Οι διευρύνσεις απαιτούν και καθαρό πολιτικό στίγμα, του Λεωνίδα Καστανά

Οι διευρύνσεις απαιτούν και καθαρό πολιτικό στίγμα, του Λεωνίδα Καστανά

του Λεωνίδα Καστανά

Ρευστοποίηση πολιτικού σκηνικού ονομάζεται η απεγνωσμένη προσπάθεια περιθωριακών πολιτικών του δικομματισμού να διασωθούν στις επόμενες εκλογές, είτε με απλή εκλογή ως βουλευτές νέων κομμάτων, είτε ως αρχηγοί νέου κόμματος και να συμμετάσχουν μετεκλογικά στη νομή της εξουσίας. Ο ελληνικός λαός με την ασθενή μνήμη και την υψηλή πολιτική παιδεία που διαθέτει είναι έτοιμος να τους δικαιώσει, αρκεί όλοι αυτοί να διαθέτουν κάποια βασικά χαρακτηριστικά. Να είναι πατριώτες, αντιμνημονιακοί και να απεχθάνονται τις μεταρρυθμίσεις που προσβάλουν το πελατειακό κράτος.

Ξεκίνησα με έναν πολιτικό «ορισμό» για ένα καινούργιο φαινόμενο. Ένα φαινόμενο που αρέσει, γιατί οι περισσότεροι το αντιλαμβάνονται ως προοδευτικό από μόνο του. Οι ψηφοφόροι του Σύριζα για παράδειγμα θεωρούν κατά 49% θετική την κίνηση Καμμένου. Οι περισσότεροι στη ΔΗΜ.ΑΡ θεωρούμε ότι η μετακίνηση πολιτευτών του ΠαΣοκ προς το μέρος μας, είναι γενικά θετικό για το νέο μας εγχείρημα κλπ. Οι μετακινήσεις δεν είναι θετικές ή αρνητικές από μόνες τους. Εκτός και αν θεωρούμε ότι ο κατακερματισμός των πολιτικών σχηματισμών συμβάλλει σε ένα κλίμα πολιτικής διάλυσης και «αναρχίας», ενός πολιτικού κενού, το οποίο μπορούν να εκμεταλλευτούν οι επαναστατικές δυνάμεις και να εγκαθιδρύσουν την ηγεμονία τους.  Προς το παρόν, όμως, το εκμεταλλεύονται οι δυνάμεις της άκρας Δεξιάς.

Δεν θα υποστηρίξω με τίποτα ότι όλοι οι Πασόκοι πολιτευτές που μετακινούνται προς τη ΔΗΜΑΡ είναι καιροσκόποι ή λαμόγια. Ούτε θα πω, πως με την πρώτη ευκαιρία θα την εγκαταλείψουν. Ούτε θα ενοχληθώ και τόσο από το γεγονός ότι προσχωρούν ως επαγγελματίες βουλευτές, ως εκλεκτοί. Πολιτικοί του δικομματισμού είναι, με ότι αυτό συνεπάγεται. Ως τέτοιοι βοήθησαν από τη μεριά τους για την θεμελίωση και ανάπτυξη του πελατειακού κράτους και εισέπραξαν τα ανάλογα οφέλη.

Αν ήσουν επαγγελματίας και είχες πρόβλημα με την αγορανομία, τον ΕΦΕΤ, την εφορία ή το ΙΚΑ κάποιος σαν αυτούς (όχι κατ΄ ανάγκη αυτοί) σε ξελάσπωνε με ένα τηλεφώνημα. Αν ήθελες πιο γρήγορα τη σύνταξη, ή αν ήθελες μια σύνταξη μαϊμού, πάλι κάποιοι ανάλογοι καθάριζαν. Αν ο δρόμος περνούσε μέσα από το χωράφι σου και αυτό δεν ήταν καλό για σένα, ήξερες σε ποιον να απευθυνθείς.  

Έκαναν και πιο σοβαρές δουλειές. Διόριζαν, διόριζαν παντού και με κάθε τρόπο, βόλευαν κόσμο, χωριά ολόκληρα. Δουλειά έδιναν, δεν ήταν κακό(;). Μόνο που με τον τρόπο αυτό αδικούσαν τους αδύναμους και διέλυαν το ίδιο το κράτος - εργοδότη, αλλά αυτό υποτίθεται ότι δεν το ήξεραν, στα χρόνια εκείνα των άφθονων δανεικών. Πίεζαν για την ανέγερση του καινούργιου δημαρχείου, για τη νέα επαρχιακή οδό, για το νέο πανεπιστήμιο στην εκλογική τους περιφέρεια και συχνά τα κατάφερναν. Τώρα αν αυτοί που έπαιρναν τις δουλειές ήταν μερικές φορές και φίλοι τους μπορεί να ήταν και τυχαίο. Ούτως ή άλλως όποιος και αν έπαιρνε τη δουλίτσα θα χρέωνε το δημόσιο 3 φορές επάνω.

Ταυτόχρονα επειδή ήταν και επαγγελματίες, όλο και μετρούσαν καμιά πίεση δωρεάν, συμπλήρωναν στα όρθια καμιά αίτηση της βάβως που δεν βλέπει, ή έστελναν το συνεργείο τους να φτιάξει το φράχτη που παρέσυρε η τελευταία νεροποντή. Τι νομίζετε, ότι χάραζαν τη βιώσιμη και αειφόρα περιφερειακή ανάπτυξη;

Η πλάκα είναι ότι όλος αυτός ο βίος και η πολιτεία ήταν υπό την πίεση της Αριστεράς. Η Αριστερά ξεσπάθωνε κατά των νόμων και υπέρ του δίκαιου αιτήματος του κάθε πολίτη,  ομάδας, ή συντεχνίας και αυτοί «πιεζόμενοι υπέκυπταν» και φρόντισαν να ικανοποιηθούν τα «δίκαια αιτήματα» του λαού εις παρέκκλιση του προϋπολογισμού της περιοχής. Φυσικά κάθε που γίνονταν εκλογές, αυτοί ήταν που καρπώνονταν τους ψήφους και όχι οι αριστεροί που τους πίεζαν. Αν τώρα τους κυνηγούν και τους γιαουρτώνουν ίσως να είναι από εκδίκηση, γι’ αυτήν την «αδικία». Τόσα χρόνια άλλοι «αγωνιζόντουσαν» και άλλοι κέρδιζαν τη θέση στη βουλή.  

Σήμερα, κάποιοι από αυτούς εγκαταλείπουν το κόμμα που «έφαγαν γλυκό ψωμάκι» και ανακαλύπτουν το Δημοκρατικό Σοσιαλισμό. Τους εγκαλούν ότι το κάνουν συμφεροντολογικά, γιατί το ΠαΣόκ βυθίζεται και δεν πρόκειται να επανεκλεγούν. Μπορεί να είναι και έτσι. Αλλά το τεκμήριο της αθωότητας μου λέει να μην το πιστέψω αβασάνιστα, να μη στήσω πάνω σε αυτό το συλλογισμό μου. Δέχομαι τα όσα διατείνονται στην πολιτική τους πλατφόρμα. Μετανοούν και αλλάζουν πολιτικό κόμμα. Όλοι έχουν δικαίωμα στην μεταπήδηση, την αλλαγή πολιτικής. Κατάλαβαν ότι η χώρα πεθαίνει και θέλουν μεταρρυθμίσεις, νέες διαπραγματεύσεις με τους δανειστές, τιμωρία των κλεπτών, ανατροπή του πελατειακού κράτους που υπηρέτησαν. Καλώς.

Τι γνώμη όμως έχουν για το μνημόνιο συγκεκριμένα; Για τη νέα δανειακή σύμβαση; Τι θα ζητήσουν στις νέες διαπραγματεύσεις; Ποια είναι τα ισοδύναμα μέτρα που προτείνουν. Ποιες είναι οι μεταρρυθμίσεις που σκοπεύουν να ψηφίσουν, στην Παιδεία, στα κλειστά επαγγέλματα, στη φορολογία, στην κατάργηση άχρηστων οργανισμών, το μεταναστευτικό, κλπ. Τι γνώμη έχουν για την εξυγίανση των κρατικών δομών, για τους μισθούς στο δημόσιο και στις ΔΕΚΟ, για την ενοποίηση των ταμείων, για τον Κώδικα βιβλίων και στοιχείων, για το πλεονάζον προσωπικό στο δημόσιο, για την υποχρεωτική παρουσία δικηγόρου, για …

Τι γνώμη έχουν για τις 5 προτάσεις εξυγίανσης του πολιτικού συστήματος των Αλιβιζάτου και Μανιτάκη; Τη μείωση των βουλευτών από 300 σε 200; Την καθιέρωση του ασυμβιβάστου υπουργού και βουλευτή; Τον έλεγχο του πολιτικού χρήματος; Το δραστικό περιορισμό του αριθμού των ειδικών συμβούλων και συνεργατών των υπουργών και βουλευτών; Την παραπομπή  των πολιτικών εκείνων για τους οποίους υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι παρέβησαν το καθήκον τους;

Η ΔΗΜ.ΑΡ αν θέλει να κυβερνήσει πρέπει να ανοιχτεί στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, πρέπει να διευρυνθεί. Όχι όμως άκριτα, όχι χωρίς κάποια συγκεκριμένα πολιτικά εχέγγυα.  Θα ήθελα λοιπόν, πριν ενταχτούν στα ψηφοδέλτιά του κόμματος, να δώσουν απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα, να μας δώσουν καθαρά και ξάστερα, το σημερινό πολιτικό τους στίγμα. Το χτεσινό το ξέρουμε.

Αν για να συμμετάσχουμε σε κυβέρνηση συνεργασίας απαιτούμε και καλώς προγραμματική συμφωνία, πως και μας διέφυγε αυτή η προϋπόθεση  στη συμμαχία με νυν βουλευτές, άλλου κόμματος; Γιατί σε λίγους μήνες κάποιοι από αυτούς θα συμμετάσχουν στην πολυάριθμη, ελπίζω, κοινοβουλευτική μας ομάδα, που θα είναι και το νέο καθοδηγητικό όργανο του κόμματος. Ποιος εξασφαλίζει ότι μπορούν τα στελέχη του κόμματός μας να συμπλεύσουν με τους νεοφερμένους, αν δεν έχουμε τις απόψεις τους επί των συγκεκριμένων; Πάνω σε ποια πολιτική βάση τους εμπιστευόμαστε; Και αν ούτε και εμείς έχουμε καθαρή άποψη σε πολλά από αυτά που ανέφερα, μήπως είναι ευκαιρία να την αποκτήσουμε τώρα που το παιχνίδι ανάβει και η μπάλα καίει στα χέρια των παικτών; Τώρα που τα ερωτήματα  πέφτουν βροχή, καλοπροαίρετα και μη, και είναι γεμάτα με γωνίες;

Αν δεν ξεκαθαρίσουμε όλοι, γιατί παλεύει αυτό το νέο και διευρυμένο πλέον πολιτικό κόμμα - μόρφωμα που λέγεται ΔΗΜ.ΑΡ, θα βρεθούμε σε δυσχερή θέση στο άμεσο μέλλον. Οι προσχωρήσεις και οι συμμαχίες φαντάζουν σε πολλούς ως σημαίες ευκαιρίας, όχι απλά γιατί αυτοί που προσχωρούν είναι Πασόκοι. Φαντάζουν έτσι, ακόμα και στα μέλη και στελέχη μας, γιατί δεν έχουμε ξεκαθαρίσει βασικά πράγματα επί της πολιτικής μας. Και μην μου πείτε για το εκλογικό πρόγραμμα που θα συνυπογράψουμε. Μιλάω για συγκεκριμένες αιχμές, για νομοσχέδια που έρχονται, για την πολιτική πρόταση της επόμενης μέρας. Εκτός και αν είναι πολιτική μας επιλογή να αφήσουμε σκοτεινές ή γκρίζες κάποιες περιοχές. Ε, τότε δεν υπάρχει συζήτηση και οι διευρύνσεις μπορούν να γίνονται με μόνο κριτήριο την πολιτική και οικονομική εντιμότητα. Αρκεί;