Αύξηση 50% της επισκεψιμότητας της ιστοσελίδας μας

Νέο ρεκόρ επισκεπτών για την ιστοσελίδα της ΔΗΜΑΡ Δράμας αφού κατά το μήνα Μάρτιο είχαμε αύξηση 50% της επισκεψιμότητας της σελίδας. Την τιμητική τους έχουν οι ομογενείς των ΗΠΑ αλλά και της Γεμανίας με μεγάλα ποσοστά επισκεψιμότητας. Ξαναλέμε για άλλη μια φορά πως τα κείμενα που δημοσιεύονται δεν αποτελούν κομματικά κείμενα αλλά ενδιαφέροντα άρθρα και ειδήσεις που κρίνουμε ότι συμβάλλουν στην ενημέρωσή μας για τα τεκτενόμενα στον κόσμο και την Ελλάδα.

Προτείνετε την ιστοσελίδα μας στους φίλους σας, κοινοποιήστε τις δημοσιεύσεις μας, βοηθήστε την προσπάθειά μας.    Ευχαριστούμε προκαταβολικά και καλές αναγνώσεις!!!!!!!!!!

Συντηρητικοί Μαρξιστές (Β’ μέρος), του Γιάννη Βαρουφάκη

Συντηρητικοί Μαρξιστές (Β’ μέρος), του Γιάννη Βαρουφάκη

0

http://www.protagon.gr

Τι δεν είδε ο Μαρξ

Όσο διορατικός και να ήταν, ο Μαρξ δεν ήταν δυνατόν να έχει προβλέψει τα πάντα. Αρκεί ότι προ-είδε το μεγαλείο της παγκοσμιοποίησης, αλλά και την άκρα δυστυχία που αυτή παρήγαγε. Την τάση του καπιταλισμού να παραγάγει πρωτόγνωρο πλούτο, και συνάμα πρωτόγνωρη φτώχεια. Την τάση της ανθρωπότητας να κατασκευάζει μηχανήματα με την δύναμη να παράγουν εκ μέρους μας τα πάντα αλλά, την ίδια στιγμή, και την έφεσή μας να μετατρεπόμαστε όλοι μας, εργαζόμενοι και εργοδότες, σε αλλοτριωμένους σκλάβους των τεχνολογικών δημιουργημάτων μας. 

Αυτό που δεν είδε ο Μαρξ ήταν το φαινόμενο μιας Microsoft ή μιας Apple. Εξηγούνται άραγε τα κέρδη αυτών των δύο κολοσσών με την θεωρία του Μαρξ; Μεταφράζονται εύκολα στην υπεραξία των εργαζόμενων αυτών των δύο επιχειρήσεων; Σε καμία περίπτωση. Ο Μαρξ υπέθετε ότι όλες οι επιχειρήσεις λειτουργούν σε απόλυτα ανταγωνιστικό πλαίσιο. Ότι οι καινοτομίες τους αντιγράφονται άμεσα και δεν δύνανται να πουλάνε τα προϊόντα τους πιο ακριβά από τους ανταγωνιστές τους. Με άλλα λόγια, ο Μάρξ έστρεφε την κριτική του σε μια ιδεατή, πλήρως, ανταγωνιστική έκφανση του καπιταλισμού. Δεν ασχολήθηκε με την περίπτωση μια πιθανής Microsoft ή μιας Apple επειδή πίστεψε ότι ο ανταγωνισμός θα έριχνε όλα τα τείχη του προστατευτισμού. Σφάλμα ολκής. Το αντίθετο συνέβη. Εταιρείες όπως η Microsoft και η Apple όχι μόνο κατάφεραν να υψώσουν νέα τείχη προστατευτισμού, αλλά και να ιδιωτικοποιήσουν αυτό που ο Μαρξ ονόμαζε «γενική διανόηση», την συλλογικά δηλαδή παραχθείσα γνώση μιας παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας. Το κάθε iPhone, το κάθε πρόγραμμα Windows, εμπεριέχει γνώση παραχθείσα από εκατομμύρια άτομα τα περισσότερα από τα οποία δεν είχαν καμία σχέση με την Microsoft ή την Apple. Οι καλές αυτές εταιρείες, όπως περίπου η British East India Company πριν αιώνες μονοπώλησε το εμπόριο της Ευρώπης με την Άπω Ανατολή, μονοπωλούν την γνώση που έχουν παράξει μάζες επιστημόνων και μη.

Αυτή την ιδιωτικοποίηση δεν την είχε φανταστεί ποτέ ο Μαρξ (πως θα μπορούσε άλλωστε;). Κι όμως, αυτή η ιδιωτικοποίηση βρίσκεται σήμερα στο κέντρο της διανομής του παγκόσμιου εισοδήματος. Ένα iPhone παράγεται στην Κίνα από την Ταϊβανέζικη Foxconn, στα εργοστάσια της οποίας εργάζονται χιλιάδες κινέζοι υπό οικτρές συνθήκες. Η Foxconn χρεώνει την Apple περί τα 80 δολάρια για κάθε συσκευή, την οποία μετά πουλάει η Apple για 700 δολάρια. Να το πω απλά: Ο ίδιος ο Μαρξ θα κατέληγε ότι η ανάλυσή του δεν αρκεί για να εξηγήσει τι γίνεται.

Ο καπιταλισμός που μελετούσε ο Μαρξ είχε ως κύριο πρωταγωνιστή έναν επιχειρηματία-ιδιοκτήτη που επένδυε δανεικά χρήματα στο εργοστάσιο και παρακρατούσε ό,τ κέρδη ένιωθε ότι μπορούσε να αφαιρέσει από τις επενδύσεις της επόμενης χρονιάς. Σήμερα, ο επιχειρηματίας είναι ένας απλός manager που «τρέχει» την επιχείρηση ουσιαστικά για λογαριασμό τραπεζών οι οποίες με την σειρά τους διοικούνται από managers (στους οποίους δεν ανήκουν οι τράπεζες). Σε αυτή την νέα καπιταλιστική τάξη πραγμάτων, η βασική πηγή πλούτου δεν είναι απλώς η υπεραξία που παράγουν οι προλετάριοι, αλλά οι υπερμισθοί των managers. Μισθοί ασύλληπτα υπεράνω του όποιου μεγέθους θα αντανακλούσε την «παραγωγικότητά» τους. Υπερμισθοί που διαχέονται προς τα κάτω, στα χαμηλότερα κλιμάκια του λεγόμενου middle management, έτσι ώστε να επιβάλλεται ένα καθεστώς «συνενοχής» μεταξύ κατεργαραίων διαφορετικού βεληνεκούς.

Αν ζούσε ο Κάρολος σήμερα, αυτή την διαδικασία θα μελετούσε. Το πως η υπεραξία παράγεται όλο και πιο πολύ στην Κίνα, στην Αφρική, στην Ινδία, ενώ στην Δύση όλοι, όχι βέβαια στον ίδιο βαθμό, εισπράττουν υπερμισθούς – δηλαδή μισθούς που, στην γλώσσα του Μαρξ, ξεπερνούν κατά πολύ την αξία της εργασίας-δραστηριότητάς τους.

Οι εγχώριοι Μαρξιστές

Όταν γύρισα για πρώτη φορά στην Ελλάδα, το 2000, η πρώτη μου απογοήτευση ήρθε από τους αυτο-προσδιοριζόμενους ως μαρξιστές φοιτητές μου. Θυμάμαι ατέλειωτες συζητήσεις, που με γέμιζαν απόγνωση, για τα λεγόμενα «εργασιακά δικαιώματα» που, εκείνοι έλεγαν ότι, πρέπει να τους «εξασφαλίζουν» τα πτυχία τους. Τους έλεγα: «Βρε παιδιά, μαρξιστές άνθρωποι είσαστε. Πως είναι δυνατόν να πιστεύετε ότι το Πανεπιστήμιο μπορεί ΚΑΙ να προσφέρει μαζική και δωρεάν παιδεία ΚΑΙ να σας εξασφαλίσει «εργασιακά δικαιώματα». Αν μπορούσε, αυτό δεν θα σήμαινε ότι ο Μαρξ έλεγε ανοησίες όταν ισχυριζόταν πως ο καπιταλισμός δεν μπορεί να ξεπεράσει τις αντιφάσεις του, να εκπολιτιστεί, χωρίς να καταργηθεί το μονοπώλιο των λίγων επί των μέσων παραγωγής;» Μόνος μου τα έλεγα, μόνος μου τα άκουγα.

Η τραγωδία της πλειοψηφίας των συμπατριωτών μας που δηλώνουν μαρξιστές είναι διττή: Από την μία, απέχουν πολύ από την ποιότητα, το ύφος και το ήθος της σκέψης του Μαρξ. Από την άλλη, απέχουν ακόμα περισσότερο από τα ζητήματα που θα απασχολούσαν τον Μαρξ σήμερα, και τα συμπεράσματα που θα έβγαζε.

Ως προς το πρώτο, τον τρόπο με τον οποίο παρερμηνεύουν τον Μαρξ του 19ου αιώνα, είναι ξεκάθαρο ότι οι έλληνες μαρξιστές δεν μοιράζονται με τον «γκουρού» τους το δέος που εκείνος ένιωθε μπροστά στα επιτεύγματα του καπιταλισμού. Επικεντρώνονται στα αρνητικά, μεμψιμοιρώντας, και στρεφόμενοι εναντίον εκείνων που ο Μαρξ θα θεωρούσε θείον δώρον: την παγκοσμιοποίηση, το Διαδίκτυο, τις νέες τεχνολογίες, την τάση του καπιταλισμού να καταστρέφει τις σεμνοτυφίες, την συντήρηση, το παλιό, την υποκρισία. Παράλληλα, αποτυγχάνουν να συλλάβουν την πραγματική κακοήθεια του καπιταλισμού που δεν έχει τίποτα να κάνει με την «αδικία» και την «ανισότητα» αλλά που, σύμφωνα με τον Μαρξ, προκύπτει από τον ανορθολογισμό που γεννά η ιδιωτική εκμετάλλευση συλλογικά παραχθέντων αγαθών (κεφαλαιουχικών και καταναλωτικών).

Ως προς το δεύτερο, τώρα, την αδυναμία τους να σκεφτούν αυτά που θα σκεφτόταν ο Μαρξ σήμερα (εν όψει των νέων δεδομένων), εδώ η κατάσταση φέρνει δάκρυα στα μάτια. Έχετε ακούσει κάποιο από τα κόμματα της Αριστεράς να νοιάζεται για τον τρόπο με τον οποίο η Δύση, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, καρπούται την υπεραξία που παράγει ο ‘Νότος’, μετατρέποντάς την σε υπερμισθούς; Ακούσατε ποτέ να εκφέρεται, από την Αριστερά, μια ανάλυση της μετά το 2008 ελληνικής κατάστασης όπου να τίθεται επί τάπητος η ανικανότητα της χώρας τόσο να παράγει (παραδοσιακή κατά Μαρξ) υπεραξία όσο και να καρπούται υπερμισθούς; Όχι, δεν ακούσατε.

Αυτό που ακούσατε, ουσιαστικά, είναι η απαίτηση οι έλληνες εργαζόμενοι να εισπράττουν κι αυτοί υπερμισθούς – μιας και η βιομηχανία μας δεν παράγει αρκετή υπεραξία από την οποία να διεκδικήσουν ένα μέρος. Αυτό που ακούσατε είναι καταγγελίες περί της αδικίας των Μνημονίων και περί της όλο και μεγαλύτερης απόσπασης υπεραξίας των εργαζόμενων (όταν αυτή δεν υφίσταται πλέον). Όσο δε για το τι πρέπει να γίνει, μεγάλο μέρος της Αριστεράς απαντά: Επιστροφή στην αυτάρκεια. Έξοδο από το ευρώ. Έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Τέλος στην παγκοσμιοποίηση. Τείχη γύρω από την χώρα που να εμποδίζουν τις εισαγωγές.

Ερωτώ λοιπόν: Με πόσες στροφές νομίζετε ότι περιστρέφεται γύρω από τον άξονά του ο Μαρξ στον τάφο του στο Highgate όταν «ακούει» τους έλληνες μαρξιστές να λένε τέτοια πράγματα; Η δική μου εκτίμηση είναι: με περίπου 12000rpm!

Επίλογος

Με αυτό το άρθρο κλείνει ένας κύκλος. Ένας κύκλος που προσπάθησε να αναδείξει την ιδεολογική ασυνέπεια και των τριών μεγάλων ιδεολογικών ρευμάτων που κυριαρχούν στην πολιτική σφαίρα, και τα οποία θα κονταροκτυπηθούν (με διαφορετικά κομματικά περιτυλίγματα) στις επικείμενες εκλογές. Είδαμε ελευθεριάζοντες που υποστηρίζουν την μεγαλύτερη και πιο τοξική κρατική παρέμβαση στην ιδιωτική οικονομία (τα δάνεια των Μνημονίων). Γνωρίσαμε Κευνσιανούς που υποστηρίζουν ότι, εν καιρώ βαθιά ύφεσης, η ανάπτυξη θα έρθει μειώνοντας δημόσιες δαπάνες και μισθούς. Καταλήξαμε σε Μαρξιστές που, ουσιαστικά, υπερασπίζονται το δικαίωμα των ελλήνων εργαζόμενων να ζουν ως ραντιέρηδες (εισοδηματίες), ξεζουμώντας την υπεραξία «άλλων» τριτοκοσμικών, ξένων.

Στόχος μου, επαναλαμβάνω, δεν ήταν να επιχειρηματολογήσω υπέρ της ιδεολογικής και θεωρητικής καθαρότητας. Προσωπικά μιλώντας (επειδή, εδώ στο τέλος, δεν με πειράζει να δηλώσω την δική μου ταυτότητα), κατανοώ τον καπιταλισμό διαβάζοντας Μαρξ (και συγκεκριμένα τον Πρόλογο στην Εισαγωγή στην Κριτική της Πολιτικής Οικονομίας ΚΑΙ την 18η Brumiere του Louis Bonaparte), Keynes (όχι τόσο την Γενική Θεωρία αλλά τα αριστουργηματά του World Economic Outlook, The Economic Consequences of the Peace και το Treatise on Money) και Hayek (Economics and Knowledge). Όχι, στόχος μου ήταν να καταδείξω πως, στην Ελλάδα, μια από τις εκφάνσεις (και αιτίες) της Κρίσης είναι ότι τα κυρίαρχα ιδεολογικά ρεύματα δεν είναι καν ειλικρινή με τον εαυτό τους.

δελτία τύπου

ΘΕΜΑ :

Ανακοίνωση της Δημοκρατικής Αριστεράς για το νέο φορολογικό σύστημα

            Η αντιπαράθεση της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑΟΣ για το νέο φορολογικό σύστημα δείχνει ότι δεν έχουν αντιληφθεί την κρισιμότητα της κατάστασης. Αντιμετωπίζουν το φλέγον αυτό ζήτημα με μικροκομματικούς όρους και υπολογισμούς. 

            Ας αντιληφθούν ότι μία από τις βασικές προϋποθέσεις για να μην κόβουν συνεχώς μισθούς και συντάξεις είναι η ύπαρξη ενός δίκαιου φορολογικού συστήματος, που θα αντιμετωπίζει τόσο τα ζητήματα της φοροδιαφυγής όσο και της παραοικονομίας.

 

ΘΕΜΑ :

Ανακοίνωση της ΔΗΜΑΡ για τα σενάρια συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ

Στην πολυαναμενόμενη μετεκλογική κυβερνητική συνεργασία ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, που θα ακολουθήσει την ίδια καταστροφική πολιτική για τη χώρα και την κοινωνία, η ΔΗΜΑΡ δεν θα δώσει κανένα άλλοθι και καμία δικαιολογία.

 

ΘΕΜΑ :

Ανακοίνωση των νέων της Δημοκρατικής Αριστεράς  για την εισβολή ακροδεξιών ομάδων στην Πανεπιστημιούπολη

Μέλη ακροδεξιάς οργάνωσης εισέβαλαν χθες στην πανεπιστημιούπολη του Ζωγράφου και επιτέθηκαν σε φοιτητές κατά την διάρκεια φοιτητικών συνελεύσεων. Από την φασιστική επίθεση τραυματίστηκαν σοβαρά φοιτητές οι οποίοι διακομίστηκαν στο νοσοκομείο.

Οι νέοι και οι νέες της Δημοκρατικής Αριστεράς καταδικάζουμε τέτοιου είδους φασιστικές ενέργειες. Δεν πρέπει να υπάρξει καμιά ανοχή από το επίσημο κράτος και τους θεσμούς του στην αντιμετώπιση αυτών των περιστατικών και των οργανώσεων που τα ενορχηστρώνουν και πρόσκεινται σε συγκεκριμένο χώρο.

Πώς θα σκεφτεί ο ψηφοφόρος την ύστατη στιγμή; του Χρήστου Χατζηγεωργίου

Στον σύγχρονο κόσμο όπου τα πάντα κινούνται τόσο γρήγορα (κεφάλαιο, πληροφορίες, ιδέες, κινήματα) και το διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο καθορίζει τις εξελίξεις, τα κράτη και οι πολιτικές τους ηγεσίες αδυνατούν να παρέμβουν καθοριστικά. Οι πολιτικές επιβάλλονται από τον καπιταλισμό του εικονικού χρήματος (καπιταλισμός του καζίνο) και ο διεθνής αδυσώπητος ανταγωνισμός γονατίζει οικονομίες και κοινωνίες καταστρατηγώντας κοινωνικές συμβάσεις, κεκτημένα και δικαιώματα που οι λαοί κέρδισαν με αγώνες και αίμα.

Καμία χώρα από μόνη της δεν μπορεί να αντιπαρατεθεί στο τσουνάμι του άκρατου φιλελευθερισμού της αγοράς ούτε καν οι ΗΠΑ. Οι χώρες της Ε.Ε. έχουν δύο επιλογές: ή συνεχίζουν και ολοκληρώνουν την πολιτική και δημοσιονομική τους ένωση ή διαλύουν το μαγαζί σπαρασσόμενες από τις εσωτερικές τους αντιθέσεις. 

Είναι ηλίου φαεινότερο ότι μια διευρυμένη και πλήρως ενοποιημένη Ε.Ε. μπορεί να χειριστεί καλύτερα και αποτελεσματικότερα τις διεθνείς εξελίξεις και να διαφυλάξει αυτό που λέμε Ευρωπαϊκό Πρότυπο (ελευθερίες,δικαιώματα, κράτος δικαίου, πολιτιστική ταυτότητα). Αντίθετα μια διασπασμένη Ευρώπη θα καταλήξει μια γερασμένη ήπειρος εξαθλιωμένων νεόπτωχων (όπου εθνικισμοί και ρατσισμός θα οδηγήσουν σε ατέλειωτες συγκρούσεις) καθώς οι ρυθμοί ανάπτυξης άλλων χωρών θα υπερκεράσουν οποιοδήποτε πλεονέκτημα έχει η Ευρώπη.

Μέσα σε αυτό το ρευστό τοπίο η Ελλάδα ως αδύναμος κρίκος της κρίσης έχει να διαλέξει αν θα συνταχθεί με τις Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης ή θα απομονωθεί και θα ακολουθήσει το μοναχικό δρόμο με όποιους κινδύνους αυτός εμπεριέχει (εθνικούς, οικονομικούς, κοινωνικούς..).

Παρά το αρνητικό timing όπου οι συντηρητικές δυνάμεις κυβερνούν σχεδόν σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες η Ευρώπη παραμένει η πιο δημοκρατική, η πιο οικονομικά εύρωστη και η πιο κοινωνικά ευαίσθητη περιοχή του πλανήτη και είναι μεγάλο πλεονέκτημα το ότι ανήκουμε στον σκληρό πυρήνα της Ε.Ε. Ο κόσμος μας δεν είναι στατικός. Νέοι πολιτικοί συσχετισμοί θα προκύψουν, άλλες προτεραιότητες θα υπερισχύσουν και το πρόβλημα των υπερχρεωμένων κρατών της Ευρώπης δυνητικά θα επιλυθεί με άλλες πολιτικές. 

Η Ελλάδα μπορεί να είναι πληγωμένη και να βρίσκεται σε καθεστώς μειωμένης κυριαρχίας αφού οικονομικά τουλάχιστον βρισκόμαστε υπό επιτροπεία παραμένει όμως στην καρδιά των εξελίξεων και μπορεί να διαπραγματεύεται συνεχώς τα επόμενα βήματα.

Όσοι θέτουν διλήμματα όπως μνημόνιο-αντιμνημόνιο, Ευρώ ή δραχμή, με την Ελλάδα ή με την Τρόικα,  ρίχνουν στάχτη στα μάτια του λαού και προβάλλουν τις μικροκομματικές τους σκοπιμότητες. Η αλήθεια είναι πως η πραγματικότητα είναι πάντα πολύ πιο σύνθετη και τα διλήμματα επίπλαστα.

Για όλους τους πολίτες που δεν έχουν γίνει οπαδοί συνομωσιολογικών υποθέσεων, που δεν πιστεύουν ότι ο εχθρός είναι όλοι οι άλλοι, οι ξένοι, οι δυτικοί,οι Εβραίοι, οι μασόνοι, οι μετανάστες, οι κομουνιστές, οι φασίστες (δεκάδες εχθροί μπορούν να ανακαλυφθούν)  αλλά εχθρός μας είναι ο κακός μας εαυτός, ο τρόπος που οργανώθηκε και αναπτύχθηκε αυτή η χώρα, το πολιτικο και οικονομικό μας σύστημα και η κοινωνική μας οργάνωση....,η λύση του προβλήματος είναι μια επίπονη και δύσκολη διαδικασία που δεν επιλύεται με ψευτοδιλήμματα.

Δεν υπάρχει ούτε ένας Έλληνας που να συμφωνεί με τα μνημόνια. Ακόμη και αυτοί που τα ψήφισαν το έκαναν γιατί τα θεωρούσαν αναγκαίο κακό. Κανείς Έλληνας δεν αισθάνεται υπερήφανος με την κατάσταση της πατρίδας.Κανένας συνειδητά δεν ξεπουλά τη χώρα του εκτός κι αν προκύψουν αδιάσειστα στοιχεία. Δεν θα χωριστούμε για άλλη μια φορά σε προδότες και πατριώτες, δεν θα διχαστούμε ξανά ως έθνος με εμφυλιοπολεμικές διαθέσεις, δεν θα ξαναστήσουμε κρεμάλες με εξιλαστήρια θύματα. Η ανεξάρτητη δικαιοσύνη μπορεί να αντιμετωπίσει τέτοιες κατηγορίες. Η Ισλανδία μας δείχνει το παράδειγμα όπου παραπέμφθηκε ο πρώην πρωθυπουργός από ανεξάρτητη εξαταστική επιτροπή κι όχι από κομματικές επιτροπές που εκδικητικά κατατρέχουν τους προηγούμενους κυβερνώντες.

Ο ελληνικός λαός έχει ,προς το παρόν να επιλέξει περίπου τρεις λύσεις:
Α) Να επιλέξει πάνω από 12 αντιμνημονιακά κόμματα (ΚΚΕ,ΣΥΡΙΖΑ,ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ,ΧΡΥΧΗ ΑΥΓΗ,ΛΑΟΣ,ΑΡΜΑ ΠΟΛΙΤΩΝ........,  που με τα μέτρα που προτείνουν ουσιαστικά θέτουν τη χώρα εκτός Ε.Ε.
Β) Να επιλέξει 3 μνημονιακά (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΔΗ.ΣΥ)  που έχουν συμβιβαστεί με την νεοφιλελευθερη πολιτική του ΔΝΤ και της Τρόικας αν κι αυτά δεν  αποδέχονται εξ ολοκλήρου τα μνημόνια.
 Γ) Να επιλέξει  κόμματα τα οποία διαφοροποιούνται πλήρως από την τάση για διχρωμία άσπρου-μαύρου (ΔΗΜΑΡ, ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ), και δεν μπαίνουν στη λογική των διλημμάτων.
Είναι σαφές από τα όσα προηγήθηκαν παραπάνω πως προκρίνω την τρίτη λύση ως την πιο υπεύθυνη τόσο για τη χώρα όσο και για το λαό.

Αν και σαφώς υποστηρίζω  τη Δημοκρατική Αριστερά θα πρότεινα σε όλους τους πολίτες που δεν τους ενδιαφέρει απλά και μόνο η ψήφος διαμαρτυρίας να επιλέξουν τα δύο κόμματα που στόχο έχουν τη παραμονή μας στην Ε.Ε. και μια ανάπτυξη εναλλακτική, ενισχύοντας έτσι τις σοβαρές, υπεύθυνες και εναλλακτικές φιλοευρωπαϊκές προτάσεις που κατατίθενται αυτή τη στιγμή. Εξάλλου νομίζω ότι και τα δύο αυτά κόμματα θα μπορούσαν άνετα να συνεργαστούν και να θέσουν κοινούς προγραμματικούς στόχους σε μια ενδεχόμενη κυβέρνηση καθώς και τα δύο δηλώνουν ότι θέλουν να συμμετέχουν στην εξουσία αλλάζοντάς την. Μάλιστα  θα προτιμούσα την προεκλογική συνεργασία τους παρά την μετεκλογική αν και προς το παρόν δεν διαφαίνεται κάτι τέτοιο.

Χρήστος Χατζηγεωργίου μέλος της Ν.Ε. της ΔΗΜΑΡ Δράμας

λαθρομετανάστευση του Π. Χατζηγεωργίου

Εν όψει εκλογών οι πολιτευτές του ΠΑΣΟΚ επαίρονται ότι παίρνουν μέτρα για την αντιμετώπιση της "λαθρομετανάστευσης", που πραγματικά αποτελεί μια ωρολογιακαή βόμβα για την πανταχόθεν βαλλόμεννη Ελληνική Κοινωνίακ και ιδιαίτερα τα γκέτο των μεγαλουπόλεων.
Από την άλλη οι πολιτευτές της Ν.Δ. στη Δράμα κατακεραυνώνουν την υποκρισία του Υπουργού Δημόσιας Τάξης και του ΠΑΣΟΚ, που επιχειρεί να εμφανίσει έργο παραμονές εκλογών και αντιτίθενται σφόδρα στην επιχειρούμενη λειτουργία "στρατοπέδου συγκέντρωσης λαθρομεταναστών" στην περιοχή μας, δίχως όμως να λένε κουβέντα για την ταμπακέρα, δηλαδή αν συμφωνούν με την λειτουργία των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι συμφωνούν με τη λογική αυτή, επίσης για  ψηφοθηρικούς λόγους, καθώς αισθάνονται την καυτή ανάσα του Καμμένου, του ΛΑΟΣ και της Χρυσής Αυγής, που θεωρούν ότι τους κόβουν την πολυπόθητη αυτοδυναμία. Τέλος θεωρούν ότι έτσι εκμεταλλευόμενοι τις υπαρκτές ανησυχίες του κόσμου, στριμώχνουν την Αριστερά, που είναι απολύτως αντίθετη στην αντιμετώπιση του φαινομένου με τη λειτουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης και "επιχειρήσεων σκούπας".
Η Δημοκρατική Αριστερά καταγγέλει στον Ελληνικό Λαό τους πολιτευτές ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, που δεν έχουν καταλάβει ότι οι Πολίτες είναι πλέον υποψιασμένοι και δεν παρασύρονται. Για τη δική μας Αριστερά, την Αριστερά της Ευθύνης, το υπαρκτό πρόβλημα της "λαθρομετανάστευσης" δεν μπορεί παρά να αντιμετωπιστεί με μια συνολική ορθολογική μεταναστευτική πολιτική, δίχως μικροπολιτικούς τυχοδιωκτισμούς, αλλά και δίχως δογματισμούς και αγκυλώσεις. 
Στα πλαίσια αυτής της πολιτικής δεν μπορεί παρά να αξιώνουμε:
- Προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των μεταναστών παράλλληλα με την προστασία και ασφάλεια των Ελλήνων
- Αστυνόμευση και όχι αστυνομοκρατία
- Κατάργηση του Δουβλίνου 2
- Συμφωνίες με τις γειτονικές χώρες και επαναπροώθηση των παράνομων μεταναστών
- Ορθή λειτουργία του πλαισίου για το πολιτικό άσυλο
- Βοήθεια από την ΕΕ για την αποτελεσματικότερη προστασία των συνόρων
- Όχι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ανά την Ελλάδα και σε ηλεκτροφόρα τείχη στον Έβρο
- STOP στο ρατσισμό και την ξενοφοβία
     ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ - ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ Ν.Ε. ΔΡΑΜΑΣ ΤΗΣ ΔΗΜΑΡ -  ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΔΡΑΜΑΣ

Για το Γιάννη Μπανιά

Στην εποχή που η πολιτική απαξιώνονταν στα μάτια των πολιτών, οι ιδεολογίες φαίνονταν να καταρρέουν και η ιδιώτευση να κυριαρχεί ο Γιάννης Μπανιάς από εκείνη την μεγάλη γενιά των Αγωνιστών της Αριστεράς, που πέρασαν δια πυρός και σιδήρου τα περισσότερα χρόνια της ζωής τους, συνέχιζε να αγωνίζεται μέχρι την τελευταία στιγμή για τα πανανθρώπινα ιδανικά της Ελευθερίας, της Ισότητας, της Δικαιοσύνης, που κατά την Αριστερά η ουσιαστική υλοποίησή τους μόνο σε μια Σοσιαλιστική Κοινωνία με Ελευθερία και Δημοκρατία μπορεί να επιτευχθούν. Τιμή και δόξα στο σ. Μπανιά και στη γενιά του.
Π. Χατζηγεωργίου

Επιστροφή... σε ποια ύπαιθρο;

Επιστροφή... σε ποια ύπαιθρο;

Γράφει η Κ.Μέλφου

Η συνεχιζόμενη οικονομική ύφεση η οποία πλήττει ιδιαίτερα όσους δραστηριοποιούνται σε ορεινούς και ακριτικούς νομούς όπως ο νομός Φλώρινας και όλοι οι νομοί της Δυτικής  Μακεδονίας, αλλά και το διαφαινόμενο ενδιαφέρον πολλών νέων για επιστροφή στις αγροτικές περιοχές και δραστηριοποίηση στον πρωτογενή τομέα, καθιστούν το ζήτημα της αγροτικής ανάπτυξης πιο επιτακτικό από 

ποτέ. Εάν αξιοποιηθούν κατάλληλα οι ευκαιρίες που θα υπάρξουν μετά την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων στα πλαίσια της ΕΕ για τη νέα και πιο ‘πράσινη’ ΚΑΠ, η αγροτική ανάπτυξη μπορεί να αποτελέσει την κινητήρια δύναμη ιδιαίτερα στις περιφέρειες με γεωργοκτηνοτροφικό προσανατολισμό.

Μια βασική προϋπόθεση όμως είναι ότι εκείνοι που θα αναλάβουν την συνέχιση της διαπραγμάτευσης θα διεκδικήσουν και θα επιτύχουν ορισμένες αναγκαίες προσαρμογές οι οποίες θα είναι επωφελείς για τη χώρα μας. Οι στόχοι της διαπραγμάτευσης  πρέπει να είναι η αύξηση του προϋπολογισμού της ΚΑΠ και η κατανομή των πόρων της βάσει κοινωνικά δίκαιων κριτηρίων. Πρέπει να επιδιωχθεί η αλλαγή του τρόπου υπολογισμού των ενισχύσεων, έτσι ώστε ο υπολογισμός να γίνεται ανά δικαιούχο και όχι ανά μονάδα εδάφους. Παράλληλα είναι αναγκαία και η απλοποίηση των μέτρων περιβαλλοντικής προστασίας, ώστε η διαχείρισή τους να μην οδηγήσει σε  ενίσχυση της γραφειοκρατίας  και αύξηση του διοικητικού κόστους.  Η χρηματοδότηση από την ΕΕ για την επόμενη επταετία πρέπει να στραφεί στη στήριξη των αγροτών που υιοθετούν αειφορικά συστήματα παραγωγής όπως η Ολοκληρωμένη Διαχείριση και η βιολογική γεωργία και κτηνοτροφία και παράγουν προϊόντα ποιότητας.

 Η αειφορική ανάπτυξη ωστόσο, πρέπει να συνδυαστεί με την αύξηση της ανταγωνιστικότητας του αγροτικού τομέα και τη βελτίωση του ελλειμματικού εμπορικού ισοζυγίου για τα αγροτικά προϊόντα. Αρχικά χρειάζεται η αναδιάρθρωση και ο εκσυγχρονισμός των γεωργικών εκμεταλλεύσεων και των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται σε όλη την αγροδιατροφική αλυσίδα προκειμένου να βελτιωθεί η αποτελεσματικότητά τους και να γίνουν βιώσιμες σε ένα περιβάλλον  αυξανόμενου ανταγωνισμού.  Για να επιτευχθεί αυτό πρέπει να δημιουργηθούν ευνοϊκές συνθήκες για την ανάπτυξη και διάχυση καινοτόμων τεχνολογιών σε ολόκληρη την εφοδιαστική αλυσίδα.

Πρωταρχική επιδίωξη είναι η παραγωγή και διάθεση πιστοποιημένων αγροτικών προϊόντων ποιότητας, υψηλής προστιθέμενης αξίας, τα οποία θα παράγονται με αειφορική διαχείριση των φυσικών πόρων και προστασία του περιβάλλοντος και θα διατίθενται σε λογικές τιμές. Η απόκλιση των τιμών παραγωγού και καταναλωτή, η οποία αναδείχτηκε με τις πρόσφατες πρωτοβουλίες καταναλωτών και παραγωγών, οφείλεται σε μεγάλες στρεβλώσεις του δικτύου εμπορίας των αγροτικών προϊόντων.  Η ανάπτυξη νέων συλλογικών μορφών δράσης από την πλευρά των παραγωγών αλλά και των καταναλωτών θα βοηθήσουν στην εξυγίανση του συστήματος και θα δημιουργήσουν οικονομίες κλίμακας με θετικά αποτελέσματα για όλους. Τέλος πρέπει να στηριχθεί ο πολυλειτουργικός  χαρακτήρας του αγροτικού χώρου μέσω της ενίσχυσης όλων των συνιστωσών του, οικονομικών, περιβαλλοντικών και κοινωνικών, ώστε να επιτευχθεί η ολοκληρωμένη ανάπτυξη της υπαίθρου. Η αντιστροφή του κύματος της αστυφιλίας των προηγούμενων δεκαετιών δεν σημαίνει την επιστροφή στην ύπαιθρο του παρελθόντος.

Κατερίνα Μέλφου

Αν. Καθηγήτρια

Τμήμα Εμπορίας και Ποιοτικού Ελέγχου Αγροτικών Προϊόντων

Σχολή Τεχνολογίας Γεωπονίας, Παράρτημα Φλώρινας, ΤΕΙ Δ.Μακεδονίας

Γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής  της ΔΗΜ.ΑΡ. Φλώρινας

Το Μνημόνιο, η Δεξιά και η Αριστερά

Το Μνημόνιο, η Δεξιά και η Αριστερά

Οι ιδεολογικές και πολιτικές διαφοροποιήσεις  στον τρόπο αντιμετώπισης της ελληνικής κρίσης

Του Μίμη Σουλιώτη

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Πέμπτη 29 Μαρτίου 2012

Δεν είναι διόλου βέβαιο πως ο Μαρξ θα τασσόταν σήμερα κατά του Μνημονίου, αν κρίνουμε από πιστοποιημένες ενδείξεις: για τους άγγλους αγρότες και μικροπαραγωγούς του 19ου αιώνα τίποτε δεν θα ήταν πιο καταστροφικό από την κατάργηση των προστατευτικών δασμών για τα εισαγόμενα σιτηρά, τούτο όμως δεν τον εμπόδισε να υποστηρίξει με επαναστατικό σκεπτικό σε σωζόμενη ομιλία του (1848) την «αντιλαϊκή» αδασμολόγητη εισαγωγή τους. Ο σοφός εκείνος άνθρωπος δεν ήταν «μαρξιστής»• εμείς όμως ως γνήσιοι «μαρξιστές» είμεθα αντιμνημονιακότατοι, ως βασιλικότεροι του βασιλέως. Εμένα για τροτσκιστής μάλλον μου μοιάζει.

Αν, εξάλλου, η αντιμνημονιακή στάση επαρκούσε για να χαρακτηρισθεί κανείς αριστερός, τότε οι διαγραφέντες βουλευτές της ΝΔ και το νεοπαγές και δεξιό κόμμα Ανεξάρτητοι Ελληνες του κ. Π. Καμμένου θα κατείχαν προνομιακή θέση στο αριστερό πάνελ.

Τούτη η στάση αποτελεί την αναγκαία αλλά όχι και ικανή συνθήκη για την Αριστερά, καθώς αντιμνημονιακοί είμαστε λίγο - πολύ όλοι, απεγνωσμένοι και μη, άρα είναι πασιφανές ότι η απόρριψη του Μνημονίου δεν συνιστά αριστεροσύνη από μόνη της (ακόμη και οι υποστηρικτές εξάλλου χαρακτηρίζουν το Μνημόνιο ως αναγκαίο κακό και όχι ως καλό καθαυτό) όπως και η αποδοχή ή ακριβέστερα ανοχή του Μνημονίου δεν συνιστά δεξιοσύνη από μόνη της: μπορεί ένας πολιτικός σχηματισμός να είναι δεξιός είτε αριστερός, και ως αντιμνημονιακός και ως «φιλομνημονιακός» τοιούτος.

Στο ερώτημα «Τι» δεξιοί και αριστεροί συντασσόμεθα ομοθυμαδόν, αναφωνούντες Οχι στο Μνημόνιο. Στο ερώτημα «Πώς», ωστόσο, μπορούν να γίνονται οι ιδεολογικές και πολιτικές διαφοροποιήσεις. Κατ' αρχήν το Μνημόνιο (1, 2 και 3 καθώς και το Μεσοπρόθεσμο) απαρτίζεται από ήδη εφαρμοσμένες πολιτικές της πιο ξεφοβημένης (μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού) νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας, οι οποίες εντάσσονται οργανικά στον δεξιό πολιτικό χώρο, παρ' όλη την προσπάθεια των δεξιών συνδικαλιστών να συσκοτίσουν. Και βεβαίως άλλο είναι να τασσόμαστε οργίλοι και χύδην εναντίον του Μνημονίου και διαφορετικό να είμαστε συνειδητά εναντίον του καραδεξιού Μνημονίου.

Μια δεύτερη διάκριση στο ίδιο ερώτημα «Πώς» είναι ότι οι μισθωτοί θα πρέπει να οργανωθούν στα συνδικάτα τους ολοσχερώς (στα επιμέρους όσο και στη ΓΣΕΕ ή τη ΑΔΕΔΥ) και να τα αναβαθμίσουν ώστε να γίνουν υπολογίσιμα σε καθοριστικό βαθμό και όχι να υπολειτουργούν ως λάιτ «κοινωνικοί εταίροι» - από την άποψη αυτή, οι επικείμενες εκλογές θα προκαλέσουν μάλλον σύγχυση: οι μισθωτοί θα συρθούν στις κομματικές επιλογές τους με ετερόκλητα κριτήρια, θα διαβουκολούνται από πολιτικούς σχηματισμούς που δεν θα τους προτείνουν τίποτε περισσότερο από το παρελασίτικο αντιμνημονιακό Οχι και ως ψηφοφόροι θα επιλέξουν με κριτήριο την οργή και τους φόβους για το άδηλο μέλλον σε συνδυασμό με την πιθανή γοητεία κάποιων κομματικών αρχηγών και των ιδεολογικών συμβόλων, δηλ. βαυκαλιζόμενοι με κριτήρια μικροαστικά. Υπονοώ ότι της πολιτικής σοβαρότητος προηγείται η ταξική στιβαρότης και της ταξικής η συνδικαλιστική συνέπεια και ομοιογένεια. Τα αριστερά κόμματα μπορούν να συμβάλουν, όπως το κάμνουν άλλωστε, χωρίς όμως να «καπελώνουν».

Τρίτη διάκριση στο ίδιο «Πώς» είναι ότι η Αριστερά πρέπει να γλιτώσει από το πασοκο-νεοδημοκρατικό σύνδρομο του λαϊκισμού - ακόμη και οι μπολσεβίκοι λάμβαναν «αντιλαϊκά» μέτρα.

Ορισμένες από τις τρέχουσες σήμερα πολιτικές προτάσεις είναι προοδευτικές αλλά «αντιλαϊκές» (π.χ. είσπραξη του ΦΠΑ από τους ελεύθερους επαγγελματίες, κατάργηση των κίβδηλων επιδομάτων). Προς το παρόν πάντως τα αριστερά κόμματα αποφεύγουν να εντάξουν στα πολιτικά προγράμματά τους «αντιλαϊκά» μέτρα όπως ο διάβολος το λιβάνι.

Τέταρτη διάκριση στο ίδιο «Πώς» είναι ότι η Αριστερά δεν χρωστά να υποκύπτει στον πειρασμό του μαυρόασπρου: δεν θα την έβλαπτε να επικροτεί ορισμένα πολιτικά μέτρα και συμβάντα χωρίς να φοβάται μήπως κατηγορηθεί για «δεξιά παρέκκλιση». Χαρακτηριστικά αναφέρω ότι οι πρόσφατες αποκαλύψεις των οικονομικών ατασθαλιών στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, όπως οι «τυφλοί» που οι μισοί «ανέβλεψαν» μέσα σ' ένα προώρως συντελεσθέν Σάββατο του Λαζάρου, είναι επαινετές εφόσον υπερβούμε το συνωμοσιολογικό θεώρημα που ισχυρίζεται πως «Τα κάνουν για αντιπερισπασμό, βγάζουν τώρα μερικά σκάνδαλα συντονισμένα έτσι ώστε να αποπροσανατολίσουν, να ενοχοποιήσουν τους εργαζόμενους και τελικά να περάσουν τις μειώσεις μισθών και συντάξεων ανώδυνα».

Οδηγώντας το θεώρημα στην ακραία υπερβολή του, αν ένας τέτοιος «αντιπερισπασμός» έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση της διαφθοράς, τότε ας ευχηθούμε να αυξηθεί έως την ελαχιστοποίησή της. Στην περίπτωση θα ταίριαζε κατά τη γνώμη μου όχι απλώς να είναι «ακαδημαϊκά» αντίθετη, παρά ακόμη και να πρωτοστατήσει η Αριστερά στην καταπολέμηση π.χ. της λαθρεμπορίας των καυσίμων.

Παρεκβατικά: πόσο ανακριβής και δεξιά είναι η λέξη οι «εργαζόμενοι». «Εργαζόμενος» είναι και ο συνταξιούχος που κουρεύει το γκαζόν του. Για μισθωμένους ανθρώπους, που νοικιάζουν την εργατική τους δύναμη, πρόκειται για εκείνους που ο (μείζων όσο και το φυσικό μπόι του) Μαγιακόβσκι τους χαρακτηρίζει ιδιοφυώς «αμίλητους»: «Αυτωνών των αμίλητων το πετσί μοιάζει παράξενα αργασμένο. / Τους φτύνουνε κατάμουτρα κι αυτοί σκουπίζουνε βουβοί το φτύμα από το πρόσωπο. / Ν' αγριέψουν, δεν το λέει η καρδούλα τους/ και πού να πούνε το παράπονό τους; / Και πώς να στερηθούνε τα ψιχουλάκια του μισθού; / Μισή ώρα το πολύ κρατάει ο αναβρασμός τους, / μετά τους ξαναπιάνει το τρεμούλιασμα.»

«Αμίλητοι» σαν τις εργάτριες που περιμένουν χαράματα στη στάση το λεωφορείο της εταιρείας στην Ελευσίνα. Κάπως έτσι.

Ο Μίμης Σουλιώτης είναι ποιητής και διδάσκει Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας

dsouliot@gmail.com

ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ Public Issue:Προβάδισμα 7 μονάδων για τη ΝΔ,εκτός βουλής ο ΛΑΟΣ, 12% η ΔΗΜΑΡ

ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ Public Issue:Προβάδισμα 7 μονάδων για τη ΝΔ,εκτός βουλής ο ΛΑΟΣ

Posted: Μαρτίου 30, 2012 by Μαριος Π./adplacitum in ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ
Ετικέτες:Public Issue

1

Περαιτέρω πτώση της Νέας Δημοκρατίας, συσπείρωση του ΠΑΣΟΚ που περνά από την πέμπτη στην δεύτερη θέση και επτακομματική Βουλή με τον ΛΑΟΣ να μένει εκτός, δείχνει η δημοσκόπηση της Public Issue που παρουσιάζεται στην εφημερίδα Καθημερινή της Κυριακής.
Σύμφωνα με πληροφορίες του iefimerida.gr, η Νέα Δημοκρατία σημειώνει και νέα πτώση των ποσοστών της φτάνοντας πλέον το 22,5% έναντι 25% που είχε πριν από δύο εβδομάδες σε δημοσκόπηση της ίδιας εταιρείας. Το ΠΑΣΟΚ από το 11% φτάνει το 15,5% και ανεβαίνει στην δεύτερη θέση. Στην τρίτη θέση βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ με 12,5%, ενώ είχε 12%. Στην τέταρτη και πέμπτη θέση βρίσκονται το ΚΚΕ και η ΔΗΜΑΡ με 12%. Το κόμμα του Φώτη Κουβέλη στην προηγούμενη δημοσκόπηση ήταν δεύτερο με 15,5%.
Σημαντική είναι και η άνοδος για τους Ανεξάρτητους Έλληνες του Πάνου Καμμένου που φτάνουν στο 8,5% από 6%. Αντίθετα ο ΛΑΟΣ πέφτει στο 2% από το 4% της προηγούμενης δημοσκόπησης ενώ η Χρυσή Αυγή εκτοξεύεται στο 5% από το 2% που είχε πριν από 15 μέρες. Οι Οικολόγοι Πράσινοι συγκεντρώνουν 3% ενώ η Δημοκρατική Συμμαχία παραμένει στο 2%.

Δημοσκόπηση ALCO-Νέα

Δημοσκόπηση ALCO: Μπροστά η Ν.Δ. Μακρινό όνειρο η αυτοδυναμία !

Άλλη μια δημοσκόπηση η οποία είναι η πρώτη με μεγάλο δείγμα και αποτυπώνει τις προθέσεις των πολιτών αν θα βρίσκονταν τώρα μπροστά στις κάλπες. Η δημοσκόπηση έγινε από την ALCO για λογαριασμό του Newsit από τις 20 έως τις 28 Μαρτίου σε δείγμα 1.500 ατόμων σε όλη την Ελλάδα.

Σύμφωνα με την δημοσκόπηση, η ΝΔ είναι σαφώς πρώτο κόμμα, όμως, μένει μακριά από την συσπείρωση που θα της δώσει την αυτοδυναμία.

Εντυπωσιακό είναι επίσης το γεγονός ότι η αποχή δεν συγκεντρώνει πολύ μεγάλο ποσοστό, όπως σε άλλες εκλογικές αναμετρήσεις αφού δεν ξεπερνά το 10%.

ΠΡΟΘΕΣΗ ΨΗΦΟΥ

ΠΑΣΟΚ 13,6%

ΝΔ 20,9%

ΚΚΕ 7,9%

ΛΑΟΣ 3%

ΣΥΡΙΖΑ 6,7%

ΔΗΣΥ 2,2%

ΔΗΜΑΡ 7,2%

ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ 2,6%

ΑΝΕΞ.ΕΛΛΗΝΕΣ 7,2%

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ 2,7%

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ 1,2%

ΑΡΜΑ ΠΟΛΙΤΩΝ 0,9%

Για τον σύντροφο Γιάννη

Για τον σύντροφο Γιάννη

Ο Γιάννης Μπανιάς, γραμματέας του ΚΚΕ Εσωτερικού ανάμεσα στην ιστορική ηγεσία του κόμματος τον Μπάμπη Δρακόπουλο και τον Λεωνίδα Κύρκο

Ο σύντροφος Γιάννης Μπανιάς ήταν ένας από τους ηγέτες της Ελληνικής Αριστεράς που κατάφερε μέχρι τη τελευταία μέρα της ζωής του να παραμείνει απλός αγωνιστής της αριστεράς.  Ο σύντροφος Γιάννης είναι από τους ανθρώπους που σημάδεψαν τη πορεία μου στην Ανανεωτική Αριστέρα, το ΚΚΕ Εσωτερικού και την ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος.  Η μοίρα έφερε να είμαστε σχεδόν πάντα από την ίδια πλευρά. Στο 4ο (και τελευταίο...) συνέδριο του ΚΚΕ Εσωτερικού ήμουν και εγώ ένας από τους "Μπανιάδες" που ήθελαν την αναβάθμιση και όχι τη διάλυση του ΚΚΕ Εσ., στη συνέχεια περπατήσαμε μαζί τον δύσκολο δρόμο του ΚΚΕ Εσωτερικού - Ανανεωτική Αριστερά και στη συνέχεια όταν μετασχηματίστηκε σε Ανανεωτική κομμουνιστική Οικολογική Αριστερά (ΑΚΟΑ) πάλι μαζί είμασταν στο αγώνα για την ανασύνθεση της αριστεράς. Οι δρόμοι μας χώρισαν για λίγο καθώς εγώ εντάχθηκα στον ΣΥΝασπισμό, ενώ αυτός έμεινε σταθερά στο μετερίζι της ΑΚΟΑ αλλά το 2004 η δημιουργία του ΣΥΡΙΖΑ μου έδωσε τη χαρά να αγωνιστώ δίπλα στο Γιάννη. Και η χαρά μου ήταν μεγάλη όταν το 2007 εκλέχθηκε βουλευτής επικρατείας. Εδωσε με ηπειρώτικη λεβεντιά τη μάχη με τον καρκίνο. Η απώλεια είναι μεγάλη. Αριστεροί σαν τον Γιάννη Μπανιά σπανίζουν στο τόπο μας!   

Ποιος ήταν
Ο σ.Γιάννης Μπανιάς γεννήθηκε στους Μελισσουργούς της Άρτας το 1939. Υπήρξε στέλεχος της ΕΔΑ και της Νεολαίας Λαμπράκη και είχε δραστηριοποιηθεί έντονα στον χώρο της πολιτικής όπου συμμετείχε σε κινήματα υπέρ της ανεξαρτησίας της Κύπρου, της εγκαθίδρυσης της δημοκρατίας από τα αυταρχικά καθεστώτα και άλλων εθνικών και πολιτικών αγώνων. Σπούδασε στην Σχολή Πολιτικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Στην συνέχεια, κατά την διάρκεια των σπουδών του στο Γκρατς της Αυστρίας, αναπτύσσει έντονη συνδικαλιστική και πολιτική δράση, ενώ το εκλέγεται στο Διοικητικό Συμβούλιο των Ελλήνων Φοιτητών του Γκρατς και γίνεται μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Γερμανίας.Κατά την επιστροφή του στην Ελλάδα, εντάσσεται στην οργάνωση της σπουδάζουσας παράταξης της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη, στην οποία εκλέγεται γραμματέας και αργότερα στο μετέχει στο Κεντρικό Συμβούλιο του κινήματος. Κατά την διάρκεια της Δικτατορία των Συνταγματαρχών το 1967υπηρετεί στις Ένοπλες Δυνάμεις. Μετά την διάσπαση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας το 1968 εντάσσεται πολιτικά στο ΚΚΕ Εσωτερικού. Το1969 μετά την απόλυσή του από τον στρατό, αναπτύσσει αντιδικτατορική δράση με την νεολαία του Ρήγα Φεραίου του ΚΚΕ εσωτερικού και του Πανελλήνιου Αντιδικτατορικού Μετώπου. Τον ίδιο χρόνο συλλαμβάνεται και φυλακίζεται στο στρατόπεδο πολιτικών εξόριστων στο Παρθένι της Λέρου.Στην μεταπολίτευση, συνεχίζει την πολιτική του δράση στο ΚΚΕ Εσωτερικού και μετέχει ως συνδικαλιστής στο συνδικαλιστικό κίνημα των Πολιτικών Μηχανικών και του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας (ΤΕΕ). Το 1982 εκλέγεται γραμματέας του κόμματος. Το 1987, μετά τη διάσπαση ΚΚΕ Εσωτερικού, συνεχίζει την πολιτική του δράση στο ΚΚΕ Εσωτερικού - Ανανεωτικής Αριστεράς όπου ήταν ο φυσικός ηγέτης του. Στην συνέχεια μέχρι σήμερα, αγωνίστηκε με την Ανανεωτική Κομμουνιστική Οικολογική Αριστερά (ΑΚOΑ) που από το 2004, αποτελεί συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ. Το 2007 εκλέγεται βουλευτής επικρατείας με τον ΣΥΡΙΖΑ και παραμένει μέλος του Κοινοβουλίου μέχρι τις Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 2009. Στις 28 Μαρτίου του 2012 "έφυγε" από τη ζωή.
Καλό ταξίδι σύντροφε...

Αναρτήθηκε από Κόκκινη Πιπεριά στις 3/29/2012

Φ. Κουβέλης: Χώροι στέγασης και όχι στρατόπεδα για τους μετανάστες

29/03/2012

---

Την αντίθεσή του στη δημιουργία «στρατοπέδων για τους μετανάστες», εξέφρασε ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ Φώτης Κουβέλης, σε σημερινές δηλώσεις του στην Κάλυμνο, απ’ όπου άρχισε τριήμερη περιοδεία στα Δωδεκάνησα.

Όπως είπε ο κ. Κουβέλης, η ΔΗΜΑΡ θεωρεί ότι για την αντιμετώπιση του υπαρκτού προβλήματος των μεταναστών απαιτείται ένα πακέτο μέτρων, που μπορεί να έχουν αποτελεσματικότητα, μόνο αν εφαρμοστούν στο σύνολό τους.

Ο κ. Κουβέλης, εκφράζοντας τη διαφωνία του με τους κυβερνητικούς χειρισμούς, τόνισε ότι «το μεταναστευτικό δεν αντιμετωπίζεται ούτε με πυροτεχνήματα, ούτε, βεβαίως, με δηλώσεις που καλλιεργούν τον ρατσισμό και τη μισαλλοδοξία» και κάλεσε την κυβέρνηση να μην προχωρήσει στη δημιουργία στρατοπέδων μεταναστών και να φροντίσει για τη δημιουργία χώρων στέγασης πλησίον των μεγάλων πόλεων της ελληνικής περιφέρειας, με σκοπό τον γρήγορο έλεγχο της κάθε περίπτωσης για τη χορήγηση πολιτικού ασύλου ή της επαναπροώθησής τους.

Για το πρόβλημα της ανεργίας, ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ είπε ότι μεγάλα στρώματα της κοινωνίας πλήττονται βαρύτατα. Ο κοινωνικός ιστός είναι πια διαλυμένος και είναι ανάγκη και πρωταρχικό μέλημα να υπάρξει ένα δίχτυ κοινωνικής προστασίας, καθώς και μέτρα προστασίας των ανέργων και ιδιαίτερα των νέων ανθρώπων, με το δεδομένο ότι οι νέοι άνθρωποι είναι οι τραγικοί πρωταγωνιστές στα ποσοστά της ανεργίας.

Ελλάδα - Ιταλία: Μελαγχολικές συγκρίσεις

Ελλάδα - Ιταλία: Μελαγχολικές συγκρίσεις

Φωτο: Αλέξανδρος Βρεττάκος

Του Φώτη Γεωργελέ, Athnes Voice, 28.3.12

Στη γειτονική Ιταλία, η κυβέρνηση Μόντι στις πρώτες 100 μέρες μείωσε στο μισό το κόστος του πολιτικού προσωπικού, ακύρωσε την αγορά στρατιωτικών αεροπλάνων από τις ΗΠΑ, κατάργησε τις φοροαπαλλαγές της εκκλησίας, αποσύρθηκε από την ανάληψη των Ολυμπιακών αγώνων. Άνοιξε κλειστά επαγγέλματα και αγορές, με αεροφωτογραφίες ανακάλυψε 1 εκατομμύριο ακίνητα που δεν πλήρωναν τέλη, έστειλε τους φοροελεγκτικούς μηχανισμούς στα κοσμικά θέρετρα για σαφάρι εναντίον της φοροδιαφυγής. Μείωσε κατά 30% το προσωπικό των ενόπλων δυνάμεων και προκήρυξε τις ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες με στόχο να εισπράξει 2,5 δις. Όλοι κατάλαβαν ότι οι άνθρωποι σοβαρολογούν και σταμάτησαν να ασχολούνται μαζί τους. Μείωσαν κι εκεί μισθούς και συντάξεις, όμως τα δημοσιονομικά μέτρα έγιναν πιο εύκολα δεκτά γιατί πείσθηκαν ότι δεν είναι απλώς μια προσπάθεια να μεταφερθεί το κόστος στους ασθενέστερους για να διατηρήσουν άλλοι τα προνόμιά τους.

Διαβάστε περισσότερα »

Αναρτήθηκε από Gustave Flaubert 0 σχόλια

Προεκλογικά στρατόπεδα Του Ανδρέα Πετρουλάκη, www.protagon.gr

Προεκλογικά στρατόπεδα

Του Ανδρέα Πετρουλάκη, www.protagon.gr, 29.3.12

Tην ιδέα για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των μεταναστών (ας μη χρησιμοποιούμε τους ευφημισμούς υποδοχής, φιλοξενίας κλπ. αν θέλουμε να  συνεννοούμαστε) την πρωτοακούσαμε επί Καραμανλή. Από τότε, κάθε φορά που υπήρχαν επεισόδια με μετανάστες στις γειτονιές της Αθήνας, οι υπουργοί Δημοσίας Τάξεως ανέσυραν την ιδέα για να χειριστούν την απαιτητική επικαιρότητα και να την παραμερίσουν μόλις το πρόβλημα έπαυε να απασχολεί τον Αυτιά. Ας μη γελιόμαστε, η λύση είναι βάρβαρη. Η συζήτηση γίνεται επειδή βάρβαρες είναι και οι συνθήκες ζωής πολλών συμπολιτών μας σε γειτονιές της Αθήνας, ενώ βάρβαρη είναι και η διαβίωση ενός μεγάλου τμήματος λαθρομεταναστών σε πολυάνθρωπες ακριβές τρώγλες. Απλώς η συζήτηση για την σκοπιμότητα και την αποτελεσματικότητα της λύσης είχε άπλετο τον χρόνο να γίνει τα προηγούμενα χρόνια. Τώρα δεν τον έχει. Σε ένα μήνα έχουμε εκλογές.

Δεν μου αρέσουν τις περισσότερες φορές οι, συνηθισμένες για δύσκολα θέματα, παρελκυστικές και επί της διαδικασίας αντιρρήσεις που αποφεύγουν το ίδιο το πρόβλημα. Ξέρετε, αυτές που κάθε φορά ζητούν  ατέρμονα διάλογο με τους ενδιαφερόμενους  φορείς, για να πετάξουν τη μπάλα στα μνήματα. Όμως εδώ δεν έγινε κανενός είδους, όχι διάλογος αλλά ούτε καν στοιχειώδης προεργασία.

Για να είμαστε δίκαιοι, έγινε ένας μόνον διάλογος. Ανάμεσα στον κ. Χρυσοχοΐδη και τον κ. Σαμαρά. Με συνοπτικές διαδικασίες αποφάσισαν αυτά που ο υπουργός, στην προηγούμενη μακρά θητεία του στο ίδιο υπουργείο δεν σκέφτηκε να προτείνει, να προετοιμάσει και να υλοποιήσει. Και οι συνέπειες του υπερπληθωρισμού του μεταναστών ήσαν και τότε το ίδιο δυσβάσταχτες - μη μας παριστάνει τώρα  τον αποφασιστικό ο κ. Χρυσοχοΐδης, ήταν από τους αυτουργούς της γιγάντωσης του προβλήματος. Μόνο που τότε δεν είχαμε μπροστά μας εκλογές. Σε απλά ελληνικά, οι δύο πολιτικοί συμφώνησαν ότι προσλήψεις δεν μπορούμε να κάνουμε, αυξήσεις δεν μπορούμε να δώσουμε, τι μπορούμε να πουλήσουμε; Ασφάλεια σε μια τρομαγμένη κοινωνία. Και επιπλέον δεν αφήνουμε την ακροδεξιά, από την οποία κινδυνεύουμε εκλογικά και οι δύο, ανενόχλητη στον προνομιακό της χώρο της σπέκουλας στην λαθρομετανάστευση.

Είναι αστείο να συζητά κανείς σοβαρά ότι σε 35 μέρες θα έχουν ετοιμάσει τα ερείπια των εγκαταλειμμένων στρατοπέδων για να υποδεχθούν υπό συνθήκες στοιχειωδώς ανθρώπινες και ασφαλείς τους χιλιάδες μετανάστες που θα συλλάβουν. Αυτά περί χιλίων ανά στρατόπεδο να τα θυμηθείτε όταν θα στιβάζονται ανθρώπινα κορμιά με πυκνότητα ανάλογη εκείνης του Κορυδαλλού. Όσο για την επιλογή των τοποθεσιών και την προετοιμασία των τοπικών κοινωνιών θυμηθείτε το προηγούμενο της Κερατέας. Δείγμα της σοβαρότητας που επιδεικνύεται η προθεσμία 2 ημερών που δόθηκε στους περιφερειάρχες για να προτείνουν χώρους. Το πρόβλημα είναι πραγματικά δυσεπίλυτο αν όχι άλυτο, σίγουρα πάντως απαιτεί στιβαρό και επεξεργασμένο σχέδιο και όχι σόου στην προεκλογική αρένα.

Μετά τις εκλογές πιθανότατα οι ίδιοι-πάνω κάτω άνθρωποι θα κληθούν να δώσουν λύση, ας περιμένουν. Μέχρι τότε ας φροντίσουν για το στοιχειωδέστερο που δεν  έκαναν μέχρι τώρα. Πραγματική και συστηματική αστυνόμευση των περιοχών που έχουν αφήσει στην δικαιοδοσία της Χρυσής Αυγής και των συμμοριών. Τις οποίες συμμορίες, δεν ξέρω αν καταλάβατε, αλλά επί ημέρες προειδοποιούσαν για τις επερχόμενες σκούπες. Για να πιάσουν πάλι κυρίως φτωχοδιαβόλους. Αλλά είπαμε, ο στόχος της ξαφνικής εκστρατείας δεν είναι οι μετανάστες αλλά οι ψηφοφόροι.

Αναρτήθηκε από Gustave Flaubert

Δήλωση του προέδρου της Δημοκρατικής Αριστεράς, Φώτη Κουβέλη, για το θάνατο του Γιάννη Μπανιά

Δήλωση του προέδρου της Δημοκρατικής Αριστεράς, Φώτη Κουβέλη, για το θάνατο του Γιάννη Μπανιά

• 

Δημοσιεύτηκε στις Πέμπτη, 29 Μαρτίου 2012 07:29

Εκφράζω τη βαθιά μου οδύνη για το θάνατο του συντρόφου Γιάννη Μπανιά, του αγωνιστή που με συνέπεια, διάρκεια και ανιδιοτέλεια πρόσφερε πολύτιμες υπηρεσίες στην αριστερά και στον τόπο.

Η ΔΗΜΑΡ Δράμας αισιοδοξεί και προχωρά...του Χρ. Χατζηγεωργίου

Η συνεδρίαση της εκλογικής επιτροπής της ΔΗΜΑΡ Δράμας σε κλίμα αισιοδοξίας και αγωνιστικότητας διεξήχθηκε σήμερα και διαπίστωσε τις θετικές εξελίξεις της διεύρυνσης της ΔΗΜΑΡ τόσο προς τον οικολογικό χώρο όσο και προς τον σοσιαλδημοκρατικό χώρο, τη σύσταση Κοινοβουλευτικής Ομάδας και την γρήγορη ανάπτυξη της οργάνωσης Δράμας συνεχώς με νέα μέλη αλλά και τις επιθέσεις που έχει αρχίσει να δέχεται η ΔΗΜΑΡ καθώς ξεκίνησε ο προεκλογικός αγώνας.
Η ολοκλήρωση του ψηφοδελτίου της ΔΗΜΑΡ Δράμας θα ανακοινωθεί πιθανόν στα μέσα της επόμενης εβδομάδας και η οργάνωση Δράμας δηλώνει έτοιμη για την έναρξη του προεκλογικού αγώνα προτάσσοντας κυρίως στην κοινωνία:
Τη ριζική αλλαγή του πολιτικού συστήματος ,τη συγκρότηση του δημοκρατικού σοσιαλιστικού χώρου, τη δημιουργία μιας αριστεράς που θα την χαρακτηρίζει η τόλμη στην επεξεργασία και υποβολή εναλλακτικών προτάσεων με ευθύνη απέναντι στη διακυβέρνηση της χώρας σε μια Ευρώπη πολιτικά και οικονομικά ενωμένη και τη σταθερή παραμονή της χώρας στην Ε.Ε. και τη ζώνη του Ευρώ.
 Η Δημοκρατική Αριστερά Δράμας θα συνεχίσει τις παρεμβάσεις της τόσο στα ΜΜΕ της Δράμας όσο και στα καθημερινά προβλήματα που προκύπτουν στην περιοχή μας προτάσσοντας μια νέα σχέση πολίτη με πολιτική, μακριά από τοπικιστικές ή μικροκομματικές επιλογές, χωρίς να χαϊδεύει τα αυτιά των ψηφοφόρων με ατέρμονες υποσχέσεις, καταργώντας στην πράξη τον πελατειακό χαρακτήρα των πολιτικών που αποδέχονται οποιοδήποτε αίτημα, προτάσσοντας το δημόσιο συμφέρον και συγκρουόμενη με συντεχνιακές- ατομικιστικές λογικές εξυπηρέτησης.

Δεν χρωστάμε τίποτε σε κανένα, δεν κανακεύουμε κανένα, δεν υποσχόμαστε τακτοποιήσεις, μεταθέσεις, αποσπάσεις, επιδοτήσεις, συγκαλύψεις, κουκουλώματα, διευθετήσεις..
Ζητάμε  τη στήριξή σου στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, στη διαφάνεια, στον έλεγχο, στην αξιολόγηση, στη δημοκρατική διακυβέρνηση, στην δίκαιη κατανομή των βαρών, στην κοινωνική δικαιοσύνη, στην κοινωνική αλληλεγγύη.
Η απόφαση είναι δική σου!!!!!!!

Χρήστος Χατζηγεωργίου μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής  Εκλογικού Αγώνα ΔΗΜΑΡ Δράμας

Πρέπει να τολμήσουμε!

Πρέπει να τολμήσουμε!

«Ανήσυχος κοιτάζω στον καθρέφτη μου: Βέβαια! Το βρίσκω δύσκολο να κάθομαι ν’ ακούω τι λεν οι άλλοι. Ακόμα δυσκολότερο να παραδέχομαι αυτά που λένε οι άλλοι. Όλο και πιο πολύ βολεύομαι μέσα στα ρήγματα που μ’ άνοιξε η πολιορκία. Άρχισα κιόλας να μην πολυανησυχώ που δεν είμαι σε θέση πια να κάνω μια επανάσταση κάθε βδομάδα».
Κώστας Κουλουφάκος  Προοίμιο γηρατειών 1963

Εν μέσω της μεγαλύτερης οικονομικής και κοινωνικής κρίσης η χώρα πορεύεται σε πρόωρες εκλογές, οι οποίες θεωρώ ότι είναι οι κρισιμότερες στην σύγχρονη ιστορία της. Οι πολίτες έχουν μοναδική ευκαιρία με την ψήφο τους να αναδιατάξουν το πολιτικό σκηνικό, να «γκρεμίσουν» το φαύλο πελατειακό, δικομματικό, σύστημα και να αναδείξουν νέες ριζοσπαστικές & μεταρρυθμιστικές δυνάμεις, στο προσκήνιο. 
Στη χώρα μας τις τελευταίες δεκαετίες δημιουργήθηκε ένα κοινωνικό πλαίσιο, το οποίο εν πολλοίς στηρίχτηκε, στον δανεισμό (από τους «κακούς» σήμερα Ευρωπαίους) και στις συνεχείς εισφορές των Κοινοτικών Πλαισίων Στήριξης. Έτσι λειτουργούσε και το πολιτικό σύστημα. Ένα σύστημα που είχε μάθει να «χαϊδεύει» τα αυτιά του λαού! Όμως η κατάρρευση της δανεικής οικονομίας και των επιδομάτων έφερε την κρίση. Και όπως σωστά είπαμε από τη πρώτη στιγμή ως Δημοκρατική Αριστερά η κρίση έφερε το μνημόνιο! Έτσι οι δανειακές συμβάσεις (και οι υποχρεώσεις που απορρέουν από αυτές) θα είναι για τα επόμενα χρόνια μέρος της πολιτικής & οικονομικής μας ζωής. Φαιδρότητες του τύπου «εδώ και τώρα να φύγει το Μνημόνιο» που «φωνάζουν» δεξιοί και αριστεροί είναι εύκολα λόγια χωρίς περιεχόμενο. Ήδη το ΑΕΠ της χώρας έχει φτάσει σ' αυτό του προ δεκαετίας, ενώ άμεσα πρέπει να ληφθούν νέα μέτρα ίσα με το 5,5 % του ΑΕΠ δηλαδή 13 δις ευρώ. Για τα επόμενα είκοσι χρόνια η χώρα, η κοινωνία πρέπει να δώσει μεγάλη μάχη για την ανόρθωσή της. Οι επιλογές δεν είναι πολλές. Ή θα αφήσουμε τη μάχη στις αντιευρωπαϊκές δυνάμεις, τα κόμματα της δραχμής με ό,τι καταστροφικό σημαίνει αυτό ή θα συσπειρωθούμε, θα αγωνιστούμε να αποκτήσουμε ένα σύγχρονο, ευρωπαϊκό κράτος και έτσι να ξανασταθούμε στα πόδια μας.
Σ’ αυτή τη μάχη η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί και πρέπει να είναι αρωγός της Ελλάδας. Να προτείνουμε στα αρμόδια κοινοτικά όργανα συνολικό και συγκεκριμένο αναπτυξιακό πρόγραμμα επενδυτικών δραστηριοτήτων, (ενδεικτικά της τάξης των 20 δισ. Ευρώ), με χρηματοδότησή του (αλλά και με τον απαραίτητο έλεγχο) από τους μηχανισμούς της Ένωσης. Μια επενδυτική πρωτοβουλία για την αναπτυξιακή ώθηση της οικονομίας μας με τη σύμπραξη του προϋπολογισμού (Δημόσια Ταμεία/ΕΣΠΑ), της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕ) και ad hoc μηχανισμών (επενδυτικά ομόλογα κ.λ.π.).
Βέβαια για να υλοποιηθούν αυτές οι προτάσεις και να μην έχουν την τύχη των προηγούμενων ευρωπαϊκών ενισχύσεων πρέπει να υπάρξει δραστικός περιορισμός της σπατάλης στο δημόσιο, με κατάργηση-συγχώνευση οργανισμών που δεν προσφέρουν έργο και την ορθολογική κατανομή προσωπικού μέσα από τη διαδικασία των μετατάξεων.
Παράλληλα το σημερινό ελληνικό πολιτικό σύστημα έχει φτάσει στα όρια του και πρέπει να αλλάξει, να δώσει χώρο σε νέες ιδέες, φρέσκα πρόσωπα και εναλλακτική οργάνωση, διαφορετικά θα οδηγηθεί σε επικίνδυνες ατραπούς. Ο καθημερινός φασισμός των συντεχνιακών μειοψηφιών που βλέπουν να χάνονται προνόμια που κάποιοι έχουν ονομάσει κεκτημένα είναι το «καμπανάκι» του κινδύνου. Ο εκσυγχρονισμός του πολιτικού συστήματος αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση του συνολικού εκσυγχρονισμού της ελληνικής κοινωνίας. Το πελατειακό, δικομματικό, κράτος (που πέταγε και κανένα κοκαλάκι στην αριστερά) ή θα ανατραπεί ή θα συμπαρασύρει στην καταστροφή το πολιτικό σύστημα με ανεξέλεγκτες συνέπειες για την κοινωνία και τη χώρα.
Εδώ είναι καθοριστικό ο ρόλος των δυνάμεων του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού. Ανανεωτές της Αριστεράς, Σοσιαλδημοκράτες, Αριστεροί Φιλελεύθεροι, Οικολόγοι, Μεταρρυθμιστές πρέπει να βρούμε κοινό βηματισμό και να αντιμετωπίσουμε με τις προτάσεις και θέσεις μας τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα. Ήδη έχουν γίνει σημαντικά βήματα στην κατεύθυνση αυτή και μαζί με τις δυνάμεις της Δημοκρατικής Αριστεράς πορεύονται τον ίδιο δρόμο πολίτες προερχόμενοι από το ΠΑΣΟΚ, το περιοδικό Μεταρρύθμιση, την Πολιτική Οικολογία.
Τώρα εν μέσω λαϊκίστικων συμπληγάδων πρέπει να αρθρώσουμε λόγο αριστερό, μεταρρυθμιστικό, ριζοσπαστικό, ευρωπαϊκό. Να πούμε αλήθειες που «πονάνε» και να μην χαϊδέψουμε άλλο τα αυτιά όλων εκείνων που τους άρεσε να τους νανουρίζουν τα δανεικά λόγια του λαϊκισμού, του καταναλωτισμού, του εικονικού πλουτισμού και του άκρατου κρατισμού. Το πολιτικό & εκλογικό κόστος θα είναι πολύ μικρότερο από όσο νομίζουμε. Μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας απαιτεί την ριζική μεταρρύθμισης της χώρας. Μπορούμε και πρέπει να τολμήσουμε!


απο κόκκινη πιπεριά

Κανένα άλλοθι από τη ΔΗΜ.ΑΡ. σε συνεργασία ΝΔ - ΠΑΣΟΚ

Συνάντηση Παπαδήμου - Κουβέλη

Κανένα άλλοθι από τη ΔΗΜ.ΑΡ. σε συνεργασία ΝΔ - ΠΑΣΟΚ

28/03/2012

---

Δεν θα παράσχει κανένα άλλοθι η Δημοκρατική Αριστερά σε κυβερνητική συνεργασία ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, τόνισε ο Φώτης Κουβέλης μετά τη συνάντησή του με τον Λουκά Παπαδήμο, στο Μέγαρο Μαξίμου.

Θεωρεί, δε, ως πιθανότερη ημερομηνία για τις εκλογές, την 6η Μαϊου.

Το διακύβευμα αυτών των εκλογών είναι να δρομολογηθεί η έξοδος της χώρας από τα αδιέξοδα στα οποία βρίσκεται, ενώ επισήμανε πως όλα δείχνουν ότι προωθείται η συνεργασία ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ, στην οποία το κόμμα του δεν θα δώσει κανένα άλλοθι.

Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Δημοκρατικής Αριστεράς, αναγκαίες προϋποθέσεις για κυβερνήσεις συνεργασίας είναι αφενός η προγραμματική συμφωνία με κόκκινες γραμμές και αφετέρου φερέγγυες πολιτικές πρακτικές. Πρόσθεσε δε ότι προσέρχεται κάποιος στην αντίληψη μιας κυβέρνησης συνεργασίας σε συνάρτηση πάντοτε και με τη δύναμη που θα του δώσει ο λαός με την ψήφο του.

Σημείωσε πάντως ότι η Δημοκρατική Αριστερά διαθέτει ολοκληρωμένο πρόγραμμα ισοδύναμων μέτρων ενώ θα διεκδικήσει την αλλαγή ρυθμίσεων της δανειακής σύμβασης που τη θεωρεί απαράδεκτη.

Αναφερόμενος στη συνάντηση που είχε με τον κ. Παπαδήμο, δήλωσε πως ο Πρωθυπουργός τον ενημέρωσε αναφορικά με την εξέλιξη των νομοθετημάτων που βρίσκονται σε μια εκρεμμότητα. Ο ίδιος, όπως είπε, έθεσε για άλλη μια φορά το μεγάλο ζήτημα της ανεργίας και την ανάγκη να υπάρξει ένα δίχτυ κοινωνικής προστασίας, ενώ επανέφερε το ζήτημα της απούσας πρωτογενούς παραγωγής.