ΣΆΒΒΑΤΟ, 18 ΦΕΒΡΟΥΑΡΊΟΥ 2012
L' Humanite: Πεθαίνοντας από ντροπή
Η Αθήνα φλέγεται. Για πρώτη φορά φάνηκε στην καρδιά της Ευρώπης, στις ελληνικές πόλεις και στην επαρχία, η αρχαία κατάρα της ανθρωπότητας: η πείνα. Όλοι οι θλιβεροί αξιωματούχοι της Ευρώπης, από τις Βρυξέλλες ως το Στρασβούργο, όλοι οι τραπεζίτες και οι παράγοντες του χρηματοπιστωτικού συστήματος, όλοι αυτοί οι επικεφαλής, οι υπο-επικεφαλής και οι μικρο-επικεφαλής των κάθε είδους νομισματικών θεσμών, όλοι οι στρατάρχες των κρατών, των Κοινοβουλίων, των επίσημων κύκλων, όλα τα αφεντικά, τα τεράστια, τα μεσαία και τα άλλα, όλοι οι πολιτικοί ηγέτες, όποια ιδεολογία κι αν πρεσβεύουν, όλοι αυτοί που έβαλαν το χεράκι τους στην ελληνική καταστροφή, θα έπρεπε να πεθάνουν από ντροπή. Αργότερα οι ιστορικοί θα μείνουν με το στόμα ανοικτό: οι επιτόπου έρευνες των μεγάλων εφημερίδων, όπως της δικής μας (“Οι Έλληνες περνούν από στράγγισμα”), της Λιμπερασιόν (“Είχαμε να δούμε τέτοια πράγματα από την εποχή της Κατοχής”) ακόμη και της πολύ φιλικά προσκείμενη στον Σαρκοζί, Φιγκαρό (“Ελλάδα: η κάθοδος στην κόλαση”), αποκάλυψαν στους αναγνώστες τους τον γκρεμό στον οποίο έσπρωξαν τον ελληνικό λαό. Όλη αυτή η δυστυχία βρίσκεται συμπυκνωμένη στις λίγες φράσεις ενός αθηναίου παρατηρητή: “Τα πάντα καταρρέουν. Ζούμε υπό μια οικονομική δικτατορία. Η Ελλάδα είναι το εργαστήριο όπου δοκιμάζεται η αντοχή των λαών. Μετά από εμάς θα έλθει η σειρά των άλλων ευρωπαϊκών χωρών”.
Η πρόγνωση αυτή μας αφορά... Μια πλειοψηφία των ελλήνων βουλευτών ψήφισε την Κυριακή μια νέα φάση της τιμωρίας του λαού: την επιστροφή σε ένα είδος σύγχρονης εποχής του λίθου. Η Γερμανία είναι επικεφαλής της ομάδας των τιμωρών: ακούσαμε μάλιστα τον γερμανό υπουργό Οικονομικών, τον Γκάουλάιτερ Βόλφγκαγκ Σόιμπλε να ανακοινώνει ότι “οι υποσχέσεις της Ελλάδας δεν αρκούν”. Η κ. Μέρκελ επιβλέπει την εργασία, έχοντας στο πλευρό της την κ. Λαγκάρντ του ΔΝΤ, τον ανεκδιήγητο κ. Μπαρόζο, επικεφαλής της Κομισιόν και τον επικεφαλής της ΕΚΤ. Ονόματα, που υποδεικνύουν οι εσωτερικές μου φωνές. Θα υπάρξουν σίγουρα κι άλλα. Εν πάση περιπτώσει, δεν πρέπει να δείχνουμε κανενός είδους επιείκια όταν ένα ολόκληρο κύμα αναξιότητας στρέφεται ενάντια σε ένα αδελφό λαό... Στο κέντρο της Αθήνας, οι διαδηλωτές έσβησαν τη λέξη “Ελλάδας” από την πρόσοψη ενός τραπεζικού κτιρίου και την αντικατέστησαν με τη λέξη “Βερολίνο”. Ο ελληνικός λαός βρίσκεται διχασμένος μεταξύ μιας κρατικής κεφαλής διεφθαρμένης ως το κόκκαλο εδώ και 10ετίες από κυνικούς ηγέτες και του κεφαλαίου, που εν μέρει το έβαλε στα πόδια (200 δις ελλήνων μεγαλοκαταθετών πέταξαν προς “παραδείσους” που βρίσκονται κοντά στα γαλλικά σύνορα). Στη διάρκεια του Ιανουαρίου, η ΕΚΤ έθεσε 500 δις (ναι, ναι 500...) στη διάθεση των τραπεζών... Με τί επιτόκιο; 2%; Όχι, δεν έχετε καταλάβει. Με 1%. Αυτό τα λέει όλα. Και για την Ελλάδα απολύτως τίποτε. Στο Παρίσι ο πρωθυπουργός, που έδινε το παρόν στις στήλες της Μοντ, κοιτάζει προς άλλη κατεύθυνση: για την Ελλάδα δεν ξέρει τίποτε. Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας νίπτει τας χείρας του σαν τον Πόντιο Πιλάτο: τρέχει πίσω από τη Μέρκελ. Σε ό,τι αφορά στον Φρανσουά Ολάντ, θα ψηφίσει με τους φίλους του στη Βουλή σε λίγες ημέρες τον θλιβερό Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας; “Η Ελλάδα, για όλους μας από τη Γαλλία, εδώ και 150 χρόνια, κάνει την καρδιά μας να κτυπάει”, έγραφε ο Αραγκόν. Και εξακολουθεί να κτυπάει.
Τσερεζόλε Ε.
