Η ΔΗΜΑΡ πίσω από τον Κουβέλη-
Το κόμμα-έκπληξη των γκάλοπ έχει μόνο ένα πρόσωπο, αυτό του προέδρου του. Ποιοι είναι όμως αυτοί που διεκπεραιώνουν την κομματική ρουτίνα στο κτίριο της Αγίου Κωνσταντίνου;
Το δημόσιο πρόσωπο της ΔΗΜΑΡ - με τηλεοπτικούς τουλάχιστον όρους - έχει μόνο ένα όνομα, αυτό του προέδρου του. Η δημόσια εικόνα του κόμματος-σουξέ των γκάλοπ είναι αυτή του Φώτη Κουβέλη. Τα περισσότερα στελέχη παραμένουν αθέατα για το τηλεοπτικό κοινό. Το ίδιο ισχύει και για τους επιτελείς που διεκπεραιώνουν την κομματική ρουτίνα. Τον πυρήνα που κάθε πρωί καταστρώνει μαζί με τον αρχηγό σε έναν άτυπο πρωινό καφέ τη γραμμή του νεαρού κόμματος. Μια βόλτα στο ταλαιπωρημένο κτίριο της Αγίου Κωνσταντίνου, στην έδρα της ΔΗΜΑΡ, αποκαλύπτει μια διαφορετική εικόνα χαλαρής συλλογικής λειτουργίας, χωρίς αυστηρή οργάνωση και γραφειοκρατία, με πολλά γνωστά και άγνωστα ονοματεπώνυμα.
Σχεδόν 90% των υποψηφίων στα ψηφοδέλτια της ΔΗΜΑΡ είναι πρωτάρηδες. Οχι στην πολιτική αλλά στην αρένα της κάλπης. Οι περισσότεροι μοιράζονται μια κοινή πορεία. Από τη Νεολαία Λαμπράκη, την ΚΝΕ και το ΚΚΕ εσωτερικού μέχρι τον Συνασπισμό και σήμερα στη «συμπαθή Αριστερά», όπως τους αποκάλεσε ελαφρώς σαρκαστικά ο νέος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Φυσικά, ο μέσος ψηφοφόρος που δηλώνει στα γκάλοπ ότι θα επιλέξει το κόμμα αγνοεί την ύπαρξή τους. Αυτό θεωρούν στο στενό επιτελείο της ΔΗΜΑΡ ότι είναι το μεγαλύτερο ατού τους, αλλά παραδέχονται πως μπορεί να αποδειχθεί και το κυριότερο μειονέκτημα.
Η έδρα
Την ίδια αμφίβολη επιρροή στην εκλογική επίδοσή τους θα μπορούσε να έχει και η οικονομική τους κατάσταση. Στο εξαώροφο κτίριο, στο νούμερο 40 της Αγίου Κωνσταντίνου πριν μπει η ταμπέλα της ΔΗΜΑΡ στεγάζονταν κλαδικές της Νέας Δημοκρατίας. Προτού καλά καλά εγκατασταθούν τα μέλη του νεοσύστατου κόμματος έπρεπε να ξεκολλήσουν από τους τοίχους αυτοκόλλητα του Καραμανλή του νεότερου, που κοσμούσαν μέχρι και τις τουαλέτες. Τώρα πάντως στα γραφεία των περισσοτέρων υπάρχει εν είδει... αγιογραφίας μια φωτογραφία ή ένα σκίτσο του Λεωνίδα Κύρκου. Οι υπάλληλοι του κόμματος, το οποίο διεκδικεί ρόλο ρυθμιστή στις κρισιμότερες εκλογές της μεταπολίτευσης, είναι δέκα όλοι κι όλοι. Κάποιοι από αυτούς προσφέρουν εθελοντικά την εργασία τους. Η ιδιοκτήτρια του κτιρίου τους κάνει διευκολύνσεις στην καταβολή του ενοικίου. Βλέπει, λένε, τις δημοσκοπήσεις και ελπίζει ότι θα πληρωθεί όταν μπουν στην επόμενη Βουλή. Η τιμή του μισθώματος (6.500 ευρώ μηνιαίως) είναι λογική, αλλά η ΔΗΜΑΡ δεν εισπράττει κρατική επιχορήγηση.
Ο ταµίας
Το κόμμα προς το παρόν βασίζεται εξ ολοκλήρου στις εισφορές των βουλευτών και των μελών του. Ο Χρήστος Μαυροκεφαλίδης είναι ο διευθυντής των γραφείων και ο πλέον αρμόδιος, όπως επισημαίνουν με μια δόση χιούμορ όλοι οι παροικούντες την Αγίου Κωνσταντίνου, να μιλήσει για τη «φτώχεια» τους. «Οταν ήρθαμε εδώ κουβάλησα έπιπλα και έκανα και φασίνα. Οχι μόνο εγώ δηλαδή, όλοι», λέει χαμογελώντας για να τονίσει πως «λεφτά δεν υπάρχουν». Πώς θα κάνουν καμπάνια; Η απάντησή του είναι αποστομωτική: «Με καρτ βιζίτ». Ακόμη και τώρα στη ΔΗΜΑΡ, «οι πάντες κάνουν τα πάντα», παραδέχεται.
Κομματική ιεραρχία με τη στενή του όρου έννοια δεν υπάρχει. Αν και ασχολείται με την πολιτική από τα 15 του, λέει με καμάρι ενθυμούμενος τους Λαμπράκηδες, ο 62χρονος Μαυροκεφαλίδης θα είναι υποψήφιος βουλευτής πρώτη φορά σε αυτές τις εκλογές, στη Β' Αθηνών. Είναι ένας από αυτούς που καθημερινά δίνουν το «παρών» στα γραφεία του κόμματος
Ο «µασέρ»
Κάθε πρωί μια μικρή ομάδα στελεχών πίνει καφέ με τον Φώτη, όπως όλοι αποκαλούν τον πρόεδρο. Ατύπως όμως. Δεν υφίσταται όργανο α λα πρωινός καφές. Κάποιοι είναι μόνιμοι, αλλά η σύνθεση συχνά πυκνά αλλάζει. Η παρουσία του Σπύρου Λυκούδη, του γραμματέα της ΔΗΜΑΡ, βέβαια θεωρείται απαραίτητη. Τα μέσα ενημέρωσης τον αποκαλούν «εξ απορρήτων του προέδρου». Οι υπόλοιποι στενοί συνεργάτες τον θεωρούν alter ego του Κουβέλη, ενώ άνθρωποι με πολύχρονη παρουσία στη λεγόμενη Ανανεωτική Αριστερά του αποδίδουν τον τίτλο του Νέστορος του κόμματος, παρότι δεν το δικαιολογεί η ηλικία του. Ο Λυκούδης είναι αυτός που αναλαμβάνει τις δύσκολες αποστολές, όπως φέρ' ειπείν να «ηρεμήσει» τα στελέχη που δεν βλέπουν με καλό μάτι τον προσεταιρισμό των διαγραμμένων πασόκων. Αποστολή που εξετελέσθη με επιτυχία όπως φάνηκε και από το αποτέλεσμα της σύσκεψης της Κεντρικής Επιτροπής την Τρίτη, στην αίθουσα που τιμής ένεκεν φέρει το όνομα του Λεωνίδα Κύρκου. Και θα είναι αυτός που θα τεθεί επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας. Ανάλογης σημασίας για το επιτελικό τιμ θεωρούν όλοι και τον επικεφαλής του τομέα Οικονομικής Πολιτικής Δημήτρη Χατζησωκράτη.
Οι «φωνές»
Ο Θόδωρος Μαργαρίτης και ο δημοσιογράφος Ανδρέας Παπαδόπουλος έχουν αναλάβει το γραφείο Τύπου και την επικοινωνία. Και οι δύο περνούν τις πρωινές ώρες στην Αγίου Κωνσταντίνου και είναι στη διάθεση του προέδρου για τη γραμμή των ανακοινώσεων. Το γραφείο Τύπου δεν έχει πολύ καιρό που απέκτησε δύο βοηθούς. Μέχρι πρότινος ο Παπαδόπουλος έκανε μόνος του μέχρι και τις απομαγνητοφωνήσεις. Στο γραφείο του με το νούμερο 408 υπάρχει κρεμασμένο στον καλόγερο ένα κοστούμι. Εδώ και έναν χρόνο όμως δεν το έχει φορέσει ούτε μία φορά. Οταν ανέλαβε τα καθήκοντα του εκπροσώπου Τύπου της ΔΗΜΑΡ, δεν ήθελε καν να κάνει δηλώσεις στο περιστύλιο της Βουλής. Τώρα όμως πρέπει να φορτσάρει και να ξεπεράσει το «τρακ της σκηνής», αφού θα κατεβεί στην περιφέρεια που κρίνει τα πάντα, τη Β' Αθηνών. Είναι από τους πιο νέους υποψηφίους της ΔΗΜΑΡ, μόλις 35 ετών. Και φυσικά είναι ο νεότερος θαμών του άτυπου πρωινού καφέ.
Ο Μαργαρίτης είναι πιο παλιά καραβάνα. Στον 4ο όροφο της Αγίου Κωνσταντίνου ασχολείται με την «τεκμηρίωση και την επιχειρηματολογία», όπως λέει. Μιλά πάντα πολύ γρήγορα και παρότι από τις σπάνιες τηλεοπτικές παρουσίες του φαίνεται εκρηκτική περσόνα, το μότο του πλέον είναι: «Ποτέ αντιπαράθεση μπουγαδοκαβγά. Η ΔΗΜΑΡ δεν κάνει προσωπικές επιθέσεις σε κανέναν». Αυτό άλλωστε είναι και το στυλ Κουβέλη.
Τα περισσότερα μέλη των οργάνων της ΔΗΜΑΡ δεν είναι επαγγελματίες πολιτικοί. Παρότι αυτό μπορεί να θεωρηθεί μεγάλο πλεονέκτημα τον καιρό του Μνημονίου, δυσκολεύει κάπως τη λειτουργία του κομματικού μηχανισμού. Ο αυθορμητισμός ενίοτε κοστίζει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η σύγχυση που προκάλεσε μια απλή ανακοίνωση του κόμματος που κατηγορούσε την αριστερή Die Linke επειδή δεν ψήφισε υπέρ της βοήθειας στη γερμανική Βουλή, ενώ ως γνωστόν ούτε η ίδια η ΔΗΜΑΡ είχε ψηφίσει υπέρ του πακέτου.
Ο οργανωτικός
