Σε αυτή τη φωτεινή πανσπερμία, σ' αυτό το γαλανό ουρανό, σ' αυτό το καλειδοσκόπιο χρωμάτων και ευωδιών οι δραμινοι βγαίνουν έξω. Περιφέρονται στους δρόμους, στον καθαρό και όμορφο Κήπο, στην πλατεία.
Παρά τα τρομερά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε η φύση είναι εδώ να μας θυμίζει την αναγέννηση, την νεκρανάσταση της φύσης, που τόσο ωραία περιέγραψαν οι αρχαίοι Έλληνες με το μύθο της Περσεφόνης.
Νεαρά παιδιά χωρίς Ευρώ στην τσέπη κρυφοφιλιούνται στα παγκάκια, ζευγαράκια πιασμένα χέρι χέρι περιδιαβαίνουν τα σοκάκια κάνοντας όνειρα, έγκυες γυναίκες χαϊδεύουν τις κοιλιές τους αναμένοντας το θαύμα της ζωής, συνταξιούχοι απολαμβάνουν την περαντζάδα πίνοντας το καφεδάκι τους.
Ταυτόχρονα με την δυσπραγία η ελπίδα, ταυτόχρονα με το θάνατο η γέννηση, ταυτόχρονα με το γήρας η νεότητα.
Μην κιοτεύετε ωρέ Έλληνες . Η Ελπίδα είναι εδώ!
Τροχός είναι η ζωή και γυρίζει. Χρεωκοπία το 1898, διπλασιασμός της Ελλάδας το 1913, κατοχή το 1940, απελευθέρωση το 1944, δικτατορία το 1967,δημοκρατία το 1974..!!!
Κρατάμε γερά, αλληλεγγύη, αγώνας, δουλειά, δημιουργία.
Στη σχολική γιορτή βούρκωσαν οι θεατές. Στις αντιπαραθέσεις και τις συγκρούσεις για το ποιος έφταιξε ξεπηδά η ελπίδα για νέο ξεκίνημα χωρίς τα λάθη του παρελθόντος. Η αναζήτηση ενός νέου εθνικού στόχου, μιας νέας χάρτας σαν αυτής του Ρήγα, μιας απαλλαγής από το κακό μας παρελθόν είναι το ζητούμενο.
Το φως, ο ήλιος, η ζωή, η αναγέννηση της φύσης είναι εδώ να μας θυμίζουν πως η ζωή συνεχίζεται.
Χρήστος Χατζηγεωργίου
