Στην αποικία των τιμωρημένων
Ημερομηνία δημοσίευσης: 23/02/2012
Του ΘΕΜΗ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ*
"Financial Times", 20.2.2012: ''Ελλάδα: η πρώτη αποικία της Ευρωζώνης''
Στο εκτενές διήγημα του Φραντς Κάφκα, «Στην αποικία των τιμωρημένων» - από τα πιο σημαντικά κείμενα του μεγάλου συγγραφέα- ένα σατανικό μηχάνημα, με τη βοήθεια ειδικών βελόνων και κατάλληλου προγραμματισμού, χαράσσει στο κορμί του τιμωρημένου την εκάστοτε ποινή. Υπεύθυνος για τη σωστή λειτουργία αυτού του φριχτού και πολύπλοκου μέσου βασανισμού είναι ένας αξιωματικός ο οποίος γεμάτος περηφάνια εξηγεί σε έναν φανταστικό επισκέπτη τον τρόπο της λειτουργίας του.
Στα καθ’ ημάς, τη βασανιστικά επώδυνη αποτύπωση των μνημονιακών ποινών στο καθημαγμένο σώμα της κοινωνίας και της δημοκρατίας -ποινών απότοκων των άτεγκτων μέτρων και του θανατηφόρου οικονομικού προγραμματισμού ενός εσμού τεχνοκρατών στερούμενων της όποιας κοινωνικής και πολιτικής ευαισθησίας, αλλά και ποινών-αποτέλεσμα της ολότελα αποτυχημένης διαχείρισης της κρίσης εκ μέρους ενός υπόλογου και διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος- έχει αναλάβει εργολαβικά αυτό το ίδιο τμήμα της παρακμασμένης κομματοκρατίας που με τις άφρονες, το λιγότερο, επιλογές του και τις κενές κοινωνικού και δημοκρατικού νοήματος πολιτικές του οδήγησε τη χώρα στην εξαθλίωση και την υποταγή.
Αυτοί λοιπόν οι ένοχοι της κατάρρευσης της χώρας, εμφανίζονται θρασύτατοι στα τηλεοπτικά τους διαγγέλματα και συνεντεύξεις και κομπορρημονούν πλήρεις «εθνικής υπερηφάνειας» (όπως ο υπερήφανος αξιωματικός του διηγήματος του Κάφκα) για τη σωτηρία της πατρίδας και ημών των ιθαγενών - «σωτηρία» που προφανώς τους τη χρωστάμε…
Λησμονούν, όμως, πώς τελειώνουν καμιά φορά αυτές οι ιστορίες: στο σημαδιακό διήγημα του Κάφκα, ο υπερήφανος αξιωματικός -μετά από μακρά συζήτηση με τον επισκέπτη, και αφού γίνεται σαφές ότι ο τελευταίος δεν ενθουσιάζεται από τον τρόπο λειτουργίας του μηχανήματος και δεν θεωρεί αναγκαία την ύπαρξή του- απελευθερώνει τον κατάδικο και παίρνει ο ίδιος τη θέση του. Η επίδειξη του μηχανήματος θα γίνει πάνω στο σώμα του τελευταίου υπερασπιστή του. Και η ποινή που θα χαραχτεί βασανιστικά στο κορμί του θα είναι: «να είσαι δίκαιος». Εξαιτίας, όμως, μιας απροσδόκητης βλάβης, το μηχάνημα αρχίζει να λειτουργεί ακανόνιστα με αποτέλεσμα να κατακρεουργήσει το σώμα του αξιωματικού…
Στην περίπτωση της ελληνικής «αποικίας των τιμωρημένων», της πρώτης αποικίας της Ευρωζώνης όπως πολύ εύστοχα το θέτουν οι διόλου αριστεροί “Financial Times”, η επερχόμενη και σχεδόν βέβαιη «νέμεση» -εφόσον δεν αλλάξει κατεύθυνση αυτός ο άγονος και εκ των προτέρων υπονομευμένος δρόμος για διέξοδο από την πολύπλευρη κρίση που μαστίζει την Ελλάδα και την υπόλοιπη Ευρώπη- θα συντελεστεί αργά ή γρήγορα.
Κι όσο κι αν η -ανεξήγητη ή ευεξήγητη, αδιάφορο- εμμονή των πρωτεργατών της σημερινής κατάρρευσης τους οδηγήσει τελικά να υποστούν κι οι ίδιοι την ποινή που επιβάλλουν σήμερα στον ελληνικό λαό, ο κίνδυνος να παρουσιάσει «απροσδόκητη βλάβη» ο μηχανισμός στήριξης και τα συμπαρομαρτούντα του και να οδηγηθούμε σε αναπόφευκτη κατακρεούργηση της κοινωνίας και της Δημοκρατίας είναι ορατός και διόλου μυθιστορηματικός.
Θυμηθείτε, κυρίες και κύριοι, την υπέρτατη καφκική ποινή: «να είσαι δίκαιος».
* Ο Θέμης Δημητρακόπουλος είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της Δημοκρατικής Αριστεράς
"Financial Times", 20.2.2012: ''Ελλάδα: η πρώτη αποικία της Ευρωζώνης''
Στο εκτενές διήγημα του Φραντς Κάφκα, «Στην αποικία των τιμωρημένων» - από τα πιο σημαντικά κείμενα του μεγάλου συγγραφέα- ένα σατανικό μηχάνημα, με τη βοήθεια ειδικών βελόνων και κατάλληλου προγραμματισμού, χαράσσει στο κορμί του τιμωρημένου την εκάστοτε ποινή. Υπεύθυνος για τη σωστή λειτουργία αυτού του φριχτού και πολύπλοκου μέσου βασανισμού είναι ένας αξιωματικός ο οποίος γεμάτος περηφάνια εξηγεί σε έναν φανταστικό επισκέπτη τον τρόπο της λειτουργίας του.
Στα καθ’ ημάς, τη βασανιστικά επώδυνη αποτύπωση των μνημονιακών ποινών στο καθημαγμένο σώμα της κοινωνίας και της δημοκρατίας -ποινών απότοκων των άτεγκτων μέτρων και του θανατηφόρου οικονομικού προγραμματισμού ενός εσμού τεχνοκρατών στερούμενων της όποιας κοινωνικής και πολιτικής ευαισθησίας, αλλά και ποινών-αποτέλεσμα της ολότελα αποτυχημένης διαχείρισης της κρίσης εκ μέρους ενός υπόλογου και διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος- έχει αναλάβει εργολαβικά αυτό το ίδιο τμήμα της παρακμασμένης κομματοκρατίας που με τις άφρονες, το λιγότερο, επιλογές του και τις κενές κοινωνικού και δημοκρατικού νοήματος πολιτικές του οδήγησε τη χώρα στην εξαθλίωση και την υποταγή.
Αυτοί λοιπόν οι ένοχοι της κατάρρευσης της χώρας, εμφανίζονται θρασύτατοι στα τηλεοπτικά τους διαγγέλματα και συνεντεύξεις και κομπορρημονούν πλήρεις «εθνικής υπερηφάνειας» (όπως ο υπερήφανος αξιωματικός του διηγήματος του Κάφκα) για τη σωτηρία της πατρίδας και ημών των ιθαγενών - «σωτηρία» που προφανώς τους τη χρωστάμε…
Λησμονούν, όμως, πώς τελειώνουν καμιά φορά αυτές οι ιστορίες: στο σημαδιακό διήγημα του Κάφκα, ο υπερήφανος αξιωματικός -μετά από μακρά συζήτηση με τον επισκέπτη, και αφού γίνεται σαφές ότι ο τελευταίος δεν ενθουσιάζεται από τον τρόπο λειτουργίας του μηχανήματος και δεν θεωρεί αναγκαία την ύπαρξή του- απελευθερώνει τον κατάδικο και παίρνει ο ίδιος τη θέση του. Η επίδειξη του μηχανήματος θα γίνει πάνω στο σώμα του τελευταίου υπερασπιστή του. Και η ποινή που θα χαραχτεί βασανιστικά στο κορμί του θα είναι: «να είσαι δίκαιος». Εξαιτίας, όμως, μιας απροσδόκητης βλάβης, το μηχάνημα αρχίζει να λειτουργεί ακανόνιστα με αποτέλεσμα να κατακρεουργήσει το σώμα του αξιωματικού…
Στην περίπτωση της ελληνικής «αποικίας των τιμωρημένων», της πρώτης αποικίας της Ευρωζώνης όπως πολύ εύστοχα το θέτουν οι διόλου αριστεροί “Financial Times”, η επερχόμενη και σχεδόν βέβαιη «νέμεση» -εφόσον δεν αλλάξει κατεύθυνση αυτός ο άγονος και εκ των προτέρων υπονομευμένος δρόμος για διέξοδο από την πολύπλευρη κρίση που μαστίζει την Ελλάδα και την υπόλοιπη Ευρώπη- θα συντελεστεί αργά ή γρήγορα.
Κι όσο κι αν η -ανεξήγητη ή ευεξήγητη, αδιάφορο- εμμονή των πρωτεργατών της σημερινής κατάρρευσης τους οδηγήσει τελικά να υποστούν κι οι ίδιοι την ποινή που επιβάλλουν σήμερα στον ελληνικό λαό, ο κίνδυνος να παρουσιάσει «απροσδόκητη βλάβη» ο μηχανισμός στήριξης και τα συμπαρομαρτούντα του και να οδηγηθούμε σε αναπόφευκτη κατακρεούργηση της κοινωνίας και της Δημοκρατίας είναι ορατός και διόλου μυθιστορηματικός.
Θυμηθείτε, κυρίες και κύριοι, την υπέρτατη καφκική ποινή: «να είσαι δίκαιος».
* Ο Θέμης Δημητρακόπουλος είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της Δημοκρατικής Αριστεράς
