκά στρώματα και την μεσαία τάξη που συμπιέζονται, έρμαια στην αντιευρωπαϊκή προπαγάνδα του ΚΚΕ και της ακροδεξιάς και στις αντιφατικότητες του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το ίδιο ακριβώς δίλημμα από την δική τους πλευρά προωθούν ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ αλλά και η νέα ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ η οποία αδυνατεί να παρακολουθήσει τις αντιδράσεις των ομοϊδεατών της σοσιαλιστών που εναντιώνονται ακριβώς σε αυτήν την πολιτική. Νεοφιλελεύθεροι και παραδοσιακοί αριστεροί θέλουν να στριμώξουν τους πάντες στο σχήμα που από την μια μεριά θα έχει τους υποστηρικτές του μνημονίου(που είναι γενικώς καλοί ευρωπαϊστές) και από την άλλη τους πολέμιους (που είναι οπωσδήποτε αγροίκοι αντιευρωπαϊστές).

Για να το κάνουμε πενηνταράκια λένε στον Κουβέλη ότι πρέπει να διαλέξει αν θα πάει με τον Στέφανο Μάνο, την Μιράντα Ξαφά , την Ντόρα Μπακογιάννη, τον ευθυγραμμισμένο Σαμαρά και το εν συγχύσει σήμερα ΠΑΣΟΚ ή με την Παπαρήγα, τον Τσίπρα, την Κατσέλη, τον Δημαρά, τον Καμένο και την αντιμνημονιακή λαϊκή δεξιά. Η άποψη ότι πρέπει να υπάρξει ο τρίτος δρόμος του αριστερού ευρωπαϊσμού, αυτοτελής και αυτόνομη πρώτη ύλη για την αυριανή κεντροαριστερά είναι ενοχλητική και θέλουν να την σκοτώσουν εν τη γεννέσει της. Και όμως επιβάλλεται από σήμερα να τεθούν οι βάσεις για μια νέα κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία από δυνάμεις που βρίσκονται στο ΠΑΣΟΚ, την ΔΗΜΑΡ, την πολιτική οικολογία η οποία θα συγκροτηθεί στην βάση ενός κοινού προγράμματος με φερέγγυα πρόσωπα . Με δεδομένη την ρευστότητα και την σύγχυση στον χώρο του ΠΑΣΟΚ που αναπόφευκτα θα κρατήσει για μεγάλο διάστημα εκ των πραγμάτων η ΔΗΜΑΡ μπορεί να συγκεντρώσει δυνάμεις πολύτιμες και απαραίτητες για αυτό το εγχείρημα. Αυτή την απλή αλήθεια την αντιλαμβάνονται οι πολίτες και για αυτό είναι διατεθειμένοι να την ενισχύσουν εκλογικά. Αυτό που το κομματικό κατεστημένο τόσο της δεξιάς όσο και της αριστεράς βλέπει σαν αντίφαση στην ΔΗΜΑΡ – ότι δηλαδή συγκεντρώνει δυνάμεις που αντιτίθενται στο μνημόνιο και τα επαχθή μέτρα αλλά ταυτοχρόνως έχουν φιλοευρωπαικό προσανατολισμό – είναι ακριβώς η ισορροπία που δεν πρέπει να χαθεί. Και προξενεί εντύπωση ότι αυτή την απλή αλήθεια όχι μόνο δεν μπορούν να την αντιληφθούν αλλά την πολεμούν όσοι βλέποντας το δέντρο χάνουν το δάσος, μεγεθύνουν αδυναμίες της ΔΗΜΑΡ( να τους βρω εγώ άλλες τόσες από αυτές που αναδεικνύουν) διυλίζουν τον κώνωπα και καταπίνουν με ευχαρίστηση την κάμηλο που μας έφερε ως εδώ. Αυτές τις μέρες πλημμύρισε ο τύπος και το διαδύκτιο από την εξής «αθώα» παρατήρηση διατυπωμένη με διάφορους τρόπους : «Καλός, ευγενής και μετριοπαθής ο Κουβέλης αλλά θα μπορέσει; Έχει θέσεις; Μήπως γίνει πλυντήριο στελεχών του ΠΑΣΟΚ;»
Η πρώτη αυθόρμητη παρατήρηση είναι ότι πολλοί από τους απορούντες για χρόνια μας βομβάρδιζαν με το «άλλο ύφος και ήθος που έφερε στην πολιτική το ΚΚΕ Εσωτερικού». Πως ξαφνικά η στάση αυτή από μετρήσιμο πολιτικό μέγεθος εξέπεσε σε απλή επίδειξη σαβουάρ βίβρ; Και είναι επίδειξη ευγένειας ή αποτελεί πολιτική πράξη να μην αμφισβητείς την ελληνικότητα του Παπαδήμου να μην δαιμονοποιείς την αντίθετη άποψη και να μην πουλάς μαγκιά και εξυπνάδες; Η δεύτερη παρατήρηση είναι ότι πολλοί που χάνουν τον ύπνο τους μήπως η ΔΗΜΑΡ γίνει πλυντήριο στελεχών του ΠΑΣΟΚ δεν είχαν την ίδια ανησυχία όταν όλα αυτά τα στελέχη ήσαν στο ΠΑΣΟΚ. Κάποιοι έχουν το δικαίωμα να είναι πολυσυλλεκτικοί , στην ΔΗΜΑΡ απαγορεύεται. Η τρίτη και πιο σοβαρή παρατήρηση αφορά στις δυνατότητες της ΔΗΜΑΡ και του στελεχικού της δυναμικού να ανταπεξέλθει στις αυξημένες απαιτήσεις που η συγκυρία φορτώνει στις πλάτες της. Θα τα καταφέρει; Το ελπίζω και το θέλω. Αυτό που σίγουρα γνωρίζω είναι ότι οι άλλοι αποδεδειγμένα δεν μπορούν. Εδώ δεν χωρούν εικασίες. Δεν μπόρεσαν πριν ,γιατί να μπορέσουν τώρα; Πρέπει να είναι σαφές ότι όσοι αρνούνται να δώσουν στην ΔΗΜΑΡ το δικαίωμα να προσπαθήσει από καλύτερες θέσεις ουσιαστικά μας εισηγούνται αναστύλωση του δικομματισμού με τον ένα η τον άλλο τρόπο και ανεξαρτήτως προθέσεων αντιτίθενται στην ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού. Στις συγκεκριμένες συνθήκες αυτή είναι συνταγή για την ενίσχυση των αντιευρωπαϊστών κάθε χρώματος.
Τελειώνοντας θέλω να πω ότι υπάρχουν δυό τρόποι να κάνεις πολιτικές επιλογές. Ο ένας είναι να κάνεις αφ υψηλού κριτική, να περιμένεις από το πολιτικό υποκείμενο να ταυτιστεί λίγο πολύ με τις θέσεις σου και τότε ασφαλής να προστρέξεις. Κατά πάσα πιθανότητα θα κουραστείς στην αναμονή. Ο δεύτερος είναι να γίνεις συνδη μιουργός, να συμβάλλεις από τα μέσα στο ξεπέρασμα των αδυναμιών, στην διόρθωση των λαθών στην διαμόρφωση σύγχρονου προγραμματικού λόγου. Αν έχεις μια γενική συμφωνία στους στρατηγικούς στόχους, παίρνεις το ρίσκο της συμμετοχής. Τίποτε δεν είναι σίγουρο, μπορεί να διαψευστείς αλλά θα ξέρεις ότι προσπάθησες. Όσοι αναζητούν συμβόλαιο που να προεξοφλεί την επιτυχία δεν θα το βρουν. Όσοι – όπως έχουν κάθε δικαίωμα – επιλέγουν τον πρώτο δρόμο, τουλάχιστον ας το ξανασκεφτούν πριν πυροβολήσουν. 
Ο Νίκος Μπίστης είναι στέλεχος της Αριστεράς και υποστηρίζει τη ΔΗΜΑΡ.
ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2012

Για το blog της ΔΗΜΑΡ Δράμας

Αύξηση 60% εμφανίζει η αναγνωσιμότητα του blog της ΔΗΜΑΡ Δράμας κατά το μήνα Φεβρουάριο με αναγνώστες σε δέκα χώρες . Η προσπάθειά μας για μια σφαιρική διεθνή και εθνική-τοπική ενημέρωση συνεχίζεται. Η επισκεψιμότητα  της ιστοσελίδας μας είναι και δική σας υπόθεση, διαδόστε την , προτείνετε σε φίλους και γνωστούς την ιστοσελίδα ώστε να ανέβει κι άλλο η επισκεψιμότητά της .¨Ηδη έχουμε ξεπεράσει τις  10.000 επισκέψεις δημοσιοποιώντας άρθρα και ειδήσεις που δεν συμφωνούν πάντα με τις θέσεις μας αλλά τα κρίνουμε ενδιαφέροντα και σας τα κοινοποιούμε. Πάιρνουμε δύναμη από τη συμμετοχή σας και συνεχίζουμε.........

Γερμανία: «Οχι» της Αριστεράς, «ναι» των Πρασίνων στο πακέτο για την Ελλάδα


Γερμανία: «Οχι» της Αριστεράς, «ναι» των Πρασίνων στο πακέτο για την Ελλάδα

NAFTEMPORIKI.GR Κυριακή, 26 Φεβρουαρίου 2012 16:29
«Όχι» θα ψηφίσει η γερμανική Αριστερά (κοινοβουλευτική δύναμη 76 μελών, επί συνόλου 622) στην ψηφοφορία της Δευτέρας που θα πραγματοποιηθεί στην Ομοσπονδιακή Βουλή της Γερμανίας (Μπούντεσταγκ) για την έγκριση του δεύτερου πακέτου στήριξης της Ελλάδας. Αντιθέτως, οι Γερμανοί Πράσινοι (κοινοβουλευτική δύναμη 68 μελών) θα δώσουν θετική ψήφο στο πρόγραμμα.
Μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ οι επικεφαλής των Κοινοβουλευτικών Ομάδων των δύο κομμάτων της Μπούντεσταγκ εξηγούν τη στάση τους.
Αριστερά - Σάρα Βάγκενκνεχτ, πρώτη Αντιπρόεδρος Κοινοβουλευτικής Ομάδας
«Αλληλεγγύη με την Ελλάδα σημαίνει "όχι" στο δεύτερο πακέτο σωτηρίας των τραπεζών. Η Αριστερά δεν θα υπερψηφίσει το νέο πακέτο σωτηρίας των τραπεζών στο γερμανικό Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο. Ούτε ένα σεντ από αυτό δεν θα καταλήξει στον ελληνικό λαό, όπως ακριβώς συνέβη και στο πρώτο λεγόμενο πακέτο βοήθειας για την Ελλάδα. Συνολικά, δόθηκαν από αυτό 73 δισεκατομμύρια. Τα 70 από αυτά πήγαν μέσω αποπληρωμής χρέους και τοκοχρεολυσίων απευθείας στις τράπεζες και τους ιδιώτες πιστωτές. Ο ελληνικός λαός αναγκάζεται να πληρώσει για αυτή τη σωτηρία των τραπεζών με άνευ προηγουμένου κοινωνικές μειώσεις και μειώσεις μισθών. Στο δεύτερο λεγόμενο πακέτο σωτηρίας προβλέπονται δάνεια ύψους περίπου 100 δισεκατομμυρίων ευρώ, για να διασφαλιστεί και να υλοποιηθεί η λεγόμενη εθελοντική συμμετοχή πιστωτών. Αυτό σημαίνει: το ελληνικό δημόσιο χρέος δεν θα μειωθεί με αυτόν τον τρόπο. Παράλληλα επιβάλλεται συνέχιση της πολιτικής περικοπών, η οποία είναι εχθρική προς την ανάπτυξη. Έτσι δεν μπορεί να αποτραπεί η χρεοκοπία της Ελλάδας. Η απόρριψη του πακέτου σωτηρίας των τραπεζών είναι προς όφελος του ελληνικού και του γερμανικού λαού. Καμμία κυβέρνηση δεν μπορεί να δεχτεί να της αρπάζεις το σύνολο των κρατικών εσόδων και να τα βάζεις σε έναν ειδικό λογαριασμό, στον οποίο μόνο οι πιστωτές έχουν πρόσβαση. Αυτά τα μέτρα, τα οποία είναι εχθρικά προς την δημοκρατία, καταστρέφουν το μέλλον της Ευρώπης.
Η Αριστερά απαιτεί αντ΄αυτού η χρηματοδότηση των κρατικών προϋπολογισμών στην Ευρωζώνη να διασφαλιστεί μέσω μίας δημόσιας ευρωπαϊκής τράπεζας, η οποία θα παίρνει δάνεια με ευνοϊκά επιτόκια από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα Με αυτό το μέτρο, θα απελευθερωθεί η χρηματοδότηση των κρατικών προϋπολογισμών από την δικτατορία των οικονομικών αγορών. Τα δημόσια χρέη πρέπει να μειωθούν δραστικά μέσω μιας σκληρής περικοπής χρεών και ενός πανευρωπαϊκού φόρου περιουσίας για εκατομμυριούχους. Στην περίπτωση της Ελλάδας, πρέπει το κράτος να απελευθερωθεί από το 75% των χρεών του. Η χρηματοδότηση των κρατικών προϋπολογισμών πρέπει να μπει σε στέρεη και μόνιμη βάση, μέσω μιας υψηλότερης φορολόγησης των πλουσίων και των μεγάλων πολυεθνικών. Η Γερμανία πρέπει να λάβει τα απαραίτητα μέτρα για την ενδυνάμωση της εσωτερικής ζήτησης. Μόνο έτσι μπορεί να ξεπεράσει την προσήλωσή της στις εξαγωγές, οι οποίες είναι μια αιτία για το γεγονός ότι η οικονομία της Ελλάδας, μέσω του ανταγωνισμού, ισοπεδώθηκε».
Πράσινοι - Γιούργκεν Τριτίν, Πρόεδρος Κοινοβουλευτικής Ομάδας
«Για να ορθοποδήσει η Ελλάδα, οικονομικά και κοινωνικά, είναι απαραίτητη η περικοπή του χρέους. Αυτή η περικοπή έρχεται τώρα, μάλλον όμως καθυστερημένα παρά εγκαίρως. Για την αντιμετώπιση των συνεπειών αυτής της περικοπής χρέους, η Ευρώπη διαθέτει -με εγγυήσεις άνω των 130 δισεκατομμυρίων ευρώ - πάρα πολλά χρήματα.
Για το υπόλοιπο του χρέους, πρέπει να επιδιορθωθεί η αντοχή ανάληψης χρέους από την ίδια την Ελλάδα. Αυτό συνδέεται με τις σκληρές τομές τις οποίες μόλις αποφάσισε η πλειοψηφία της ελληνικής Βουλής. Αυτές οι δύσκολες αποφάσεις αξίζουν τον σεβασμό μας. Η εναλλακτική θα ήταν η χρεοκοπία με απείρως σκληρότερες συνέπειες, ειδικά για τους εργαζόμενους και συνταξιούχους.
Αλλά μόνο με λιτότητα η Ελλάδα δεν βγαίνει από την κρίση. Χρειάζονται και επενδύσεις. Μόνο έτσι μπορεί να δημιουργηθεί ανάπτυξη. Η Ελλάδα χρειάζεται μια κοινή ευρωπαϊκή προσπάθεια για επενδύσεις στις υποδομές και την ενέργεια. Για να μπορεί όμως η Ευρώπη να φροντίσει για περισσότερη ανάπτυξη και επενδύσεις, πρέπει η Ευρωπαϊκή Ένωση να έχει δικά της εισοδήματα. Για αυτό χρειαζόμαστε γρήγορα μία πανευρωπαϊκή εφαρμογή του φόρου στις χρηματοοικονομικές συναλλαγές και, αν δεν υπάρχει συμφωνία, τουλάχιστον στα όρια της Ευρωζώνης.
Δεν αρκεί η περικοπή των χρεών. Χρειάζεται στην Ευρώπη μια μείωση του χρέους. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με ένα ταμείο για την εξόφληση χρεών, το οποίο θα χρηματοδοτείται μέσω φορολόγησης της μεγάλης περιουσίας. Και η Ελλάδα πρέπει επειγόντως να βελτιώσει τα έσοδά της. Οι προϋπολογισμοί δεν μπορούν να εξυγιανθούν μόνο με περικοπές εξόδων. Χρειάζονται μεγαλύτερα έσοδα, πχ από τις μεγάλες περιουσίες. Εδώ η Ελλάδα, αλλά όχι μόνο η Ελλάδα, πρέπει να καλύψει το κενό».

BBC: Καταρρίπτεται ο μύθος του τεμπέλη Έλληνα


BBC: Καταρρίπτεται ο μύθος του τεμπέλη Έλληνα

Οι στατιστικές καταρρίπτουν τον μύθο του έλληνα τεμπέλη γράφει έρευνα του BBC που αξιολογεί στατιστικά στοιχεία του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης(ΟΟΣΑ).  Η Ελλάδα δέχεται δριμύα κριτική. Πολλοί της καταλογίσουν ότι ζει πάνω από τις δυνατότητες της. Άλλοι λένε ότι οι Έλληνες είναι τεμπέληδες. Οι στατιστικές, σημειώνει το BBC, λένε μια τελείως διαφορετική ιστορία.
Τα στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι η χώρα δεν έχει χάσει το δρόμο της λόγω τεμπελιάς. Αν κοιτάξετε τις μέσες ετήσιες ώρες εργασίας ανά εργαζόμενο, οι Έλληνες δείχνουν πολύ εργατικοί. Continue reading