Πρέπει να τολμήσουμε!
Κώστας Κουλουφάκος Προοίμιο γηρατειών 1963
Εν μέσω της μεγαλύτερης οικονομικής και κοινωνικής κρίσης η χώρα πορεύεται σε πρόωρες εκλογές, οι οποίες θεωρώ ότι είναι οι κρισιμότερες στην σύγχρονη ιστορία της. Οι πολίτες έχουν μοναδική ευκαιρία με την ψήφο τους να αναδιατάξουν το πολιτικό σκηνικό, να «γκρεμίσουν» το φαύλο πελατειακό, δικομματικό, σύστημα και να αναδείξουν νέες ριζοσπαστικές & μεταρρυθμιστικές δυνάμεις, στο προσκήνιο.
Στη χώρα μας τις τελευταίες δεκαετίες δημιουργήθηκε ένα κοινωνικό πλαίσιο, το οποίο εν πολλοίς στηρίχτηκε, στον δανεισμό (από τους «κακούς» σήμερα Ευρωπαίους) και στις συνεχείς εισφορές των Κοινοτικών Πλαισίων Στήριξης. Έτσι λειτουργούσε και το πολιτικό σύστημα. Ένα σύστημα που είχε μάθει να «χαϊδεύει» τα αυτιά του λαού! Όμως η κατάρρευση της δανεικής οικονομίας και των επιδομάτων έφερε την κρίση. Και όπως σωστά είπαμε από τη πρώτη στιγμή ως Δημοκρατική Αριστερά η κρίση έφερε το μνημόνιο! Έτσι οι δανειακές συμβάσεις (και οι υποχρεώσεις που απορρέουν από αυτές) θα είναι για τα επόμενα χρόνια μέρος της πολιτικής & οικονομικής μας ζωής. Φαιδρότητες του τύπου «εδώ και τώρα να φύγει το Μνημόνιο» που «φωνάζουν» δεξιοί και αριστεροί είναι εύκολα λόγια χωρίς περιεχόμενο. Ήδη το ΑΕΠ της χώρας έχει φτάσει σ' αυτό του προ δεκαετίας, ενώ άμεσα πρέπει να ληφθούν νέα μέτρα ίσα με το 5,5 % του ΑΕΠ δηλαδή 13 δις ευρώ. Για τα επόμενα είκοσι χρόνια η χώρα, η κοινωνία πρέπει να δώσει μεγάλη μάχη για την ανόρθωσή της. Οι επιλογές δεν είναι πολλές. Ή θα αφήσουμε τη μάχη στις αντιευρωπαϊκές δυνάμεις, τα κόμματα της δραχμής με ό,τι καταστροφικό σημαίνει αυτό ή θα συσπειρωθούμε, θα αγωνιστούμε να αποκτήσουμε ένα σύγχρονο, ευρωπαϊκό κράτος και έτσι να ξανασταθούμε στα πόδια μας.
Σ’ αυτή τη μάχη η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί και πρέπει να είναι αρωγός της Ελλάδας. Να προτείνουμε στα αρμόδια κοινοτικά όργανα συνολικό και συγκεκριμένο αναπτυξιακό πρόγραμμα επενδυτικών δραστηριοτήτων, (ενδεικτικά της τάξης των 20 δισ. Ευρώ), με χρηματοδότησή του (αλλά και με τον απαραίτητο έλεγχο) από τους μηχανισμούς της Ένωσης. Μια επενδυτική πρωτοβουλία για την αναπτυξιακή ώθηση της οικονομίας μας με τη σύμπραξη του προϋπολογισμού (Δημόσια Ταμεία/ΕΣΠΑ), της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕ) και ad hoc μηχανισμών (επενδυτικά ομόλογα κ.λ.π.).
Βέβαια για να υλοποιηθούν αυτές οι προτάσεις και να μην έχουν την τύχη των προηγούμενων ευρωπαϊκών ενισχύσεων πρέπει να υπάρξει δραστικός περιορισμός της σπατάλης στο δημόσιο, με κατάργηση-συγχώνευση οργανισμών που δεν προσφέρουν έργο και την ορθολογική κατανομή προσωπικού μέσα από τη διαδικασία των μετατάξεων.
Παράλληλα το σημερινό ελληνικό πολιτικό σύστημα έχει φτάσει στα όρια του και πρέπει να αλλάξει, να δώσει χώρο σε νέες ιδέες, φρέσκα πρόσωπα και εναλλακτική οργάνωση, διαφορετικά θα οδηγηθεί σε επικίνδυνες ατραπούς. Ο καθημερινός φασισμός των συντεχνιακών μειοψηφιών που βλέπουν να χάνονται προνόμια που κάποιοι έχουν ονομάσει κεκτημένα είναι το «καμπανάκι» του κινδύνου. Ο εκσυγχρονισμός του πολιτικού συστήματος αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση του συνολικού εκσυγχρονισμού της ελληνικής κοινωνίας. Το πελατειακό, δικομματικό, κράτος (που πέταγε και κανένα κοκαλάκι στην αριστερά) ή θα ανατραπεί ή θα συμπαρασύρει στην καταστροφή το πολιτικό σύστημα με ανεξέλεγκτες συνέπειες για την κοινωνία και τη χώρα.
Εδώ είναι καθοριστικό ο ρόλος των δυνάμεων του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού. Ανανεωτές της Αριστεράς, Σοσιαλδημοκράτες, Αριστεροί Φιλελεύθεροι, Οικολόγοι, Μεταρρυθμιστές πρέπει να βρούμε κοινό βηματισμό και να αντιμετωπίσουμε με τις προτάσεις και θέσεις μας τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα. Ήδη έχουν γίνει σημαντικά βήματα στην κατεύθυνση αυτή και μαζί με τις δυνάμεις της Δημοκρατικής Αριστεράς πορεύονται τον ίδιο δρόμο πολίτες προερχόμενοι από το ΠΑΣΟΚ, το περιοδικό Μεταρρύθμιση, την Πολιτική Οικολογία.
Τώρα εν μέσω λαϊκίστικων συμπληγάδων πρέπει να αρθρώσουμε λόγο αριστερό, μεταρρυθμιστικό, ριζοσπαστικό, ευρωπαϊκό. Να πούμε αλήθειες που «πονάνε» και να μην χαϊδέψουμε άλλο τα αυτιά όλων εκείνων που τους άρεσε να τους νανουρίζουν τα δανεικά λόγια του λαϊκισμού, του καταναλωτισμού, του εικονικού πλουτισμού και του άκρατου κρατισμού. Το πολιτικό & εκλογικό κόστος θα είναι πολύ μικρότερο από όσο νομίζουμε. Μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας απαιτεί την ριζική μεταρρύθμισης της χώρας. Μπορούμε και πρέπει να τολμήσουμε!
απο κόκκινη πιπεριά
