Μου κάνει εντύπωση με πόση ευκολία φωνάζουν οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ "η χούντα δεν τελείωσε το 73, με πόση ευκολία κατηγορούν ως δοσίλογους όσους ψήφισαν το νέο μνημόνιο, με πόση ευκολία σπέρνουν το διχασμό και το μίσος μοιράζοντας πιστοποιητικά εθνικοφροσύνης και πατριωτισμού.
Το σύνθημα κάτω η χούντα του ΠΑΣΟΚ το άκουσα πολύ μικρός από τους νεοδημοκράτες υπό την ηγεσία του Μητσοτάκη και ήταν ανιστόρητο και διχαστικό. Το ξαναάκουσα στις συγκεντρώσεις των αγανακτισμένων που μάλλον λόγω της αγανάκτησης υπερέβαλαν, το άκουσα όμως και από τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ στις πανεργατικές και μου φαινόταν τόσο ξένο να ακούω από συνειδητοποιημένους αριστερούς να ισοπεδώνουν τα πάντα.
Η ΧΟΥΝΤΑ δεν αφήνει ελευθερία λόγου, ελευθερία διαδηλώσεων, εκλογικών διαδικασιών, ελεύθερη διακίνηση ιδεών. Πώς μπορεί η Αριστερά που έχει νιώσει στο πετσί της τη χούντα να ταυτίζει το σημερινό πολιτικό σύστημα με τη δικτατορία; Το ΚΚΕ πιο σοβαρό ποτέ δεν φώναξε αυτού του είδους τα συνθήματα ενώ η γραμματέας του έχει δηλώσει πως οι υπερασπιστές του μνημονίου δεν είναι προδότες αλλά οι ταξικοί αντίπαλοι που επιθυμούν να κερδοσκοπήσουν από την κρίση του καπιταλιστικού συστήματος. Τι συμβαίνει λοιπόν και η Ριζοσπαστική Αριστερά Υιοθετεί τόσο αβασάνιστα συνθήματα των αναρχικών και αριστεριστών;
Η σταδιακή ταύτισή της με ομάδες της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, η όσμωσή της με κινήματα του στυλ δεν πληρώνω-δεν χρωστάω, η υιοθέτηση του δόγματος "νόμος είναι το δίκιο του εργάτη", και η ταύτισή της με οποιοδήποτε συντεχνιακό ή λαϊκό αίτημα απ΄΄όπου κι αν προέρχεται αρκεί να συμβάλλει στη δημιουργία αντιμνημονιακού μετώπου καθώς και η κάλυψη οποιασδήποτε ευθύνης της Αριστεράς στην πορεία της χώρας στη μεταπολίτευση χωρίς ίχνος αυτοκριτικής, οδήγησε στην γιγάντωση μιας λαϊκιστικής εθνοπατριωτικής αριστεράς που μπορεί να συνδιαλέγεται με τη λογική της συνομωσίας του Μ.Θεοδωράκη και το ρατσιστικό-εθνικιστικό λόγο του Δημαρά.
Η Δημοκρατική Αριστερά δεν υπέκειψε στις σειρήνες του φανατισμού και της μισαλλοδοξίας. Ως ήρεμη δύναμη αντιστέκεται, καταψηφίζει, προτείνει και δεν επενδύει στην καταστροφή της χώρας ελπίζοντας ότι στην αναμπουμπούλα και στα αποκαϊδια θα έχει πολιτικό όφελος. Αντιτάχθηκε εξ αρχής στα κλειστά λιμάνια, στους κλειστούς αρχαιολογικούς χώρους, στα κλειστά πανεπιστήμια και σχολεία, στους κλειστούς δρόμους. Συμμετείχε στους ειρηνικούς μαζικούς λαϊκούς αγώνες, στηρίζει τις διεκδικήσεις για ένα κοινωνικό δίχτυ προστασίας του πολίτη, δυναμώνει τις δυνάμεις της δημιουργίας, της παραγωγικής ανασυγκρότησης, της αξιοκρατίας, της αξιολόγησης και της κοινωνικής λογοδοσίας, της οικολογικής εγρήγορσης.Υποστηρίζει εκείνες τις δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις που θα εξυγιάνουν το πολιτικό σύστημα, θα επαναφέρουν την πολιτική στο προσκήνιο, θα οδηγήσουν σε δίκαιο καταμερισμό των βαρών και θα επαναφέρουν τη χώρα ως αξιόπιστο εταίρο της Ε.Ε.
Μιας Ε.Ε. που ομολογουμένως δεν μας αρέσει και επιθυμούμε τη στροφή της σε ένα δρόμο διεύρυνσης της δημοκρατίας, του κοινωνικού κράτους και των ελευθεριών.
Είμαστε εδώ, χωρίς φανατισμό, δίχως μισαλλοδοξίες, με την καρδιά το νου και την ψυχή μας στο καλό του δημόσιου συμφέροντος και θα δώσουμε μάχες τόσο απέναντι στον νεοφιλελευθερισμό όσο και στον αριστερισμό- λαϊκισμό.
Χρήστος Χατζηγεωργίου μέλος Π.Ε. ΔΗΜΑΡ Δράμας
Το σύνθημα κάτω η χούντα του ΠΑΣΟΚ το άκουσα πολύ μικρός από τους νεοδημοκράτες υπό την ηγεσία του Μητσοτάκη και ήταν ανιστόρητο και διχαστικό. Το ξαναάκουσα στις συγκεντρώσεις των αγανακτισμένων που μάλλον λόγω της αγανάκτησης υπερέβαλαν, το άκουσα όμως και από τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ στις πανεργατικές και μου φαινόταν τόσο ξένο να ακούω από συνειδητοποιημένους αριστερούς να ισοπεδώνουν τα πάντα.
Η ΧΟΥΝΤΑ δεν αφήνει ελευθερία λόγου, ελευθερία διαδηλώσεων, εκλογικών διαδικασιών, ελεύθερη διακίνηση ιδεών. Πώς μπορεί η Αριστερά που έχει νιώσει στο πετσί της τη χούντα να ταυτίζει το σημερινό πολιτικό σύστημα με τη δικτατορία; Το ΚΚΕ πιο σοβαρό ποτέ δεν φώναξε αυτού του είδους τα συνθήματα ενώ η γραμματέας του έχει δηλώσει πως οι υπερασπιστές του μνημονίου δεν είναι προδότες αλλά οι ταξικοί αντίπαλοι που επιθυμούν να κερδοσκοπήσουν από την κρίση του καπιταλιστικού συστήματος. Τι συμβαίνει λοιπόν και η Ριζοσπαστική Αριστερά Υιοθετεί τόσο αβασάνιστα συνθήματα των αναρχικών και αριστεριστών;
Η σταδιακή ταύτισή της με ομάδες της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, η όσμωσή της με κινήματα του στυλ δεν πληρώνω-δεν χρωστάω, η υιοθέτηση του δόγματος "νόμος είναι το δίκιο του εργάτη", και η ταύτισή της με οποιοδήποτε συντεχνιακό ή λαϊκό αίτημα απ΄΄όπου κι αν προέρχεται αρκεί να συμβάλλει στη δημιουργία αντιμνημονιακού μετώπου καθώς και η κάλυψη οποιασδήποτε ευθύνης της Αριστεράς στην πορεία της χώρας στη μεταπολίτευση χωρίς ίχνος αυτοκριτικής, οδήγησε στην γιγάντωση μιας λαϊκιστικής εθνοπατριωτικής αριστεράς που μπορεί να συνδιαλέγεται με τη λογική της συνομωσίας του Μ.Θεοδωράκη και το ρατσιστικό-εθνικιστικό λόγο του Δημαρά.
Η Δημοκρατική Αριστερά δεν υπέκειψε στις σειρήνες του φανατισμού και της μισαλλοδοξίας. Ως ήρεμη δύναμη αντιστέκεται, καταψηφίζει, προτείνει και δεν επενδύει στην καταστροφή της χώρας ελπίζοντας ότι στην αναμπουμπούλα και στα αποκαϊδια θα έχει πολιτικό όφελος. Αντιτάχθηκε εξ αρχής στα κλειστά λιμάνια, στους κλειστούς αρχαιολογικούς χώρους, στα κλειστά πανεπιστήμια και σχολεία, στους κλειστούς δρόμους. Συμμετείχε στους ειρηνικούς μαζικούς λαϊκούς αγώνες, στηρίζει τις διεκδικήσεις για ένα κοινωνικό δίχτυ προστασίας του πολίτη, δυναμώνει τις δυνάμεις της δημιουργίας, της παραγωγικής ανασυγκρότησης, της αξιοκρατίας, της αξιολόγησης και της κοινωνικής λογοδοσίας, της οικολογικής εγρήγορσης.Υποστηρίζει εκείνες τις δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις που θα εξυγιάνουν το πολιτικό σύστημα, θα επαναφέρουν την πολιτική στο προσκήνιο, θα οδηγήσουν σε δίκαιο καταμερισμό των βαρών και θα επαναφέρουν τη χώρα ως αξιόπιστο εταίρο της Ε.Ε.
Μιας Ε.Ε. που ομολογουμένως δεν μας αρέσει και επιθυμούμε τη στροφή της σε ένα δρόμο διεύρυνσης της δημοκρατίας, του κοινωνικού κράτους και των ελευθεριών.
Είμαστε εδώ, χωρίς φανατισμό, δίχως μισαλλοδοξίες, με την καρδιά το νου και την ψυχή μας στο καλό του δημόσιου συμφέροντος και θα δώσουμε μάχες τόσο απέναντι στον νεοφιλελευθερισμό όσο και στον αριστερισμό- λαϊκισμό.
